«Η Πίσα και η Πίζα»: Ενδιαφέρουσα διάλεξη στην Μιράκα από τον ιστορικό και συγγραφέα Γιώργο Λεκάκη

Μια ενδιαφέρουσα διάλεξη έδωσε ο συγγραφέας και ιστορικός κ. Γιώργος Λεκάκης στο χώρο του δημοτικού σχολείου Αρχαίας Πίσας σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο εκεί Πολιτιστικός και Φυσιολατρικός Σύλλογος, με θέμα «Η Πίσα και η Πίζα».

Ο κ. Λεκακης παρουσίασε συγγενή ιστορικά χαρακτηριστικά και ομοιότητες της αρχαίας Πίσας με την ιταλική πόλη Πίζα, ξεκινώντας από την αναφορά του Στράβωνα ότι η Πίζα οφείλει την ύπαρξή της στον μυθικό βασιλιά Νέστορα της Πύλου και μέχρι το 180 πχ που ετέθη υπό την κατοχή των Ρωμαίων ήταν μια ελληνική πόλη, ενώ η Πίσα ήταν πόλη- κράτος της αρχαίας Ηλείας, ενώ η Πίζα θεωρείται αποικία της αρχαίας Πίσας. Μέχρι τον 18^ο αιώνα, στην Πίζα υπήρχε ελληνική παροικία.

Η Πίσα πήρε το όνομα του ιδρυτή της Πίσου, ή κατά τονΣτράβωνα από την ομώνυμη πηγή^[2]. Γνώρισε μεγάλη ακμή στη μυκηναϊκή εποχή και στο κράτος της ανήκε και η Ολυμπία ενώ είχε δικούς της βασιλιάδες. Την εποχή εκείνη η Ηλεία ήταν χωρισμένη σε δύο βασίλεια, των Επειών με έδρα την Ήλιδα και των Νηλείδων με έδρα την Πίσα^. . Τα δύο κράτη βρέθηκαν πολλές φορές σε αντιπαράθεση για τον έλεγχο των Ολυμπιακών αγώνων και το  464 οι Ηλείοι κατέλαβαν και ισοπέδωσαν την πόλη.

Όταν ο Ηρακλής καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία και αυτός αρνήθηκε να τον πληρώσει, κατέλαβε όλη την Ηλεία εκτός από την Πίσα και την σύμμαχο της Πύλο. Τον εμπόδισε ένας χρησμός της Πυθίας.^[7]. Όταν ο Όξυλος θέλησε να ενώσει την Ηλεία σε ένα κράτος και το εφάρμωσε πολλοί Πισάτες αρνήθηκαν και έφυγαν στην Ήπειρο δημιουργώντας εκεί νέες πόλεις, όπως οι Ελάτεια, Πανδοσία και Βουχέτιο. Αποικία της Πίσας ήταν η Ιταλική πόλη Πίζα.

Ο κ. Λεκάκης παρουσίασε διάφορα συγγενή χαρακτηριστικά της Πίζας και της Πίσας επισημαίνοντας ότι στην Πίζα πολλά ευρήματα της μυρίζουν Ελλάδα, ενώ  έκανε εκτενή αναφορά στα ποτάμια και στα ιαματικά νερά των δύο περιοχών, αναφέροντας μάλιστα πως ακόμα και ο Αλφειός ποταμός ήταν ιαματικός., ενώ όπως είπε τα ιαματικά λουτρά της Πίζας είναι τουριστικά αξιοποιημένα, ενώ η ιαματική πηγή της αρχαίας Πίσας στην οποία τον ξενάγησαν το ίδιο πρωί μέλη του Συλλόγου, είναι εγκαταλελειμμένα.