Η μάχη και ο πόλεμος

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”64591″ img_size=”full”][vc_column_text]Το στοίχημα της ζωής κερδίζεται με πολύ περισσότερα από τις μαθητικές εξετάσεις

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή διαβάζουμε για τις ιστορίες αριστείας των μαθητών και μαθητριών που διέπρεψαν στις πανελλήνιες εξετάσεις. Ιστορίες παιδιών από κάθε γωνιά της Ηλείας, που διακρίθηκαν πετυχαίνοντας υψηλότατες βαθμολογίες και ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία. Αλλά παρότι η προσοχή της κοινής γνώμης και τα φώτα της δημοσιότητας έχουν στραφεί αυτές τις μέρες στους επιτυχόντες και κυρίως στις επιτυχούσες των εξετάσεων, χιλιάδες άλλα παιδιά ενδεχομένως να στενοχωριούνται θεωρώντας ότι δεν τα πήγαν όσο καλά θα ήθελαν ή ακόμη και ότι απέτυχαν παταγωδώς. Εξάλλου, πέρα από τα τρία κορίτσια που σάρωσαν φέτος, η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών κινήθηκε σε χαμηλά επίπεδα και οι βαθμολογίες άνω των 18.000 μορίων ήταν ελάχιστες, ενώ η πτώση των βαθμολογιών αφορά φυσικά στο σύνολο των εξεταστέων στην επικράτεια.

Κατά πρώτον λοιπόν ψυχραιμία. Αν δεν ανακοινωθούν οι βάσεις, είναι μάταιο να απελπίζεται κανείς με την επίδοσή του ή ακόμη χειρότερα να μοιρολογούν μανάδες, θειάδες και γιαγιάδες, επειδή το παιδί δεν τα κατάφερε, επιβαρύνοντας περαιτέρω την κακή του ψυχολογία. Στην Ελλάδα όλα είναι τζόγος, υπό την έννοια ότι μία σειρά πραγμάτων εναπόκεινται στα τερτίπια της θεάς τύχης. Αλλού θέλεις, αλλού σε πετάει το μηχανογραφικό (αυτό το απαρχαιωμένο και τραγικό σύστημα) και τελικά αλλιώς καταλήγεις να βγάζεις τα προς το ζην. Ο καθένας από εμάς γνωρίζει πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Κατά δεύτερον, να καταφέρει τι; Να γίνει τι; Γιατρός; Δικηγόρος; Μηχανικός; Ναι φυσικά, η χώρα χρειάζεται πάντα μερικούς αλλά η απορία μου εμένα είναι η εξής: Δεν μάθαμε τίποτε τα τελευταία χρόνια; Δεν πήραμε κανένα μάθημα από την κρίση; Έστω από τα ελληνόπουλα που εγκατέλειψαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες την πατρίδα αναζητώντας μία ευκαιρία να δουλέψουν και να ζήσουν; Θα έπρεπε να γνωρίζουμε καλύτερα…

Τέλος, οι πανελλήνιες έτσι όπως είναι αλλά και η επικρατούσα εκπαιδευτική αντίληψη που έχει υιοθετηθεί από την μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αδυνατούν ανταποκριθούν στις προκλήσεις της αυριανής μέρας. Γι’ αυτό κανένα παιδί δεν δικαιούται να πιστεύει ότι απέτυχε. Θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ περισσότερο από μία κακή βαθμολογία για να αποτύχει στη ζωή του, για τον απλούστατο λόγο ότι η αξία ενός ανθρώπου δοκιμάζεται κάθε μέρα, και με χίλιους διαφορετικούς τρόπους Το σημαντικό είναι να κρατήσει τη γνώση που απέκτησε ως πολύτιμο αγαθό Αυτή είναι που θα εμπνέει το παρόν και θα γονιμοποιεί το μέλλον[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]