Δρόμος Πάτρα-Πύργος: Στο φάσμα της ανικανότητας ή του ψεύδους κατ΄ εξακολούθηση;

Παναγιωτόπουλος Γιώργος

Επικ. Καθηγητής

 

Για δεκαετίες ολόκληρες η Ηλεία παραμένει σε ένα ιδιότυπο περιθώριο, σε σχέση με  έργα υποδομής και ανάπτυξης  αποτελώντας ουσιαστικά ουραγό των εξελίξεων στη χώρα.

Οι ευθύνες διαπερνούν οριζόντια το σύνολο του πολιτικού δυναμικού της, με βάση την ευθύνη συμμετοχής του καθενός , συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος.

Δεκαετίες η Ηλειακή κοινωνία ακούει βαρύγδουπες δηλώσεις περί στρατηγικής και σχεδίων ανάπτυξης από συμμετέχοντες στην πολιτική ζωή του τόπου.

Έτσι η ανάπτυξη στην Ηλεία κατάληξε να είναι ίσως ένα  πολυειπωμένο παραμύθι.

Παρέμεινε να αποτελεί ένα διαρκές ζητούμενο που διατηρεί την επικαιρότητά του στο διάβα των γενεών. Οι ευθύνες , όπως ανάφερα, βαραίνουν λιγότερο ή περισσότερο , όλους.

Δεν μηδενίζω τις όποιες προσπάθειες έγιναν. Δεν στέκομαι αφοριστικά, ισοπεδώνοντας την αναπτυξιακή διάσταση έργων που υλοποιήθηκαν μέχρι σήμερα.

Στέκομαι όμως κριτικά και τοποθετώ στο κάδρο της σύγκρισης, άλλους γειτονικούς νομούς. Είτε τη Μεσσηνία είτε την Αχαΐα λόγου χάρη.

Στέκομαι με προβληματισμό και με αγωνία για το μέλλον

Δεν θα ανοίξω σήμερα όλη την ατζέντα της προβληματικής μου. Θα εστιάσω σε επίκαιρο ζήτημα . Θα σχολιάσω με λίγα λόγια την εξέλιξη της πορείας του έργου Πάτρα  – Πύργος.

Το να συντάξει κάποιος επιχειρήματα για την αναγκαιότητα της υλοποίησης του δρόμου Πάτρα Πύργος είναι περιττό. Το να επισημάνει τα προβλήματα , την αντιαναπτυξιακή διάσταση , τον αποκλεισμό της Ηλείας και το φόρο αίματος που σχεδόν καθημερινά πληρώνουν αθώοι άνθρωποι , νομίζω ότι επιβάλλεται.

Έτσι λοιπόν μια νέα πραγματικότητα σε σχέση με το έργο, ξεκινά  το 2015 . Τότε ο Υπουργός Υποδομών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , προχώρησε στην ματαίωση  διαγωνισμού, του Οκτωβρίου  2014,  που είχε εκτιμώμενο χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης αρχές του 2016 και  επαναδημοπράτησε το έργο, διαιρώντας το  σε οκτώ εργολαβίες, σε οκτώ κομμάτια δηλαδή, προκειμένου να ευνοηθούν οι μικροί εργολάβοι, σύμφωνα με τον Υπουργό Υποδομών Χρ. Σπίρτζη.

Χύθηκε πολύ μελάνι για να τεκμηριωθεί η αναγκαιότητα αυτής της πολιτικής απόφασης. Αρκεί κάποιος να ανατρέξει σε δηλώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας  όλη αυτή την περίοδο μέχρι και σήμερα για να τεκμηριώσει τα αναφερόμενα.

Από τις οκτώ εργολαβίες , στις τέσσερες αναδείχτηκε μειοδότης η εταιρεία Τοξότης του Χρίστου Καλογρίτσα. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι οι τέσσερες αυτές εργολαβίες αφορούν τμήματα εντός του Ν. Ηλείας.

Διαβάζοντας τώρα για  τη κατάρρευση της πολυδιαφημιζόμενης  συμμετοχής στην εργολαβία της εταιρείας Τοξότης του αυτοκινητόδρομου  Πάτρα –Πύργος, ανασύρω από την μνήμη μου, δεκάδες δηλώσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ιθυνόντων πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων που αναπαρήγαγαν τα ΜΜΕ προς πληροφόρηση των πολιτών.

Λόγια όπως,

«Ο δρόμος Πάτρα – Πύργος ξεκινάει το φθινόπωρο»  Ν. Παππάς,  Γαστούνη  19/7 /2018

«Πατάει γκάζι ο δρόμος Πάτρα – Πύργος»

«Πράσινο φως για την κατασκευή του οδικού άξονα Πάτρα – Πύργος»

«Το 2022 ολοκληρώνεται ο αυτοκινητόδρομος Πάτρα – Πύργος»

«Εντός του Καλοκαιριού οι μπουλντόζες στην Πατρών-Πύργου», κ ά

αποτελούσαν μέρος μιας επικοινωνιακής ημερήσιας διάταξης, τροφοδοτώντας την αναμονή των Ηλείων πολιτών.

Σε αυτό το σημείο θα σημειώσω τα λόγια του Μενέλαου Λουντέμη ότι , «Ειπώθηκαν ψέματα, που ντράπηκαν τα ίδια, μια και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα είπαν».

Λόγια που ντύθηκαν και με λογικοφανή επιχειρήματα περί μείωσης του κόστους , διαφάνεια , προσαρμογή στις ευρωπαϊκές οδηγίες κ ά .

Ο χρόνος τελικά οδήγησε στο συμπέρασμα, μεταξύ άλλων, ότι τα πιο επικίνδυνα ψέματα, τις περισσότερες φορές , είναι τα λογικοφανή επιχειρήματα.

Η περίοδος όμως που διανύουμε, είναι προεκλογική. Εκλογές για τη περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση και βέβαια εθνικές εκλογές. Αυτό επανεκκινεί  τη δράση αλλά και τη εποχή του  «φαίνεσθαι». Δηλώσεις, προτάσεις, δεσμεύσεις και νέοι μύθοι στην επικοινωνιακή ατζέντα.

Η Ηλεία όμως παραμένει σταθερά στο ιδιότυπο περιθώριο.  Μέχρι πότε;