Βόλεϊ/Κόροιβος: Επιστολή διαμαρτυρίας για το Final-4 Παίδων

Η εφορία βόλεϊ του Κοροίβου, κοινοποίησε επιστολή διαμαρτυρίας στην Ε.Ο.ΠΕ., την Ε.Σ.ΠΕ.Π. και το Σύνδεσμο Διαιτητών Πετοσφαίρισης Πελοποννήσου, για όσα τραγελαφικά συνέβησαν στο Final-4 Παίδων Πελοποννήσου. Η επιστολή έχει ως εξής:

«Με την ολοκλήρωση του Final-4 Παίδων Πελοποννήσου το σωματείο μας αισθάνεται την ανάγκη , αφού πρώτα συγχαρεί τις δύο ομάδες που προκρίθηκαν στην ημιτελική φάση της διοργάνωσης, Ολυμπιάδα Πατρών και Καλαμάτα 80, να διαμαρτυρηθεί για τα γεγονότα που σημάδεψαν την “παρωδία” διοργάνωση και έφεραν το άθλημα για μια φορά ακόμη δεκαετίες πίσω.
Συγκεκριμένα, η κλήρωση των αγώνων έγινε στο Βραχάτι. Πού; Κανείς δεν ξέρει, και όχι στα γραφεία της ΕΣΠΕΠ. Με ποία συμμετοχή; Τα μέλη της ΕΣΠΕΠ έκαναν την κλήρωση με skype μάλλον!

Τα γήπεδα διεξαγωγής των αγώνων επίσης αυθαίρετα αποφασίστηκαν και χωρίς ουσιαστικά κριτήρια όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Φυσικά, η μέση της απόστασης Βραχάτι-Αμαλιάδας δεν είναι το Αίγιο, δηλαδή  1 ώρα και 30 λεπτά από την Αμαλιάδα και 45 λεπτά από το Βραχάτι, ούτε η Αχαγιά είναι η μέση της απόστασης μεταξύ Πάτρας- Αμαλιάδας, ούτε η Κυπαρισσία η μέση της απόστασης μεταξύ Καλαμάτας -Αμαλιάδας.
Άρα θα αναρωτηθεί κανείς με ποιό κριτήριο επιλέχθηκαν αυτά τα γήπεδα αφού ούτε εξοπλισμό είχαν ούτε τις προδιαγραφές πληρούσαν, εκτός από αυτό του Αιγίου.
Στο γήπεδο της Αχαγιάς δεν υπήρχαν γραμμές σε μέρος του γηπέδου, μετρητής ύψους φιλέ που τοποθετήθηκε κατά προσέγγιση, ούτε καρτελάκια για τις αλλαγές και φυσικά ούτε ηλεκτρονικός πίνακας. Το δε γήπεδο της Κυπαρισσίας είχε απαράδεκτο φυσικό φωτισμό ήταν βρώμικο και ακατάλληλο για αγώνα και παρ’ όλες τις προσπάθειες δεν κατορθώσαμε να τοποθετήσουμε το φιλέ στο σωστό ύψος !!!

Θα περίμενε κανείς σε αγώνες που κρίνουν τις προσπάθειες μιας ολόκληρης χρονιάς να υπάρχουν διαιτητές αξιολογημένοι ή εν πάση περιπτώσει ικανοί να διαχειριστούν τέτοιους αγώνες. Επί ματαίω όμως, στο Αίγιο μάθαμε τον ορισμό του πιαστού, αφού μόνο ο πασαδόρος μας ξαφνικά είχε 6 πιαστά σε ένα μόνο σετ, με αποτέλεσμα να χάσει τον ρυθμό του, κίτρινες, κόκκινες κάρτες, αποβολές λες και ήταν ποδοσφαιρικό ντέρμπι και όχι αγώνας παίδων, “χειρουργείο με το γάντι δηλαδή”. Ο δε δεύτερος διαιτητής φάνηκε όταν ήταν να πληρωθεί αφού ήταν άριστος στις μαθηματικές πράξεις αλλά στη διάρκεια του αγώνα είχε βυθιστεί στις σκέψεις του αγνοώντας όλες τις παραβάσεις στο φιλέ, κατά τα άλλα επέμενε να πληρωθεί ένας νεαρός χωρίς στολή διαιτητή που έγραφε το φύλλο αγώνα και εκτελούσε χρέη γραμματείας.

Στην Κυπαρισσία δε ο ορισμός της «παράγκας»… Στο δεύτερο σετ και ενώ το σκορ ήταν 25-25 καταφανέστατο μπλοκ-άουτ δόθηκε ως άουτ. Για την συγκεκριμένη φάση υπάρχει και το διαθέσιμο βίντεο όπου φαίνεται καθαρά η φάση: ο παίκτης της Καλαμάτας που γυρίζει με κατεβασμένο το κεφάλι, ο παίκτης μας που πανηγυρίζει και φυσικά ο δεύτερος διαιτητής που «χαζεύει»  στη γραμματεία, αφού με πολλούς  βαθμούς μυωπία δεν έβλεπε έτσι κι αλλιώς, μας χάρισε μόνο 2 σφυρίγματα σε όλο τον αγώνα αδιαφορώντας για το έργο που είχε επωμιστεί. Ο μόνος που είδε καθαρά τη φάση ήταν ο κ. Βλάσσης που από την κερκίδα στο απέναντι μέρος του γηπέδου δήλωσε μετά βεβαιότητας ότι δεν ήταν μπλοκ-άουτ. Το ίδιο υποστήριξε και ο πρώτος διαιτητής στο τέλος της συνάντησης, ο οποίος στις έντονες διαμαρτυρίες μας είπε “εσείς φταίτε που δέχεστε να παίζετε σε τέτοια γήπεδα” και “ποιοι είστε εσείς που φωνάζετε” σε έντονο ύφος και κινούμενος απειλητικά εναντίον μας και τα χειρότερα αποφεύχθηκαν με την παρέμβαση του κ. Χανδρινού (θα τον συγχαρώ εδώ για το ήθος του και την συμπεριφορά του).

Και φυσικά οι «παράγκες» δεν σταματούν εδώ. Σε λίγο οι εθνικές ομάδες θα αποτελούνται μόνο από τις οικογένειες αυτών που θέλουν να κινούν τα νήματα αφήνοντας ικανούς αθλητές στο περιθώριο , αναξιοκρατία σε όλο της το μεγαλείο με τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στο άθλημα… Για το οποίο τελικά ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται;