Έγκλημα και Τιμωρία
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”57928″ img_size=”full”][vc_column_text]Κάθε φορά που δανείζομαι τον τίτλο από το ομώνυμο έργο του τεράστιου Ντοστογιέφσκι ή οποιονδήποτε εμπνευσμένο τίτλο κάποιου άλλου συγγραφέα, αναρωτιέμαι αν νομιμοποιούμαι να το κάνω. Αναρωτιέμαι μήπως αυτές οι αποκρυσταλλωμένες φράσεις που δοξάστηκαν στον χρόνο χάρις την ευφυία εκείνων που τις γέννησαν δεν προορίζονται για δημοσιογραφική χρήση. Αλλά πάλι, όταν σκέφτομαι ότι ακόμη και οι μεγαλύτεροι των συγγραφέων είχαν σαν αφετηρία τους τα μικρά και καθημερινά, εφησυχάζω και κοιτάζω με την ίδια ειλικρίνεια –αν και σίγουρα όχι με το ίδιο τάλαντο– το λευκό πλαίσιο που απλώνεται μπροστά μου, προσευχόμενος ο Φίοντορ να με συγχωρέσει…
Σε αντίθεση βέβαια με το διάσημο μυθιστόρημα του Ρώσου συγγραφέα, το έγκλημα στην δική μας περίπτωση δεν ήταν προμελετημένο, όπως του Ρασκόλνικωφ, αλλά εξ’ αμελείας. Με άλλα λόγια, ο τοπικός «ήρωας» θέλησε να αναμετρηθεί όχι τόσο με τα όρια του εαυτού του αλλά με τα όρια της ηλιθιότητάς του και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε μια χαρά. Πραγματοποιώντας αγροτικές εργασίες την ώρα που φυσούσαν μανιασμένα οι άνεμοι και αγνοώντας την προειδοποίηση που είχε εκδώσει η περιφέρεια, σκόρπισε τον πύρινο όλεθρο.
Ωστόσο, ακόμη κι αν αυτό έγινε πράγματι αθέλητα ή μη, θα το κρίνουν τα αρμόδια όργανα της δικαιοσύνης. Το επισημαίνω γιατί τον τελευταίο ακούγονται διάφορα, όπως π.χ. για πονηρούς τσομπάνηδες που λιγουρεύονται φρέσκο χορταράκι για τα προβατάκια τους ή για ακόμη πονηρότερους γαιοκτήμονες, οι οποίοι αφού φύτεψαν λιόδεντρα όπου γούσταραν και δεν τους τα νομιμοποιεί το κράτος, έχουν δηλώσει ότι θα τα κάψουν. Ας μην είναι τόσο πονηροί, λέω εγώ, γιατί μπορεί μια μέρα να τους ξεπονηρέψουν απότομα…
Όσο για τον «απονήρευτο» αγρότη, ακόμα κι αν είναι έτσι το πράγμα, νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα να τελειώνουμε με την εγκληματική τοπική νοοτροπία και την χαρακτηριστική ηλειακή χαλαρότητα. Έχει αποδειχθεί άλλωστε από τις κοινωνικές επιστήμες ότι τελικά ο λαός, ένας οποιοσδήποτε λαός, μαθαίνει μόνο με τον φόβο. Ας καταλάβει λοιπόν ότι όταν διαπράττεται έγκλημα, θα πέφτει πάντοτε βαρύς και ο πέλεκυς της τιμωρίας.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
