Zizanio News: Παραμύθι

Γράφει η «γιαγιά με το ένα δόντι» – 186 ετών

(3)

…. που είχαν φτιάξει πρόχειρα τα αψόγως άτακτα παιδιά του φεστιβάλ- τα ζιζανιόπαιδα. Όμως ο περιπλανώμενος γάτος, ο Θεόφραστος, ήξερε τη μυστική πύλη την οποία διαβήκαμε και ο χάρτινος γερανός ανέλαβε να με μεταφέρει με ασφάλεια. Αφού έκανε μια μικρή παράκαμψη στη διαδρομή- «να το χωριό μου» αναφώνησε χαρούμενος πάνω από έναν απομονωμένο οικισμό -με έφερε μέχρι εδώ. Έτσι κάθισα στο παγκάκι κρυφακούοντας τις μικρές ιστορίες, μεγάλα όνειρα ενός μικρού βατράχου που διαβάζατε. Όμως θέλω να δω σινεμά.»

Η πεταλούδα θεώρησε υποχρέωση της να την συνοδέψει επίσημα στην αίθουσα προβολών και όλοι συμφώνησαν. Ακούμπησε αναπαυτικά στο ατίθασο τσουλούφι της μικρής και πορεύονταν στην είσοδο του «Απόλλωνα».

Στο πεζοδρόμιο ο κος Γυμνασιάρχης λογομαχούσε με κάποιο παιδί. Ήταν ο παραγιός του που του έλεγε: «Άκου Μπαμπά, το μολύβι αυτό μου το χάρισαν τα ζιζάνια όχι για τα μαθήματα του σχολείου αλλά για να γράφω σενάρια για ταινίες. Μη μου το πάρεις, σε παρακαλώ… Μη με οδηγήσεις στα άκρα…

(4)

… Τότε παρενέβη η πεταλούδα εξηγώντας τη σημασία του σεναρίου στον κινηματογράφο και έτσι ηρέμησαν.

Το κορίτσι παρατηρώντας τις αφίσες των ταινιών εντυπωσιάστηκε με τα τροπικά δάση του Genekashlu και ονειρευόταν τους ορίζοντες που θα της άνοιγε η κινηματογραφική οθόνη. Λίγο πιο πέρα γίνονταν οι πρόβες της συναυλίας- ο μετρονόμος ήδη καθόριζε το ρυθμό και όλοι επέμεναν ότι η Μπουλμπουλ μπορεί να τραγουδήσει.

Το παιδί με το παράξενο κούρεμα φώναζε ότι: «Ο παππούς μου είναι εξωγήινος και θα σας το αποδείξω.» Πολλοί άκουγαν την αφήγηση του αλλά η πεταλούδα ήθελε να προχωρήσουν παραπέρα.

Η Άνι, μια κοπελίτσα από πολύ μακριά, εξηγούσε πως βρήκε το δρόμο της μέχρι τον Πύργο αφού πέρασε μεγάλες περιπέτειες διασχίζοντας μονοπάτια συντροφιά με μια τίγρη χωρίς ρίγες. «Νιώθω ότι είμαι λύκος, μετά τις εμπειρίες που απέκτησα» μονολογούσε.

Η ονειροφαντασία και η πραγματικότητα είχαν διαλύσει το δίχτυ που τους διαχώριζε και όλοι πανηγύριζαν ενωμένοι. Οι αδαείς της  τέχνης στερούνταν πολλά…

Τότε η πεταλούδα τσίριξε: «Που είναι το γοβάκι μου; Έχασα το γοβάκι μου και πως θα μπω στον Απόλλωνα;» ενώ η αλεπού και το πουλί …

Συνεχίζεται…