Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεγάλου Μήκους, Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Κοριτσιού & Ειδική Μνεία

Κριτική ταινίας από τους: Αννίτα Μαυρίκη & Γιάννη Αγγελόπουλο

Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωριό της Ινδίας και παρουσιάζει τις δυσκολίες επιβίωσης των κατοίκων. Η 10χρονη Ντουνού ζει με τον αδερφό της και την μητέρα της, από όταν ο πατέρας της χάθηκε σε μια καταστροφική πλημμύρα, συχνό φαινόμενο στην περιοχή. Η μεγαλύτερη επιθυμία της είναι να αποκτήσει μια πραγματική κιθάρα και με τους φίλους της να δημιουργήσουν ένα μουσικό γκρουπ. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και την φτώχια, βλέπουμε τα δύο αδέρφια να έχουν την πλήρη κατανόηση και στήριξη της μητέρας τους, απέναντι στα στερεότυπα της εκεί κοινωνίας.

Μέσα από υπέροχες εικόνες μιας καθημερινότητας εντελώς διαφορετικής από την δικιά μας, βλέπουμε τα όνειρα ενός παιδιού να του δίνουν την δύναμη να διατηρεί την αισιοδοξία του, ενώ όλα γύρω του δείχνουν να είναι ένας φαύλος κύκλος καταστροφής. Η πίστη στο ότι αν πραγματικά θέλεις κάτι μπορεί να γίνει δικό σου, είναι  ο σύμμαχός του στο να κρατάει τις πιο βασικές αξίες ζωντανές και να ανταμείβεται στο τέλος. Η ταινία δεν έχει εστιάσει τόσο στην πλοκή της ιστορίας, όσο στην συναισθηματική περιγραφή μιας κατάστασης. Ένα όμορφο ταξίδι, που μας υπενθυμίζει να κυνηγάμε τα όνειρά μας και να μην χάνουμε την ελπίδα μας.

Ρίμα Ντάς: «Ο κινηματογράφος είναι παγκόσμια γλώσσα που μας βοηθά να επικοινωνήσουμε»

Συνέντευξη στους Αλεξάνδρα Μπερτσάτου & Κώστα Παπαδημητρίου

Θα μπορούσατε να μας πείτε πώς είναι να είστε σκηνοθέτης και σεναριογράφος στην Ινδία;

Στην πραγματικότητα δεν έχω τελειώσει κάποια σχολή κινηματογράφου οπότε δεν μπορώ να σας πω πώς είναι να είσαι σκηνοθέτης ή σεναριογράφος. Το ‘ροκ συγκρότημα’ είναι η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους που φτιάχνω. Όταν άρχισα να γράφω το σενάριο της ταινίας το έκανα για προσωπική ικανοποίηση ενός ονείρου, όχι για κερδοσκοπικούς λόγους ή για να ευχαριστήσω  άλλα άτομα. Ήταν το όνειρό μου να γυρίσω μια ταινία και για αυτό αποφάσισα να πω αυτή την ιστορία από την δική μου οπτική γωνία.  Έτσι κατέληξα να ασχοληθώ με την τέχνη του κινηματογράφου.

Δεδομένου ότι προέρχεστε από μία συντηρητική κοινωνία προσπάθησε κανείς να σας εμποδίσει να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας λόγω του φύλου σας;

Κανένας δεν προσπάθησε να με εμποδίσει λέγοντας μου μην το κάνεις αυτό. Εγώ προέρχομαι από ένα διαφορετικό περιβάλλον. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος και η περιοχή στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα ήταν πιο απελευθερωμένη από την υπόλοιπη Ινδία. Παρόλο που στην οικογένειά μου δεν γνώριζαν πολλά για τον κινηματογράφο, δεν προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη για το μέλλον που ήθελα να ακολουθήσω.  Οι γυναίκες στην Ινδία αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες καθημερινά, αλλά εγώ πιστεύω ήμουν ευνοημένη. Παρόλο όμως που κανείς δεν προσπάθησε να με εμποδίσει από το να πραγματοποιήσω το όνειρο μου, ήταν κάτι καινούργιο και για αυτό αντιμετώπισα πολλές προκλήσεις.

Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε και υπό ποιες συνθήκες γυρίστηκε η ταινία;

Όπως έχω πει ήδη πολλές φορές  το ‘ροκ συγκρότημα’ είναι μία πολύ ιδιαίτερη ταινία.  Η διαδικασία δημιουργίας της ταινίας  ήταν για εμένα σαν ένα μάθημα για τον κινηματογράφο. Στην Ινδία είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις μία αυτόνομη ταινία όταν δεν ανήκεις στην βιομηχανία κινηματογράφου. Ο κόσμος δεν σε γνωρίζει και έτσι είναι δύσκολη η προώθησή της. Για να φτιάξεις μια ταινία χρειάζεσαι πολλά χρήματα. Η δική μου ταινία όμως δεν δημιουργήθηκε για λόγους κερδοσκοπικούς. Έτσι όταν συνάντησα τυχαία τα παιδιά που πρωταγωνιστούν στην ταινία μου, παρόλο που δεν διέθετα τα χρήματα αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να φτιάξω μία ταινία. Τα παιδιά αυτά έπαιζαν μουσική με ψεύτικα και αυτοσχέδια μουσικά όργανα σε μία τοπική εκδήλωση. Μόλις τα είδα θέλησα αμέσως να φτιάξω μία ταινία για αυτά. Επίσης είχα στην διάθεσή μου μόνο μία κάμερα και καθόλου επαγγελματικό προσωπικό. Δεν μπορούσα να προσλάβω επαγγελματίες, άρα έκανα όλη την δουλειά μόνη μου. Όταν άρχισα να κινηματογραφώ την ταινία δεν είχα σενάριο, οπότε το έγραφα παράλληλα. Μου πήρε 6 μήνες να γράψω το σενάριο και περίπου 150 μέρες να γυρίσω την ταινία. Όλα τα καιρικά φαινόμενα, βροχές, πλημμύρες,  ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αλλά φυσικά δυσκόλευαν την όλη διαδικασία. Όλα αυτά λοιπόν ήταν για εμένα μία πρωτόγνωρη πρόκληση επειδή δούλευα μόνη μου. Καθώς αυτή είναι η δεύτερη ταινία μου γνωρίζω πως πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο για ότι θα συμβεί. Αυτό διευκολύνει πολύ την διαδικασία. Παρόλες τις δυσκολίες, είχα την ελευθερία να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω, χωρίς κανένα να μου δίνει εντολές. Επιπλέον πιστεύω πως η βοήθεια από τα παιδιά του χωριού ήταν πολύ σημαντική. Τα παιδιά δεν με έκριναν ούτε μου έκαναν ερωτήσεις. Ήταν όλα τόσο πρόθυμα να με βοηθήσουν στην δημιουργία της ταινίας. Πίστεψαν σε εμένα και αυτό βοήθησε τόσο πολύ στην πραγματοποίηση του ονείρου μου.

Ήταν δύσκολο για εσάς από αυτοδίδακτη να φτάσετε στο επαγγελματικό επίπεδο που βρίσκεστε τώρα;

Ακόμα και μετά από δύο ταινίες μεγάλου μήκους, δεν πιστεύω πως μπορώ να θεωρηθώ επαγγελματίας. Σε όλη αυτή την διαδικασία ποτέ δεν σταματώ να μαθαίνω καινούργια πράγματα σχετικά με τον κινηματογράφο. Ακόμα και όταν επεξεργαζόμουν τις σκηνές της ταινίας μετά τα γυρίσματα ήταν ένα μάθημα για εμένα. Γνωρίζω πως ο κινηματογράφος  βασίζεται στην τεχνική, αλλά εγώ προτιμώ να δουλεύω βασιζόμενη στην διαίσθησή μου.

Μπορείτε να μας πείτε την γνώμη σας για το Bollywood και αν σκέφτεστε να ασχοληθείτε με αυτό;

Μεγάλωσα παρακολουθώντας ταινίες του Bollywood και έτσι έχω μία ιδιαίτερη σχέση με αυτές. Για εμάς στην Ινδία είναι μια τεράστια βιομηχανία ταινιών με πολύ μεγάλη ισχύ. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον λοιπόν να καταφέρω να συμμετάσχω σε αυτό στο μέλλον.

Πώς μάθατε για το φεστιβάλ μας και πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε;

Η ταινία μου στάλθηκε αρχικά σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου στο Τορόντο. Μετά από αυτό πολλά φεστιβάλ ήρθαν σε επαφή μαζί μας ώστε να προβάλουν την ταινία μας. Έτσι μάθαμε για το φεστιβάλ και το θεωρήσαμε μία φοβερή ευκαιρία.

Πώς σας φαίνεται η εμπειρία σας στο φεστιβάλ μας;

Αυτό το φεστιβάλ είναι πολύ διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα φεστιβάλ που έχω επισκεφτεί. Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω ενεργά σε ένα παιδικό φεστιβάλ. Είμαι εδώ μόνο για έξι μέρες και η εμπειρία αυτή είναι μοναδική. Η ιδιαιτερότητα του φεστιβάλ  είναι πως τα περισσότερα άτομα που συμμετέχουν είναι παιδιά. Βλέπεις νεαρά άτομα να ασχολούνται με τον κινηματογράφο, να βλέπουν τις ταινίες, να συμμετέχουν στα εργαστήρια και αυτό είναι τόσο ευχάριστο και πρωτότυπο. Το περιβάλλον εδώ είναι πολύ φιλικό. Το πρόγραμμα που ακολουθείτε σε σύγκριση με άλλα φεστιβάλ δεν είναι αυστηρό. Αυτή η ελευθερία που προωθείτε είναι πολύ σημαντική και δημιουργεί ένα ακόμα πιο άνετο περιβάλλον.

Πιστεύτε πως η δουλειά νεαρών κινηματογραφιστών από όλο τον κόσμο μπορεί να προωθηθεί μέσω τέτοιων φεστιβάλ;

Οι ταινίες έχουν φτιαχτεί από άτομα με διαφορετικές φιλοσοφίες, κουλτούρες, παραδώσεις. Αυτό προκαλεί το ενδιαφέρον όσων θα παρακολουθήσουν τις ταινίες. Μπορεί όλοι μας να μιλάμε διαφορετικές γλώσσες αλλά όλοι είμαστε άνθρωποι και νιώθουμε τα ίδια συναισθήματα. Όταν εγώ χαμογελάσω σε εσένα εσύ θα χαμογελάσεις επίσης ανταποδίδοντάς το. Έτσι στην πραγματικότητα αυτή η παγκόσμια γλώσσα μας βοηθάει να επικοινωνήσουμε. Το φεστιβάλ δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς ανθρώπους από διαφορετικές χώρες να βρίσκονται όλοι μαζί στο ίδιο μέρος, προωθεί όχι μόνο τις ταινίες και την δουλειά των κινηματογραφιστών, αλλά και άλλες έννοιες, όπως η φιλία, το πνεύμα συνεργασίας και ειρήνης, κλπ.

Επισκεφτείτε το blog των παιδιών zizanionews.wordpress.com για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα