Το χρέος του Καραμανλή (και η ιστορική προσφορά της ΝΔ)

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”92000″ img_size=”full”][vc_column_text]

Της Νικόλ Λειβαδάρη

Ο Κώστας Καραμανλής μίλησε προχθές το βράδυ στην Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια. Mίλησε για να πει ότι μόνον μια κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να δώσει «πολιτική σταθερότητας και αίσθημα ασφάλειας στην χώρα», να καλέσει σε πανστρατιά και επαναπατρισμό όλους τους απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους του κόμματος, και να διακηρύξει πως «ορθώς καταψηφίσαμε την συμφωνία των Πρεσπών» διότι «δεν αξιοποιήθηκε το κεκτημένο του Βουκουρεστίου το 2008».

Και για να διαμηνύσει επίσης πως στην μεγάλη συντηρητική παράταξη «φοράμε μία φανέλα κι είναι αυτή της Ελλάδας» και ότι «το καλοκαίρι του 2015 εμείς κρατήσαμε την Ελλάδα όρθια, όταν άλλοι έκαναν καριέρα τον αντιευρωπαϊσμό».

Για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του δεν είχε να πει πολλά παρά το κενό της δεκαετούς σιωπής– «έλεγα πάντα την αλήθεια», είπε μόνον. Αποθεώθηκε, χειροκροτήθηκε και σκόρπισε ρίγη κομματικής συγκίνησης, όπως συνέβη και με το βίντεο με το οποίο συνοδεύθηκε η είσοδός του στο Βελλίδειο: Ένα βίντεο 15 λεπτών με τις ιστορικές στιγμές των 9 αρχηγών της ΝΔ – από το βέτο του Βουκουρεστίου, έως τη δήλωση Καραμανλή για τα οικονομικά μέτρα που έπρεπε να πάρει η κυβέρνηση το 2009 (!) έως την «προφητεία» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την αναπόδραστη έλευση του ΔΝΤ εάν η Ελλάδα δεν άλλαζε ρότα οικονομικής πολιτικής.

Ήταν, όντως, μια ιστορική βραδιά. Κι ενδεχομένως θα άγγιζε την πληρότητα εάν η αναδρομή στις παρακαταθήκες του Καραμανλή και της μεγάλης συντηρητικής παράταξης εμπεριείχε μερικές ακόμη, χρήσιμες για την λαϊκή μνήμη, αλήθειες. Εάν, για παράδειγμα, ο Κώστας Καραμανλής επιχειρούσε να εξηγήσει έστω και δέκα χρόνια μετά, πως ακριβώς συνέβη και παρέλαβε το 2004 το δημόσιο χρέος στα 180 δις ευρώ για να το παραδώσει, το 2009, στα 300 δις (ή από το 103% του ΑΕΠ στο 127% του ΑΕΠ).

Εάν επίσης, εκτός από την απόλυτη στήριξή του στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έδινε και μια στοιχειώδη ερμηνεία για το πώς έγινε και μόνον στην διετία 2008-2009 το χρέος εκτοξεύτηκε στο ιστορικό ρεκόρ των 57 δις ευρώ και πώς συνέβη, την ίδια διετία, και «τα πράγματα βγήκαν εντελώς εκτός ελέγχου» (κατά την δήλωση του νυν κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα όταν ήταν υπουργός Οικονομικών). Ειδικά εδώ, το προσφιλές επιχείρημα των γνωστών «κύκλων» ότι εκείνη η ετεροβαρής αύξηση του δημόσιου χρέους την εξαετία 2004-2009 οφειλόταν στους υψηλούς τόκους που είχαν «κληροδοτήσει» τα υπέρογκα δάνεια της εποχής Σημίτη δεν εκλαμβάνεται πλέον ως αποδεκτή απάντηση. Διότι από τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν έχει τεκμηριωθεί οριστικά πως ο μέσος όρος πληρωμής τόκων στις δύο περιόδους (1996-2003 και 2004 – 2009 ήταν ακριβώς ο ίδιος: περίπου 10 δις ευρώ ετησίως.

Εξίσου χρήσιμο θα ήταν να πει ο Κώστας Καραμανλής, έστω και δέκα χρόνια μετά, πώς το «διαχειρίσιμο έλλειμμα» του 8% που φέρετο να παρέδωσε στην κυβέρνηση Παπανδρέου εξερράγη τελικά στο 15,4%, γέννησε το «the game is over» του Ολι Ρεν και πήρε μια ολόκληρη χώρα σβάρνα έως το Καστελόριζο και το οκταετές μνημονιακό δράμα.

Στην δε λοιπή καταγραφή της ιστορικής παρακαταθήκης της ΝΔ – «του κόμματος της μεσαίας τάξης» κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη – επίσης χρήσιμες αλήθειες και προσθήκες θα ήταν, ενδεικτικά και μόνον, οι εξής: Ο επταπλάσιος φόρος εισοδήματος που πλήρωσαν μισθωτοί και συνταξιούχοι το 2013 σε σχέση με το 2010, ο εννεαπλάσιος φόρος για τους ελεύθερους επαγγελματίες στο ίδιο διάστημα, η κατάργηση το 2014 του αφορολόγητου ορίου των 5.000 ευρώ, η επιβολή φόρου 26% για τους ελεύθερους επαγγελματίες από το πρώτο ευρώ επί κυβέρνησης Σαμαρά, η επιβολή προκαταβολής φόρου για το επόμενο έτος με συντελεστή 55% (η ίδια προκαταβολή που, με βάση τις δεσμεύσεις του δεύτερου μνημονίου, αυξήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ στο 100%), καθώς επίσης και η αύξηση του τέλους επιτηδεύματος στα 650 ευρώ.

Όλα αυτά, απλώς και μόνον προς πλήρη, και ιστορική αποτίμηση, της διαδρομής της παράταξης που, κατά τον Κώστα Καραμανλή «θα αναλάβει το έργο της εθνικής ανασυγκρότησης»…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]