Βραδιές Ελληνικού Σινεμά: «Τα χρώματα της Ίριδος»

Απόψε στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Αμαλιάδας η ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου – φόρος τιμής στον σκηνοθέτη που έφυγε νωρίς

Η δράση Βραδιές Ελληνικού Σινεμά συνεχίζεται από τη Μικρή Ακαδημία και περιλαμβάνει ανοικτές υπαίθριες προβολές με ελεύθερη είσοδο κατά την περίοδο του Καλοκαιριού με έμφαση στον «άγνωστο» για πολλούς νέο ελληνικό κινηματογράφο κυρίως των δεκαετιών 80 και 90 χωρίς να αποκλειστούν πιο παλιές ή πιο πρόσφατες παραγωγές.

Στην 1η βραδιά για το 2016 (6η για την εκδήλωση) θα προβληθεί η ταινία: “Τα χρώματα της Ίριδος” του Νίκου Παναγιωτόπουλου (1η του ταινία, 1974) και αποτελεί και έναν φόρο τιμής στο σκηνοθέτη που φέτος έφυγε από κοντά μας. Απόψε στις 21:30 στην εξέδρα του Δημοτικού Κολυμβητηρίου Αμαλιάδας με ελεύθερη είσοδο.

Η Μικρή Ακαδημία ευχαριστεί το ΝΠΔΔ “Ο Ηλείος” για τη διάθεση του χώρου, τους Εθελοντές Σαμαρείτες του Ερυθρού Σταυρού Παραρτήματος Αμαλιάδας για την ηχητική κάλυψη, καθώς επίσης και το Δήμο Ήλιδας για τη διάθεση του ψηφιακού projector.

Χορηγός Επικοινωνίας: Πρωινή

Λίγα λόγια για την ταινία

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος μας έχει συνηθίσει σε ταινίες με θέματα φιλοσοφικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Η αναζήτηση της ταυτότητας του ανθρώπου, ο διαχωρισμός μεταξύ του παραλόγου και του λογικού, της πραγματικότητας και του ονείρου απασχολούν τον σκηνοθέτη σε αυτήν την ταινία του 1974.

Ένα άγνωστος μπαίνει σε ένα κινηματογραφικό πλάνο στην διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας και έπειτα εξαφανίζεται στην θάλασσα, ενώ η κάμερα συνεχίζει να τραβάει. Ο ήρωας της ταινίας, τον οποίον ενσαρκώνει ο Νικήτας Τσακίρογλου, προσπαθεί να εξιχνιάσει το μυστήριο. Η ταινία αυτή θυμίζει αστυνομικό b movie ή ακόμη και αμερικάνικο western, καθώς ο μοναχικός ήρωας προσπαθεί να διαλευκάνει τις συνθήκες του «εγκλήματος» ενάντια στο κατεστημένο (χούντα) και τις συμβάσεις (λογοκρισία), μόνος του ενάντια σε όλους.

Παρόλα αυτά, η αναζήτησή του αυτή θα μετατραπεί σε ένα «ταξίδι» ενδοσκόπησης και εξερεύνησης της ταυτότητάς του, όπου ο ήρωας προσπαθεί να διαχωρίσει το λογικό από το παράλογο και να αποδείξει την αλήθεια όχι τόσο στους άλλους αλλά κυρίως στον εαυτό του. Χαρακτηριστική είναι και η cameo εμφάνιση του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος τραγουδάει «ποιος είμαι εγώ και που πάω;»

Παράλληλα, με την διερευνητική ματιά του σκηνοθέτη στο φιλοσοφικό ζήτημα της αναζήτησης της ανθρώπινης ταυτότητας, η ταινία προσπαθεί να υπονομεύσει την αυθεντικότητα του θεάματος και της αναπαράστασης, καταδεικνύοντας της δύναμή τους να αποπροσανατολίζουν και να εκτροχιάζουν συνειδήσεις, πεποιθήσεις και ιδεολογίες, να μετατρέπουν το κοινό σε μάζα που δεν σκέφτεται, απλά γίνεται μαριονέτα στα χέρια αυτών που διαχειρίζονται τον κόσμο του θεάματος. Ειδικότερα το συγκλονιστικό τέλος της ταινίας αποσβολώνει τον θεατή, καθώς υποδεικνύει ακριβώς αυτό.

Πηγή: http://www.cine.gr/film.asp?id=650831&page=4