Βασίλης Γιαννόπουλος για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου: “Η καλλιτεχνική άνοιξη της Ηλείας!»
Ο αντιπεριφερειάρχης Ηλείας μιλάει στην «Πρωινή» για την ιστορία του θεσμού και υπογραμμίζει την κοινωνική και εκπαιδευτική του διάσταση καθώς και τα πολλαπλά οφέλη για την Ηλεία
Αποκαλύπτει
-Τι τον ώθησε να «αγκαλιάσει» τον θεσμό από την πρώτη μέρα της θητείας του
-Τι μέλλει γενέσθαι με τη μόνιμη στέγη του
-Ποιες ταινίες του Φεστιβάλ έχει ξεχωρίσει και ποια είναι η αγαπημένη του ταινία
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Φωτεινόπουλο
Tη μοναδικότητα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά & Νέους αναλύει σε συνέντευξή του στην «Πρωινή» ο αντιπεριφερειάρχης Ηλείας κ. Βασίλης Γιαννόπουλος, εστιάζοντας ιδιαίτερα στην κοινωνική και εκπαιδευτική του διάσταση. Παράλληλα, μοιράζεται προσωπικές του εμπειρίες που τον έκαναν να «αγκαλιάσει» τον θεσμό από την πρώτη μέρα της θητείας του, καθώςς και το τι μέλλει γενέσθαι με τη μόνιμη στέγη του Φεστιβάλ, ενώ αποκαλύπτει ποιες ταινίες έχει ξεχωρίσει από το Φεστιβάλ αλλά και ποια είναι η αγαπημένη του ταινία, που δεν κουράζεται να βλέπει ποτέ.
Ερ.:Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι όντως ένα σπουδαίο εγχείρημα που δεν το έχουμε αξιοποιήσει ή κάπου υπερβάλλουμε επειδή ενδεχομένως ζούμε στον μικρόκοσμό μας;
Απ.: Θεωρώ ότι υπάρχει κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν: μιλάμε για ένα Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Παιδιά & Νέους, που αντίστοιχό του δεν υπάρχει σε πανελλαδικό επίπεδο ή τουλάχιστον δεν υπήρχε μέχρι τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι ένας θεσμός με 25 χρόνια ζωής ήδη στην πλάτη του, εξίσου σημαντική παράμετρος που δεν μπορούμε να την παρακάμψουμε, και μέσα σε αυτή την μακρά περίοδο το φεστιβάλ έχει κατορθώσει να δημιουργήσει πολύ ισχυρούς φίλους όχι μόνο μέσα πανελλαδικά αλλά και διεθνώς. Έχει αποκτήσει δηλαδή πρεσβευτές σε όλο τον κόσμο. Αυτό του δίνει μια προστιθέμενη αξία. Από εκεί και πέρα, σχετικά με το ερώτημα που θέσατε: Σίγουρα, κάποιος που δεν έχει έρθει σε επαφή με το φεστιβάλ, δεν γνωρίζει τι είναι το φεστιβάλ και τι συντελείται κατά τη διάρκειά του. Και δεν είναι μόνο το τι συντελείται μέσα σε αυτήν την εβδομάδα, διότι το Φεστιβάλ έχει αρκετές δράσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, και σε επίπεδο κινηματογράφου αλλά και σε επίπεδο εκπαιδευτικό. Για παράδειγμα το «Σινεμά στις Πλατείες», που δίνει τη δυνατότητα σε νέα παιδιά σε απομακρυσμένες κοινότητες να έρθουν σε επαφή με ταινίες που έχουν παιχθεί στο Φεστιβάλ. Για κάποιον που αγνοεί το Φεστιβάλ, το εύκολο είναι να πει ότι δεν τρέχει και τίποτα, αλλά δεν είναι έτσι.
Ερ.:Στην τελετή έναρξης θίξατε την κοινωνική διάσταση του Φεστιβάλ. Πόσο σημαντική είναι κατά τη γνώμη σας;
Απ.: Όπως είπα και στην τελετή έναρξης, στη χρονική συγκυρία την οποία βιώνουμε ως κοινωνία, με πολλαπλά δυστυχώς φαινόμενα παιδικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης, και μια σειρά από άλλα ειδεχθή εγκλήματα –στοιχεία και παράγοντες που δυστυχώς μαρτυρούν την κοινωνική σήψη που έχει εξαπλωθεί δίπλα μας- θεωρώ ότι είναι επιτακτική ανάγκη περισσότερο από ποτέ, μέσα από τέτοιες δράσεις και πρωτοβουλίες να ενισχυθεί η εκπαίδευση και γενικότερα η παιδεία των παιδιών και των νέων. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, από πολύ νωρίς, έθεσε επι τάπητος στη δημόσια συζήτηση και δεν δίστασε να ασχοληθεί με ζητήματα που κανένας μας δεν τα ακουμπούσε ευχάριστα, όπως το προσφυγικό-μεταναστευτικό, η διαφορετικότητα, κ.ά. Μέσα από τις ταινίες αλλά και από τις γενικότερες δράσεις του τροφοδοτεί την κριτική σκέψη των παιδιών, τους προβληματίζει και ασχολείται με θέματα που δύσκολα τα αγγίζουμε. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία θεωρώ ότι προετοιμάζει το παιδί και τον έφηβο δίνοντάς του τα απαραίτητα εφόδια ώστε να διαμορφώσει τη δική του άποψη και προσωπικότητα στη συνέχεια της ζωής του.
Ερ.: Μπορεί το Φεστιβάλ να εξελιχθεί σε ένα είδος οικονομικού και αναπτυξιακού πυλώνα για τον Πύργο και την Ηλεία γενικότερα;
Απ.: Μια σημαντική παράμετρος του φεστιβάλ είναι και το οικονομικό του αποτύπωμα στην τοπική κοινωνία, το οποίο το έχουμε ανάγκη. Δεν λέω πως ό,τι γίνεται σε επίπεδο πολιτισμού πρέπει απαραίτητα να είναι σε στενή και άμεση εξάρτηση και συνάρτηση με οικονομικούς παράγοντες. Όμως όταν μιλάμε για μικρή πόλη της περιφέρειας, προφανώς έχουμε ανάγκη από ένα τέτοιο εξωστρεφές γεγονός, γιατί κακά τα ψέματα, δεν έχουμε να επιδείξουμε κάτι αντίστοιχο σε επίπεδο εξωστρέφειας. Αυτήν την εβδομάδα του έτους που διεξάγεται το Φεστιβάλ στην Ηλεία, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η πόλη μας και η ευρύτερη περιοχή μεταμορφώνεται και κατακλύζεται από επισκέπτες του εξωτερικού, μέλη επιτροπών, παραγωγούς, σκηνοθέτες, οι οποίοι αποτελούν στη συνέχεια τους καλύτερους πρεσβευτές της περιοχής μας. Αυτό είναι κάτι που το έχουμε ανάγκη και η ίδια η τοπική αγορά το περιμένει διακαώς κάθε χρόνο. Αν θα μπορούσαμε να το διευρύνουμε, είναι ένα υποθετικό ερώτημα, στο οποίο αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να δώσε ξεκάθαρη απάντηση. Θα σας δώσω το εξής στοιχείο: σαφέστατα αυτό θα ήταν το επιθυμητό και ζητούμενο. Γιατί σαν τοπική κοινωνία και οικονομία έχουμε ανάγκη από αρκετές τέτοιες εβδομάδες στη διάρκεια του έτους. Όμως αυτό συνεπάγεται μια σειρά από άλλα πράγματα. Θα πρέπει το Φεστιβάλ να ενδυναμωθεί περισσότερο. Εδώ μου δίνετε την ευκαιρία να πω ότι προς αυτήν την κατεύθυνση είναι και οι όποιες πρωτοβουλίες έχουμε πάρει ως περιφερειακή αρχή, ούτως ώστε να μετατρέψουμε το παλιό σταφιδεργοστάσιο του ΑΣΟ στον Πύργο σε μόνιμο σπίτι του Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Ερ.:Είναι όμως ένας θεσμός επί 25 χρόνια «άστεγος» ή έστω «ημιάστεγος». Έχουμε κάποια εξέλιξη επ΄ αυτού; Τι μπορούμε να πούμε;
Απ.: Εδώ θα μου επιτρέψετε να μην αναφερθώ αναλυτικά. Στο τέλος της εβδομάδας και στην εκδήλωση που θα έχουμε το ερχόμενο Σάββατο το πρωί στο Πάρκο Ξυστρή αναφορικά με τα 25 χρόνια Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας -επετειακό διότι κλείνει ένα τέταρτο αιώνα ζωής- θα έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε το πρότζεκτ που υλοποιούμε σε ό,τι αφορά τον ΑΣΟ και εκεί θα αποκαλυφθούν οι λεπτομέρειες για το πού βρισκόμαστε και πώς θα προχωρήσουμε στη συνέχεια. Επειδή όμως δεν θέλω να σας αφήσω έτσι, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι πλέον μπορούμε να μιλάμε για συγκριμένα πράγματα. Έχουν δρομολογηθεί οι όποιες ενέργειές μας. Όπως έχουμε ξαναπεί και σε παλαιότερη συνέντευξη, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο τέλος πολύ ευχάριστων εξελίξεων.
Ερ.: Το ότι έχετε «αγκαλιάσει» το Φεστιβάλ και τους ανθρώπους του από την πρώτη μέρα της θητείας σας και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την απόκτηση μόνιμης στέγης, οφείλεται και σε κάποιου είδους προσωπική σας εμπειρία η σχέση με τον θεσμό, δεδομένου ότι «γεννήθηκε» στην εφηβική σας ηλικία;
Απ.: Χαίρομαι που κάνετε αυτήν την ερώτηση, γιατί πραγματικά μου δίνετε την ευκαιρία να γυρίσω αρκετά χρόνια πίσω, στο 1997, στην πρώτη χρονιά του Φεστιβάλ. Τότε, ήμουν μαθητής Α’ Λυκείου, δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες για το αν είχα πληροφορηθεί τη διεξαγωγή του. Το 1998, Β΄ Λυκείου, χρονιά Πανελλαδικών Εξετάσεων για πρώτη φορά με το νέο εκπαιδευτικό σύστημα, γνωστό ως «σύστημα Αρσένη», με εξετάσεις σε 13 Μαθήματα, το 1999 μαθητής στη Γ΄Λυκείου, με ό,τι αυτό σημαίνει, αλλά ούτως ή άλλως εκείνη τη χρονιά το Φεστιβάλ δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας κάποιων προβλημάτων, και το 2000 έφυγα από τον Πύργο για σπουδές και ήμουν πια φοιτητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Δεν είχα έρθει σε επαφή με το Φεστιβάλ. Η πρώτη μου επαφή είναι από το 2007 και έπειτα, όταν επέστρεψα μόνιμα στη γενέτειρά μου και άρχισα να ασκώ επαγγελματική δραστηριότητα. Όπως και όλος ο άλλος κόσμος, τις ημέρες που διεξαγόταν το Φεστιβάλ, έβλεπα ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει στην πόλη μας. Έβλεπα τον Πύργο να αποκτά ξαφνικά περισσότερη ζωντάνια και να κατακλύζεται από παιδιά και νέους. Θυμάμαι χαρακτηριστικές εικόνες να περπατάω στον δρόμο επιστρέφοντας στο γραφείο από τα δικαστήρια διασχίζοντας την κλασική διαδρομή από την κεντρική πλατεία και να πέφτω πάνω σε νεαρούς κινηματογραφιστές που γύριζαν επιτόπου τα βίντεό τους και έκαναν πλάκα μεταξύ τους, να ακούω τις φωνές των παιδιών και γλώσσες από το εξωτερικό, γιατί δεν ήτα μόνο από την Ελλάδα. Ήταν πολλά παιδιά που έρχονταν από την Ευρώπη. Όλο αυτό, δεν σας κρύβω, μου δημιουργούσε μια πάρα πολύ όμορφη εικόνα. Μεσημεριανή ώρα, που όλοι γνωρίζουμε ότι στον Πύργο δεν κυκλοφορεί ψυχή, να βλέπεις γεμάτα καφέ και μαγαζιά και φυσικά φωνές νέων παιδιών. Αυτό από μόνο του ήταν κάτι πολύ όμορφο και αποτέλεσε το έναυσμα για να αναζητήσω τι συμβαίνει αυτό το χρονικό διάστημα στην πόλη μου. Έτσι ξεκίνησα και εγώ να πηγαίνω να παρακολουθώ ταινίες στο Φεστιβάλ.
Ερ.: Ποιες ταινίες θυμάστε χαρακτηριστικά από το Φεστιβάλ, δεδομένου ότι συχνά πυκνά ορισμένες εξ αυτών διαγράφουν εξαιρετική πορεία διεθνώς;
Απ.: Προτού απαντήσω, οφείλω να επισημάνω κάτι σχετικά με τα τελευταία δύο χρόνια. Μπορεί η πανδημία να ανέτρεψε τον σχεδιασμό και τον προγραμματισμό του πλαισίου διεξαγωγής του Φεστιβάλ, θεωρώ όμως ότι έκανε και ένα πολύ μεγάλο καλό. Μέσα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα, δόθηκε η δυνατότητα στον καθέναν από εμάς να έχει πρόσβαση ανά πάσα ώρα και στιγμή από το σπίτι του στην ταινιοθήκη και να δει όποια ταινία επιθυμεί. Αυτό αύξησε την επισκεψιμότητα και τη δημοφιλία του, γιατί άνθρωποι που δεν είχαν τη δυνατότητα φυσικής παρουσίας στον Πύργο για δουν κάποια από τις προβολές του, μπορούσαν απομακρυσμένα να έχουν πρόσβαση σε όλον τον κατάλογο των ταινιών που ήταν διαθέσιμες μέσω του Φεστιβάλ. Οι ταινίες που θα ξεχώριζα με κλειστά μάτια και μου έρχονται κατευθείαν στο μυαλό, είναι η «Αντιγόνη»
Ερ.: Μπορείτε να θυμηθείτε ποια είναι η πρώτη ταινία που είδατε στον κινηματογράφο;
Απ.: Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, αλλά νομίζω πως η πρώτη ταινία που είδα σε κινηματογραφική αίθουσα, είναι το Τζουράσικ Παρκ (JurassicPark) πιθανότατα το 1993 ή το 1994. Από εκεί και πέρα, οι ταινίες που ξεχωρίζω από την περίοδο 1997-99, είναι «Το Τσακάλι», «Ο Βράχος», «Η Απόδραση στον Αέρα» και λίγο αργότερα το Matrixκαι ο Τιτανικός που είχε κάνει πάταγο.
Ερ.: Κι αν σας έλεγε κάποιος ότι για το επόμενο Σαββατοκύριακο θα πρέπει υποχρεωτικά να δείτε μόνο μία ταινία σε απανωτές επαναλήψεις, ποια θα επιλέγατε;
Απ.: Θα διάλεγα την τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών! Αν πρέπει μέσα από αυτήν να ξεχωρίσω μόνο μία, θα επέλεγα τη δεύτερη τους «Δύο Πύργους», την οποία θεωρώ την καλύτερη από τις τρεις.
