ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ: Άλλοτε εμπόλεμη ζώνη, σήμερα τόπος συμφιλίωσης
Μια αχτίδα φωτός στην διαχείριση απορριμμάτων της Ηλείας με 20 χρόνια καθυστέρηση
Μια μικρή αχτίδα φωτός στο τεράστιο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Ηλεία που ταλανίζει τον τόπο μας πάνω από 20 χρόνια, ανοίγοντας πληγές που δύσκολα θα κλείσουν όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά και στους ανθρώπους του, που έβαλε συχνά σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία με την ανεξέλεγκτη διασπορά των σκουπιδιών έξω από τις πόρτες μας, αρχίζει να ξεπροβάλλει γεννώντας ελπίδα.. Την ελπίδα ότι τούτη τη φορά θα τα καταφέρουμε. Θα καταφέρουμε το απολύτως αυτονόητο. Να μπορέσουμε να διαχειριστούμε επιτέλους τα σκουπίδια μας, κάτι που στην υπόλοιπη Ευρώπη και σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, το έχουν κάνει από χρόνια.
Η λύση- η προσωρινή έστω της Μηχανικής Διαλογής ή ακόμα και η ενδιάμεση της ενδιάμεσης καθώς την είπαν- ακούει στο όνομα Τριανταφυλλιά. Και η Τριανταφυλλιά ήταν εκεί στη θέση της από πάντα με μια μόνη διαφορά. Μέχρι πρότινος ως πεδίο μάχης, εμπόλεμη ζώνη μεταξύ των δύο μεγάλων πόλεων, του Πύργου και της Αμαλιάδας και σήμερα ως πεδίο συμφιλίωσης, πιθανόν και αναγκαστικής αφού όλοι ανεξαιρέτως έχουμε πλέον απέναντι μας τον ίδιο εφιάλτη, τον εφιάλτη των σκουπιδιών. Το… πλήρωμα του χρόνου ήρθε λοιπόν με μια καθυστέρηση 20 χρόνων, το τίμημα τεράστιο, όπως και οι ευθύνες γι αυτήν την συμφιλίωση που δεν κατάφεραν να την φέρουν νωρίτερα οι τοπικοί μας άρχοντες. Ευθύνες έχουν οι πάντες, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο. Οι νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις και οι εκάστοτε αιρετοί νομάρχες από το ΄99 και μετά με την εκλογή του Θανάση Ράλλη και όλοι οι δήμαρχοι που αντιστοίχως από εκείνη την εποχή άσκησαν εξουσία, όπως και πολιτικοί, παράγοντες και παραγοντίσκοι που έβαλαν το δαχτυλάκι τους σε αυτήν την ιστορία. Τι έφταιξε; Πολλοί και πολλά πράγματα. Ανευθυνότητα, έλλειψη πολιτικού θάρρους, προσωπικές στρατηγικές και κοντά σε αυτά χρήμα, πολύ χρήμα γιατί τα σκουπίδια ήταν πάντα ένας «θησαυρός». Εξ ου και οι σκοτεινές διαδρομές, μεταφορές σκουπιδιών, σχέδια που ποτέ δεν ολοκληρώνονταν γιατί την μια είχε την ευθύνη για την διαχείριση των απορριμμάτων η Νομαρχία και την άλλη οι δήμοι κι όποτε έφταναν κάποιοι κοντά στην πηγή, με ευθύνη και της ίδιας της Πολιτείας, αμέσως ο σχεδιασμός άλλαζε χέρια και οι ευθύνη μετακυλίονταν στον άλλο βαθμό αυτοδιοίκησης και..ξανά από την αρχή! Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξαμε ο μοναδικός νομός της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας που δεν κατάφερε να έχει ούτε έναν νόμιμο ΧΥΤΑ ενώ είχε δεκάδες ανεξέλεγκτες χωματερές για τι οποίες θα πληρώσουμε και τσουχτερά πρόστιμα, ενώ και στις τραγικές στιγμές για τον τόπο, παρακαλάγαμε τους «γείτονες» να πάρουν τα δικά μας σκουπίδια στους δικούς τους ΧΥΤΑ! Το οικονομικό κόστος αυτής της ιστορίας για τους δήμους και κατ επέκταση για τους δημότες, ασήκωτο. Η «μαύρη τρύπα» των σκουπιδιών, δύσκολα θα κλείσει και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα του καταλογισμού των ευθυνών, αν και το πιθανότερο είναι ότι για τις παλιές αμαρτίες κανείς δεν θα πληρώσει.
Αισιόδοξοι για πρώτη φορά…
Σήμερα λοιπόν, μετά από μια πονεμένη και θλιβερή 20ετία, μπορούμε για πρώτη φορά να είμαστε αισιόδοξοι ότι ο εφιάλτης των σκουπιδιών θα γίνει παρελθόν. Η ενδιάμεση λύση μπορεί να είναι μισή λύση μέχρι να φτάσουμε στην οριστική, είναι ωστόσο η μισή διαδρομή ως εκεί. Κι επειδή θα πρέπει εκτός από τα κακά να λέμε και τα καλά, η εγκατάσταση της Μηχανικής Διαλογής στην Τριανταφυλλιά, δεν θα είχε προκριθεί εάν δεν υπήρχε ο ΦΟΔΣΑ και ειδικά ο πρόεδρος και δήμαρχος Ήλιδας Χρήστος Χριστοδουλόπουλος που σήκωσε το μεγαλύτερο φορτίο για την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού και κυρίως για να διαχειριστεί την «καυτή πατάτα» της Τριανταφυλλιάς και με ανάλογα βήματα από την πλευρά του δημάρχου Πύργου να την καταστήσει από εμπόλεμη ζώνη, τόπο συναίνεσης και συμφιλίωσης των δύο πόλεων. Και αυτή είναι σίγουρα μια ιστορική στιγμή για την Ηλεία. Γιατί πάντα το μεγάλο πρόβλημα δεν ήταν η μέθοδος διαχείρισης, αλλά ο τόπος που απαιτούσε την μέγιστη κοινωνική συναίνεση. Μπορεί οι δημότες του Πύργου να ζουν ακόμα αγκαλιά με τα σκουπίδια και να έγιναν πολλά λάθη και παραλείψεις που ακόμα πληρώνουμε με κίνδυνο της υγείας μας, να ξοδεύτηκαν απίστευτα κονδύλια για μεταφορές κ.ο.κ ωστόσο και ο Γαβρίλης Λιατσής στο θέμα της συναίνεσης έβαλε για την Τριανταφυλλιά το δικό του λιθαράκι. Κοντά σε αυτούς και ο αντιπρόεδρος του ΦΟΔΣΑ Γιάννης Αργυρόπουλος που έπαιξε ένα καθοριστικό ρόλο λειτουργώντας πολλές φορές «πυροσβεστικά» μεταξύ των δύο πλευρών, με γνώμονα το ενδιαφέρον και την αγάπη του για την πόλη του Πύργου, ενώ θετικός ήταν και ο ρόλος των άλλων δημάρχων και μελών του ΦΟΔΣΑ. Μεγάλος απών από όλο αυτό τον αγώνα, ο περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Απόστολος Κατσιφάρας, που ουδέποτε έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον έστω κι αν η διαχείριση των απορριμμάτων δεν ήταν δική του ευθύνη. Τέλος δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε το προσωπικό ενδιαφέρον του υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή που συνέβαλλε τουλάχιστον στην διαχείριση της κρίσης.
Ας ελπίσουμε η Τριανταφυλλιά που μας δίχασε στο παρελθόν και μας ένωσε στο παρών, να γίνει για όλους ένα μεγάλο μάθημα για το μέλλον και για την ανάπτυξη του τόπου μας…
