Η λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» δεν προσφέρεται για οξείς αντιπολιτευτικούς τόνους. Ωστόσο, οι προβληματισμοί που μεταφέρουν οι τουριστικοί φορείς είναι ενδεικτικοί, την ώρα που ο υπουργός Τουρισμού Χ. Θεοχάρης ετοιμάζεται για φιέστες στο Ηράκλειο, στην υποδοχή των πρώτων τουριστών στην Κρήτη.

Τα μεγάλα κενά στην ασφάλεια των επισκεπτών και των εργαζομένων απειλούν να τινάξουν στον αέρα την πολυδιαφημισμένη εικόνα της ασφαλούς χώρας, που μόνο επικοινωνιακά φροντίζει να συντηρεί η κυβέρνηση.

Αποφάσεις όπως ο ορισμός αμφιβόλου ποιότητος και φτηνών ξενοδοχείων ως «ξενοδοχείων καραντίνας» και μάλιστα στο κέντρο πολυσύχναστων προορισμών αποτελούν πραγματικές υγειονομικές βόμβες. Ουσιαστικά, θέτουν σε κίνδυνο και τους κατοίκους των τουριστικών προορισμών, που με αυτόν τον τρόπο καλούνται ξανά να μείνουν στα σπίτια τους μέχρι να περάσει το κύμα των τουριστών, αν θέλουν να διαφυλάξουν την υγεία τους.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση με τη βοήθεια των φιλικών μέσων ενημέρωσης δείχνει μια εντελώς αντεστραμμένη εικόνα, διαβεβαιώνοντας πως «δεν θα γίνει καμία έκπτωση σε θέματα υγείας».

Οι εκπτώσεις όμως έχουν ήδη αρχίσει από τα χαμηλά ποσά που διατίθενται για τους χώρους υποδοχής των κρουσμάτων, από την έλλειψη του απαραίτητου προσωπικού και από τις οδηγίες του ΕΟΔΥ που παραμένουν ασαφείς ακόμα και στο παρά πέντε της επανεκκίνησης του τουρισμού.

Δυστυχώς, η εικόνα αυτή είναι πια ορατή και στο εξωτερικό και γι’ αυτό οι κρατήσεις μειώνονται αντί να αυξάνονται. Η κυβέρνηση διαφημίζει το ελληνικό καλοκαίρι ως μια «διανοητική κατάσταση» (state of mind), αλλά με τις αποφάσεις της περίπου λέει «δεν πειράζει» (never mind) αν πάει κάτι στραβά.

Από μία μεριά, δεν τους αδικώ. Εν μέσω πανδημίας δηλαδή, τι μπορείς να κάνεις ώστε να αναστήσεις μία πεθαμένη υπόθεση όπως είναι ο τουρισμός;Θα μου πεις, καλό θα ήταν να υπάρχει και ένα σχέδιο αλλά θα σου απαντήσω με ερώτηση: Πότε στην Ελλάδα είχαμε ολοκληρωμένο σχέδιο για το οτιδήποτε; Ειλικρινώς, το εθνικό μας σύνθημα θα έπρεπε να είναι το «Βλέποντας και κάνοντας».

Το λάθος βρίσκεται αλλού και πρώτα απ’ όλα στους ευσεβείς πόθους οι οποίοι όχι τυχαία εκδηλώνονται νυχθημερόν από τους μιντιακούς μας μάντεις. Για παράδειγμα, υπήρξε ρεπορτάζ στο οποίο εκφραζόταν η άποψη ότι στόχος είναι να διασωθεί στους μήνες που απομένουν το 50% της περσινής χρονιάς. Καταλαβαίνουν τι μας λένε οι άνθρωποι; Ότι αν πέρυσι η επισκεψιμότητα ήταν περίπου 30 εκατομμύρια τουρίστες, φέτος θα έρθουν περί τα δεκαπέντε εκατομμύρια! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και το γνωρίζουν. Αντί λοιπόν να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, θα ήταν σοφότερο να κοιτάξουμε τι μπορεί να γίνει ώστε να συγκρατηθεί η επερχόμενη δριμεία οικονομική και κοινωνική κρίση, σημάδια της οποίας έχουν ήδη αρχίσει να εκδηλώνονται.

Περισσότεροι από 750.000 άνθρωποι στην Ελλάδα βιοπορίζονται άμεσα ή έμμεσα από τον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού και οι επιπτώσεις των λαθεμένων χειρισμών θα είναι ορατές για χρόνια, ακόμα και αν κάποια στιγμή εκλείψει ο κορονοϊός.

Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο σημάδι από την λιποθυμία της εννιάχρονης μαθήτριας, κόρης της άνεργης ξενοδοχοϋπαλλήλου από την Ρόδο. Ως πρωταθλητές Δυτικοελλαδίτες της ανεργίας, κάτι παραπάνω καταλαβαίνουμε. Κι έπειτα, οι μεγαλύτερες τουριστικές μονάδες της χώρας παραμένουν κλειστές, ανάμεσά τους, ξενοδοχεία σύμβολα της πρωτεύουσας όπως η Μεγάλη Βρετανία και το Τιτάνια.

Συμπέρασμα: Δεν θα έρθουν τουρίστες από το εξωτερικό, αλλά ούτε ο εσωτερικός τουρισμός θα κινηθεί. Γιατί; Διότι ο κόσμος φοβάται, διότι δεν έχει χρήματα και διότι δεν έχει και την διάθεση με τα άγνωστα νερά στα οποία πλέουμε και μαζί μας πλέει ολάκερη η ανθρωπότητα. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή λέγαμε «WelcometoGreece». Φέτος λοιπόν λέμε, «Byebyelove».