Τo χρονογράφημα: Τα αποκαΐδια της νέας κανονικότητας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”97994″ img_size=”full”][vc_column_text]Μια εποχή φτάνει στο τέλος της όταν οι βασικές ψευδαισθήσεις της έχουν διαλυθεί. Ο Άρθουρ Μίλερ το έγραψε ως γενική αρχή.

Πριν από τις 15 Σεπτεμβρίου του 2008, την ημέρα που η υπεραιωνόβια Lehman υπέβαλε αίτημα υπαγωγής στο κεφάλαιο 11 του πτωχευτικού κώδικα και πυροδότησε τη βαθύτερη οικονομική κρίση μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγοι πίστευαν ότι οι αρχές θα επέτρεπαν σε έναν κολοσσό να καταρρεύσει. Στη δεκαετία που ακολούθησε, η φράση «too big to fail- πολύ μεγαλη για να καταρρεύσει-» έκανε μεγάλη καριέρα, έγινε τίτλος ενός bestseller και μιας ταινίας. Δεν θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο για τη μεγάλη χρεοκοπία. Τελικά η «πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει» αποδείχθηκε  «πολύ μεγάλη για να σωθεί»

Ίσχυσε και στην περίπτωση της Τhomas Cook. Η εσφαλμένη πεποίθηση πως ήταν «too big too fail» ήταν που τη βρήκε εντελώς απροετοίμαστη μπροστά στο αίτημα της τελευταίας στιγμής των τραπεζών για πρόσθετα κεφάλαια 200 εκατ. λιρών και στην άρνηση του κράτους να υποδυθεί ξανά τον «λευκό ιππότη».

Είναι ιδιωτική υπόθεση μεταξύ ξενοδόχων και Thomas Cook η πτώχευση του πολυεθνικού ταξιδιωτικού οργανισμού; Πρέπει οι φορολογούμενοι να πληρώσουν για τις λάθος επιλογές των επιχειρηματιών ξενοδόχων, που γνώριζαν εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο τα προβλήματα του βρετανικού τουριστικού οργανισμού; Τα ερωτήματα αυτά, είτε ακροθιγώς είτε ευθέως, τέθηκαν στο διαδίκτυο κυρίως και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το ντόμινο των πτωχεύσεων του τουριστικού γίγαντα, με πήλινα, όπως αποδείχθηκε, πόδια.

Τα ερωτήματα αυτά φαίνεται ότι προβλημάτιζαν και τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες, που επί μία εβδομάδα συσκέπτονταν, αλλά δεν αποφάσιζαν να λάβουν ορισμένα απλά μέτρα, διευκόλυνσης μιας κατάστασης. Άλλωστε είναι γνωστή η φράση που ακούστηκε σε υπουργική σύσκεψη «αυτός είναι ο καπιταλισμός, τι να κάνουμε…». Οι πληγέντες βέβαια ξενοδόχοι ουδόλως συμμερίζονται τις απόψεις αυτές. Από την πρώτη στιγμή ζήτησαν τη στήριξη της πολιτείας και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων, επικαλούμενοι και τον χαρακτήρα του προβλήματος.

Η αλήθεια είναι ότι το «πρόβλημα Thomas Cook» έχει πολλές πτυχές, που συναρτώνται από το πώς είναι παγκοσμίως δομημένη η τουριστική αγορά. Μια αγορά λίγων «παικτών», που τώρα γίνονται ακόμη λιγότεροι. Πόσο εύκολο είναι να απεμπλακεί από αυτή την εξάρτηση των μεγάλων tour operators ο Έλληνας ξενοδόχος;

Εσφαλμένες πεποιθήσεις και κακές επιχειρηματικές κρίσεις. Με μια συγγνώμη του διευθύνοντος συμβούλου, η ιστορία τελειώνει. Για τους 22.000 ανθρώπους που εργάζονταν σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες και τους συνεργάτες του ομίλου ανά τον κόσμο.

Οι ρυθμιστικές αρχές  εξετάζουν τώρα το ενδεχόμενο να ξεκινήσουν έρευνες για τους οικονομικούς ελεγκτές, αλλά και τους επικεφαλής, που παρά τα παρατεταμένα προβλήματα επιβραβεύονταν με αρκετές δεκάδες εκατομμύρια λίρες για τη διαχείρισή τους την καλή. Τι έκαναν οι άνθρωποι;

Αυτό που τους επιτρέπεται. «Όποιος προσπαθεί να κατανοήσει την άνοδο και την πτώση πρέπει να χωνέψει το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία είναι μια ζούγκλα: οι κατακτήσεις, οι καταστροφές και ο θόρυβος είναι μέρος της κανονικότητάς της». Αυτή την κανονικότητα άραγε ευαγγελίζονται και οι δικοί μας κυβερνώντες; Μεγάλες  ψευδαισθήσεις, τα αποκαΐδια της νέας κανονικότητας  η αυτός ο καπιταλισμός φροντίζει  τα αιλουροειδή του να έχουν πάντα χαρές;  Διαλέχτε και πάρετε…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]