Το χρονογράφημα: Πρακτικά Καθαρής Δευτέρας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”84259″ img_size=”full”][vc_column_text]Τετράδια επιτραπέζιου λόγου: Εν αρχή ην ο οίνος
Εν αρχή ην ο οίνος. Λευκός αλλά και ερυθρός. Δύο πολύ καλά κρασιά που απογείωναν την διάθεση και ταυτόχρονα προετοίμαζαν τον ουρανίσκο να υποδεχθεί την πανδαισία των γεύσεων. Οι οικοδέσποινες είχαν ετοιμάσει ένα σωρό εκλεκτούς μεζέδες με μεράκι και περίσσια τέχνη. Επιπλέον όμως, και όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, καθένας έφερε κι από κάτι για να συνεισφέρει στον πλούτο ενός τραπεζιού που στρώθηκε κάτω από γέρικους ευκάλυπτους. Όλα τα καλά που περιμένεις να δεις σε μια μέρα σαν κι αυτή, παρότι μόνο νηστεία δεν θύμιζαν τα θαλασσινά και η απίστευτη ποικιλία των μαγειρεμάτων. Είναι φοβερό τι μπορεί να σκαρφιστεί ο ανθρώπινος νους όταν αφοσιωθεί σε ένα «κόνσεπτ», για να μεταχειριστώ και έναν παραδοσιακό ελληνικό όρο. Μην ξεχάσω τις λαγάνες, που αναπόφευκτα τραβούσαν την προσοχή, εφόσον μόνο αυτές τις μέρες βγάζουν οι φούρνοι αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο άρτο.
Κι όπως λοιπόν ήταν αναμενόμενο, όπου υπάρχει καλό φαγητό και καλό κρασί, ευδοκιμεί και η κουβέντα και δη η κουβέντα για τα πολιτικά πράγματα. Πολλά ειπώθηκαν, ιδιαίτερα από τη στιγμή που τόσο η επικαιρότητα όσο και η πολιτική συγκυρία προσφέρονταν για εκτενή σχολιασμό. Ωστόσο, δύο ήταν τα στοιχεία που μου έκαναν περισσότερο εντύπωση σε τούτο το ηλιόλουστο συμπόσιο. Το πρώτο ήταν ότι η παρέα έδειχνε εμφανώς διάθεση να μιλήσει περισσότερο για τα τοπικά ζητήματα, παρά για τις όποιες εξελίξεις αφορούσαν την κεντρική πολιτική σκηνή. Οι αναφορές στην τελευταία ήταν φτωχές, έως και αδιάφορες. Αντιθέτως, η συζήτηση για την τοπική ατζέντα ήταν καί ζωντανή, και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, κάτι το οποίο σε έναν βαθμό ίσως και να σηματοδοτεί το αυξανόμενο ενδιαφέρον του κόσμου για την αυτοδιοίκηση. Το δεύτερο είναι ότι από την αρχή μέχρι το τέλος της σύναξης, οι τόνοι κρατήθηκαν σε αξιοπερίεργα χαμηλά επίπεδα. Πότε πότε προσπαθούσα να βάλω κανένα φυτίλι, μπας και πυροδοτήσω κάποια διαλεκτική έκρηξη –φέρω πάντοτε δυστυχώς το μικρόβιο του σκανδάλου, άρα και της είδησης– μεταξύ των συνδαιτημόνων αλλά τζίφος. Φαίνεται πως ήταν άπαντες αποφασισμένοι να απολαύσουν την παρέα συζητώντας χωρίς εξάρσεις και αψιμαχίες. Ίσως τελικά να είναι κι αυτό μία ένδειξη ότι εδώ, σε τούτη τη χώρα, ο πολιτισμένος διάλογος έχει τεράστιο ιστορικό βάθος, κι αργά ή γρήγορα θα διεκδικήσει και στο δικό μας παρόν τον χώρο που δικαιωματικά του αναλογεί.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
