Το χρονογράφημα: Ο στρατηγός και ο… αστυφύλαξ

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”90685″ img_size=”full”][vc_column_text]Το περιστατικό που περιγράφω έγινε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές

Λιγοστά μαλλιά με στρογγυλή καράφλα, όπως εκείνη που κάνει το καπέλο και γυαλιά μαύρα μεταλλικά.  Με μια πρώτη ματιά, αν και αδιάφορη, πριν επιβιβαστούμε στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ τον έκοψα για συνταξιούχο μπάτσο.

….Κι ενώ λοιπόν ο οδηγός ήταν έτοιμος να φύγουμε, καταφθάνει μια γυναικούλα με τη γλώσσα έξω και μπόλικα μπαγκάζια, τσάντες στα χέρια. Η σοφεράντζα ήρεμος και χαλαρός περίμενε να ανέβει.

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια δυνατή φωνή, βαριά και βραχνή κάπου από τα πρώτα καθίσματα:

:Άντε κυρά μου βιάσου και έμπα μέσα να φύγουμε, καθυστερείς πενήντα ανθρώπους, άντε γρήγορα, τσακίσου..

Ήταν ο λεγάμενος που καθόταν στην πρώτη θέση.

Η καημένη γυναίκα δεν είπε κουβέντα και προχωρώντας στο διάδρομο είχε ένα ύφος περίλυπο  λες και είχε προκαλέσει μεγάλο κακό. Στην ουσία ούτε 5 λεπτά καθυστέρηση..

:Ρε τον άτιμο, λέω, εννοείται μέσα μου, δεν έχει το θεό του, την πέρασε τη γυναικούλα από χίλια χωριά. Πώς το λένε “ο Γύφτος Ρήγας κι αν ντυθεί τη γυφτουλιά του δείχνει”.

Καθόμαστε όλοι αραιά-αραιά, καθένας σε δυο θέσεις, με όλη την αναπαή μας.

Δεν ξέρω αλλά τόσα χρόνια στο κουρμπέτι “οσμίζομαι” τον Ελληνάρα, όπως ο Γκέκας το λαγό. Γι αυτό το λόγο στην Τρίπολη που σταματήσαμε για 20 λεπτά, όπως κάνουν όλα τα λεωφορεία της Νότιας Πελοποννήσου, βρήκα την ευκαιρία και τον πλησιάζω και του λέω συγκρατημένα:

:Χίλια συγνώμη κύριε, αλλά με την κυρία δεν φερθήκατε καθόλου καλά, Δεν έκανε και τίποτα η κακομοίρα…Τι να κάνουμε άργησε δυο-τρία λεπτά, να την αφήναμε;

Το συνηθισμένο  βιολί ο τύπος.

:Εσύ τι είσαι ο δικηγόρος της;

:Καλά, εσύ αν αργούσες λίγα λεπτά, άνθρωποι είμαστε, δεν έπρεπε να περιμένουμε;

Λίγο μπερδεύτηκε αλλά εκεί σταθερός στο δικό του μοτίβο!

:Εγώ να ξέρεις είμαι πάντα στην ώρα μου και σέβομαι τους άλλους. Κατάλαβες;

Ήμουν αποφασισμένος να μην οξύνω την κατάσταση, τουναντίον μάλιστα ήθελε να τον πλησιάσω, οπότε του λέω πολύ συγκαταβατικά:

:Εντάξει αγαπητέ μου, όλοι μας έχουμε δίκιο κάποια στιγμή, δε βαριέσαι, πάμε να σε κεράσω ένα καφεδάκι.

Έτσι γαλήνεψε λίγο το πρόσωπό του και σε λίγο κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι. Αφού πέρασε λίγη ώρα μιλώντας περί ανέμων και υδάτων, ανταλλάξαμε και γνωριμία.  Απόστολος….. από τα Περιβόλια της Φιγαλίας, Θεόδωρος Κόλλιας από το Γιαννιτσοχώρι.

:Α ρε Απόστολε είμαστε και κοντοχωριανοί πατριώτες από τον ίδιο δήμο, μου επιτρέπεις να σου κάνω μια ερώτηση; Κι αν θες απαντάς, ότι θέλεις.

Ναι αμέ, πες μου ότι θες…

:Για να δω αν πέφτω μέσα στην εκτίμησή μου, ποιο ήταν το επάγγελμά σου;

:Αφού με ρωτάς θα σου πω, αλλά εσύ τι νομίζεις;

:Από την αρχή σε έκοψα για αστυνομικό παλιάς κοπής μάλιστα..

Βάζει τα γέλια χα…χα..χα

:Κοντά έπεσες..

:Δηλαδή;

:Στρατιωτικός εν αποστρατεία κι αν θες βαθμό, αποστρατεύτηκα με τον βαθμό του υποστράτηγου..

Μπράβο, μπράβο..Τι να του έλεγα; Κι αφού είδα ότι τα πηγαίναμε αρκετά καλά, τον ρωτάω με αρκετή επιφύλαξη, είναι αλήθεια.

Δε μου λες στρατηγέ μου τι λες να ψηφίσουμε μεθαύριο;

Α..μου λέει με στόμφο, εγώ είμαι εθνικόφρων και έμπλεος πατριωτισμού. Δαγκωτό Χρυσή Αυγή…

:Κι στον δήμο μας τι λες;

:Άκου να σου πω, εγώ με τον Πανταζή είμαστε κολέγηδες από παλιά. Του έχω υποχρέωση από τότε..

:Δηλαδή τι υποχρέωση;

Τότε επί Πασόκ μου ήρθε μετάθεση για το Διδυμότειχο, πήγα στον Πανταζή, που ήταν δίπλα στον Γιαννόπουλο στα μέσα και στα έξω και καθάρισε. Αλλά είναι και πατριώτης, με εθνικόφρονα φρονήματα ..

:Τι λες; Ξέχασες ότι το ΄15 που βγήκε ο Σύριζα, ο δήμος Ζαχάρως  που έστειλε δημοσίως συγχαρητήρια;

Χα…χα…χα ο ….στρατηγός…

:Δεν τον ξέρεις τον Πανταζή, είναι γάτος, πήγε να επωφεληθεί, σου λέει νέα κυβέρνηση είναι κάτσε να την πλευρίσω.

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε δυνατά το μεγάφωνο του σταθμού: “Σε δύο λεπτά το λεωφορείο από Αθήνα για Πύργο αναχωρεί” και έτσι σηκωθήκαμε και κατευθυνθήκαμε στις θέσεις μας.

Τότε δεν ξέραμε τίποτα για την ακύρωση, μη  ανακήρυξη της υποψηφιότητας του Πανταζή από το πρωτοδικείο. Αλλά και να το ήξερα και να του το έλεγα τίποτα δεν θα πρόσθετε.

Δεν ξέρω πώς και γιατί, σήμερα που τα γράφω, μου ‘ρχεται το γνωστό εμβατήριο:

“Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,

μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει

και ξανά προς τη δόξα τραβά!”

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Τον τελευταίο καιρό, μερικά χρόνια ίσως, στα λεωφορεία του ΚΤΕΛ έχουν σταματήσει με μαχαίρι μάλιστα, να βάζουν μουσική και τραγούδια. Μας τάραζαν με τα καψουροτράγουδα κι όταν κάποιος διαμαρτυρόταν, επενέβαιναν πολλοί θερμοκέφαλοι επιβάτες και τον έβαζαν στη θέση του. Ο νομός μας, η Ηλεία, πρώτος και καλύτερος.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]