Και κάπως έτσι οι εραστές συνεχίζουν να αγαπιούνται, οι περιπατητές συνεχίζουν να περπατούν και ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει. Ξανά και ξανά και ξανά…

Περπατούσα αλαφιασμένος, λες και πάσχιζα να προλάβω κάποιο ραντεβού στο οποίο είχα αργήσει. Αυτό που δεν σου εξηγούν οι γιατροί όταν συστήνουν καθημερινή άσκηση είναι πως το περπάτημα προορίζεται να έχει και μια άλλη λειτουργία: Σε βοηθά να εκτονώσεις το άγχος και τις εντάσεις της καθημερινότητας. Περπατάς και κάθε μέτρο σου χαρίζει λίγο ακόμη αέρα στα πνευμόνια. Οι ανάσες συγχρονίζονται με τον βηματισμό και ξαφνικά η ύπαρξη μοιάζει να έχει αποκτήσει διαφορετική, πιο ανάλαφρη υφή.

Όλα αυτά προϋποθέτουν βέβαια πως η ύπαρξή σου είναι συμβατή με τις έννοιες της ηρεμίας και της χαλάρωσης. Γιατί καλώς ή κακώς κάποιοι γεννιούνται με τη φωτιά στα πισινά. Κατά συνέπεια και αποδεχόμενος αδιαμαρτύρητα ότι μάλλον το περπάτημα δεν είναι για όλους, συνειδητοποίησα ότι τουλάχιστον όταν περπατάς πολύ, βλέπεις τη ζωή με άλλα μάτια. Παρατηρείς λεπτομέρειες που δεν τις είχες αντιληφθεί, ενώ παραδόξως ήταν όλες εκεί. Και εκείνο το πρακτορείο, το οποίο είναι γεμάτο από μικρούς και μεγάλους τζογαδόρους, και την πιτσιρίκα, που παίζει με τη φιλενάδα της πάντα στο ίδιο σημείο, και τον πρόσχαρο μεσήλικα, ο οποίος περιποιείται κάθε μέρα με περίσσιο μεράκι και αγάπη τα λίγα μέτρα γης που κληρονόμησε.

Και φυσικά βλέπεις τους άλλους περιπατητές. Βλέπεις πώς κινούνται στον χώρο, αν πηγαίνουν σχετικά γρήγορα ή αργά, αν είναι αφηρημένοι ή αν κοιτάζουν εμπρός, αν χαμογελάνε και χαιρετούν ή αν είναι κατσουφιασμένοι. Επίσης, άλλοι είναι μοναχικοί και άλλοι δεν πηγαίνουν ποτέ για περπάτημα χωρίς παρέα. Το περπάτημα γι’ αυτούς είναι μία δραστηριότητα πρωτίστως διαλεκτική. Σε άλλες εποχές θα περιδιάβαιναν τα σοκάκια και τις στοές του Λυκείου με τη συντροφιά του μεγάλου διδάσκαλου η κάποιου σπουδαστή. Και κάπως έτσι, όπως θα έλεγε και ο εξίσου μεγάλος Στίβι Γουόντερ, οι δάσκαλοι συνεχίζουν να διδάσκουν, οι ιερείς συνεχίζουν να κηρύττουν, οι στρατιώτες συνεχίζουν να πολεμούν, οι εραστές συνεχίζουν να αγαπιούνται, οι περιπατητές συνεχίζουν να περπατούν και ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει. Ξανά και ξανά και ξανά.