Το χρονογράφημα: Και σκουπίδια, και πλαστικά, σε θάλασσες και ακτές

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”116324″ img_size=”full”][vc_column_text]Ήταν μαζί με τον μικρό του γιο, και μέσα σε λίγα μόλις λεπτά καθάρισαν όλη την παραλία. Ο μικρός μάλιστα το έβλεπε σαν παιχνίδι αλλά και λίγο σαν επιβεβαίωση- ενίσχυση της αποδοχής που κάθε παιδί έχει την ανάγκη να λαμβάνει από τον πατέρα του. Είχε τόσο πολύ παθιαστεί με την αποστολή τους, που βγήκε από την θάλασσα πανηγυρίζοντας, επειδή είχε εντοπίσει με την μάσκα του ένα καπάκι από πλαστικό ποτήρι καφέ. Δεν ήταν δικά τους σκουπίδια, ωστόσο συμπεριφέρονταν σα να ήταν δική τους η υποχρέωση. Είχαν φέρει μάλιστα και δύο σακούλες σκουπιδιών, μία για τα ανακυκλώσιμα υλικά και μία για τα υπόλοιπα.

Δεν θα έπρεπε να λέγεται περιβαλλοντική συνείδηση. Ανθρώπινη συνείδηση θα έπρεπε να λέγεται, καθώς η δράση η οποία προκύπτει από μία τέτοια συνείδηση δεν προστατεύει απλώς το περιβάλλον αλλά τον άνθρωπο. Είναι ακριβώς όπως το έλεγε ο θρυλικός GeorgeCarlin: «Η γη θα είναι μια χαρά! Οι άνθρωποι την έχουν βάψει!». Έτσι λοιπόν, εκείνος ο οποίος σέβεται το περιβάλλον, επί της ουσίας σέβεται την ύπαρξή του, προστατεύει και προφυλάσσει την ίδια του τη ζωή και την ζωή των αγαπημένων του προσώπων, όπως και όλων των υπολοίπων. Κι όμως, αυτή η τόσο απλή έννοια, δεν έχει περάσει στο μέσο άνθρωπο. Δεν μπορεί, προφανώς, να την αντιληφθεί ούτε στο πλέον εμπειρικό και άμεσο επίπεδο.

Πηγαίνει κάθε εβδομάδα για μπάνιο στην ίδια παραλία και την αφήνει κάθε φορά λίγο χειρότερη απ’ ότι την βρήκε. Εντάξει οι πιτσιρικάδες. Αποδέχεσαι έστω και δύσκολα ότι για την ηλικία τους, καλή και η βλακεία τους. Αλλά οι μεγαλύτεροι; Γιατί; Και τι παράδειγμα δίνουν, παρατώντας τα σκουπίδια τους δεξιά κι αριστερά, με αποτέλεσμα να τα παρασέρνει ο άνεμος,να τα καταπίνει η θάλασσα;

Δυστυχώς η γόπα δεν είναι μόνο ψάρι. Κι ο πελεκάνος δεν βγαίνει πια στην οθόνη να μας νουθετήσει, αφού και αυτή χρονιά, βλέπουμε και σκουπίδια, και πλαστικά, σε θάλασσες και ακτές.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]