«Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» ένα ακριβοθώρητο δώρο για το κοινό

Πρεμιέρα για την εξαίσια παράσταση του Δούρειου Ίππου στον Απόλλωνα

Ρεπορτάζ Ελένη Παπαδοπούλου

Μια πραγματικά θαυμάσια παράσταση, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι θεατές που γέμισαν ασφυκτικά το θέατρο Απόλλων το βράδυ του Σαββάτου, στην πρεμιέρα της Ομάδας Τέχνης «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ», με το αριστουργηματικό έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» σε σκηνοθεσία του Παρασκευά Παπαπετρόπουλου.

Το έργο επικεντρώνεται στα ζητήματα της καταπίεσης, του συμβιβασμού και του πάθους και την επιρροή των ανδρών στις γυναίκες. Η τυραννία της Μπερνάρντα απέναντι στις κόρες της προμηνύει τη φύση του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο στην Ισπανία, λίγο αφού τελειώσει το έργο του ο Λόρκα. Ο Παρασκευάς Παπαπετρόπουλος με μια πολύ προσεγμένη από κάθε άποψη παράσταση, δίνει την ευκαιρία στον κόσμο να παρακολουθήσει ένα κορυφαίο έργο της παγκόσμιας δραματουργίας με στόχο να το κάνει γνωστό στο ευρύ κοινό, υπηρετώντας με τον καλύτερο τρόπο αυτό το δύσκολο και απαιτητικό έργο, που στην ουσία είναι… γένους θηλυκού, με πρωταγωνίστριες εννέα γυναίκες. Μένοντας πιστός στην ατμόσφαιρα της εποχής, μας μεταφέρει στη δίνη ενός άλλου αιώνα και καταφέρνει να δώσει στο κοινό με απλότητα ,μια γεύση από την σκληρότητα και βαναυσότητα της τότε συντηρητικής εποχής.

Ο Π. Παπαπετρόπουλος με την απόλυτη γνώση του κειμένου αλλά και αξιοθαύμαστη ευαισθησία, κατορθώνει να περάσει με κάθε λεπτομέρεια όλο το σκεπτικό της συγγραφής του έργου, δημιουργώντας έτσι μια παράσταση απίστευτα αληθινή. Το μινιμαλιστικό σκηνικό ( από την Ρούλα Πολίτη) με έναν υπερμεγέθη σταυρό, σύμβολο του μαρτυρίου να δεσπόζει στο βάθος και τα σκηνικά δρώμενα να εκτυλίσσονται σε ένα σαλόνι της εποχής, μας μεταφέρει κατευθείαν στο σπίτι της Μπερντάντα Άλμπα.

Μετά το θάνατο του δεύτερου συζύγου της, η Μπερνάρντα Άλμπα γίνεται τυραννική με τις πέντε κόρες της, που σπάνια είχαν οποιαδήποτε επαφή με το άλλο φύλο. Επιβάλλει πένθος 8 χρόνων και τον εγκλεισμό τους μέσα στο σπίτι, και έτσι περνάνε τις ημέρες τους φυλακισμένες στους τέσσερις τοίχους, φαντάζοντας πώς μπορεί να είναι η ζωή που δεν ζουν, η ζωή έξω απ’ τα στενά παράθυρα που αγναντεύουν και ονειρεύονται, ράβοντας και κεντώντας.

Η Ανγκούστιας, η μεγαλύτερη κόρη της Μπερνάρντα από τον πρώτο της γάμο, κληρονομεί την περιουσία του πατέρα της κι έτσι προσελκύει το ενδιαφέρον ενός μνηστήρα, του Πέπε Ρομάνο που γίνεται όμως το αντικείμενο του πόθου τριών γυναικών. Γιατί τον Πέπε ποθούν κι η Αδέλα, η μικρότερη κόρη, που αρνείται να υποταχθεί στη μητέρα της και συνάπτει ερωτική σχέση μαζί του, αλλά κι η Μαρτίριο, που τη ζηλεύει για κάτι που η ίδια δεν μπορεί να αποκτήσει, λόγω της εμφάνισης και ασθενικής της φύσης.

Τίμιες ερμηνείες με μεγάλο βαθμό δυσκολίας

Ωστόσο πέρα από το ίδιο το κείμενο και την εξαίσια σκηνοθεσία, είχαμε και αξιοπρόσεκτες ερμηνείες από τις εννέα γυναίκες του έργου που έκαναν μια πολύ τίμια προσπάθεια να το υπηρετήσουν.

Ένα από τα παλαιότερα μέλη της ομάδας του Δούρειου Ίππου η έμπειρη Παναγιώτα Ιωάννου ήταν αυτή που σήκωσε ερμηνευτικά στους ώμους της, το φορτίο του δύσκολου και σύνθετου ρόλου της τυραννικής και δεσποτικής Μπερνάρντα Άλμπα με αξιοθαύμαστο τρόπο ξεδιπλώνοντας για μια ακόμα φορά το ταλέντο της. Απολυταρχική, χωρίς κανένα έλεος, απογειώνει την παράσταση, επιχειρεί κάτω από το πένθιμο πέπλο μιας μητέρας – τυράννου, να επιβάλλει μια οχτάχρονη περίοδο πένθους με πρόθεση να βυθίσει το σπίτι και τις κόρες της σε βαθύ θρηνητικό σκότος. κόντρα στη θηλυκότητα, τη σεξουαλικότητα και την ελευθερία τους.

Η εξουσία της συμβολίζεται και από το μπαστούνι της με το οποίο επιβάλλει το σεβασμό και την υποταγή των γύρω της, αλλά και με τον τρόπο που μιλά και φέρεται ως απόλυτη κυρίαρχος του παιχνιδιού, έτσι τουλάχιστον νομίζει γιατί βλέπουμε ότι στο τέλος η ζωή δεν μπορεί να φυλακιστεί, ούτε να ελεγχθούν οι παρορμήσεις των ανθρώπων. Βέβαια το αποτέλεσμα είναι τραγικό, μυρίζει θάνατο… Στην τελευταία σκηνή, νοιώθεις την ανατριχίλα να διαπερνά το κορμί σου, ένα χρονικό όμως προαναγγελθόντος θανάτου, ίσως γιατί η λύτρωση δεν είχε άλλο τρόπο να εκφραστεί…

Εξαιρετική στο ρόλο της και η Αφροδίτη Κουτρούτσου, ένα σουρεαλιστικό πρόσωπο, που υποδύεται πειστικά τη Μαρία Χοσέφα, την ημίτρελη γιαγια των κοριτσιών που τολμά και εναντιώνεται με τον τρόπο της στη δεσποτεία της Μπερνάρντα. Στο σπίτι ζουν επίσης η Πόνθια η οικονόμος (Ανδριανή Αργυρακοπούλου) που γνωρίζει πολύ καλά τη μαύρη ψυχή της Μπερνάντα και δεν της χαρίζεται και αυτή που γνωρίζει την αλήθεια για τις τρεις αδελφές και τον έρωτά τους για τον Πέπε Ρομάνο και η υπηρέτρια (Χαρούλα Κόλλια) που μαζί με τις πέντε αδελφές, την Αιμιλία Ζαφειροπούλου ( Αουγκούστια), την Ιουλία Κόλλια ( Μαγδαλένια), την Αθανασία Συντέτου (Αμέλια), την Ελευθερία Μυλωνά( Μαρτίριο) και την Πένυ Ζουμπάκη ( Αδέλα) επιχείρησαν όλες με την ερμηνεία τους μια ωραία προσέγγιση των ιδιαίτερων ρόλων που υποδύθηκε η κάθε μια, με μια πολύ τίμια προσπάθεια.

Στην παράσταση εμφανίστηκε και η έφηβη Λυδία Μίνιτς, κόρη της Παναγιώτας Ιωάννου, μια πολύ γλυκιά παρουσία που βαδίζει στα βήματα της μητέρας της! Εμφανίστηκαν ακόμα η Αθανασία Συντέτου στο ρόλο της ζητιάνας, η Κατερινα Τζουραμάνη (Προυδένθια) και η μικρούλα Μάρω Καραλή ( κοριτσάκι).

Ο Πέπε Ρομάνο ( Βασίλης Τσάκαλης), εμφανίζεται μόνο μια φορά στην σκηνή, όπου έρχεται ως οπτασία για να σκανδαλίσει τα όνειρα των τριών γυναικών.

Μια παράσταση που πραγματικά αξίζει να δει κάποιος, μοιάζει με ένα ακριβοθώρητο δώρο προς όλους τους θεατρόφιλους θεατές. Αξίζει ένα μπράβο στο σκηνοθέτη και όλη την ομάδα και τους συντελεστές της που έφεραν εις πέρας αυτό το δύσκολο εγχείρημα με τον καλύτερο τρόπο.