ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα

Δεν είναι βέβαιο αν γεννιέσαι ή γίνεσαι. Μερικά πράγματα σίγουρα τα έχεις μέσα σου από την πρώτη στιγμή που ξεπήδησες στον κόσμο. Μερικά άλλα σίγουρα τα αποκτάς στην πορεία και είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και μακρόχρονης αφοσίωσης. Όπως και να έχει, οι μεγάλοι αθλητές καταφέρνουν πάντοτε την υπέρβαση, έστω και για λίγο. Τι τους κάνει μεγάλους; Κάποιοι θα σπεύσουν να απαντήσουν «οι επιδόσεις». Τα μεγέθη είναι μετρήσιμα και τα νούμερα αμείλικτα. Τα μαθηματικά εξάλλου δεν λένε ψέματα. Το ζήτημα όμως είναι αν απαντούν στην ερώτηση που τέθηκε. Εν προκειμένω, την απαντούν μόνο τμηματικά. Για παράδειγμα, ένα ρεκόρ δεν κρίνεται άξιο λόγου και αξιοσημείωτο ιστορικά μόνο επειδή αποτελεί μία μεγάλη ή την μεγαλύτερη επίδοση αλλά και για τις συνθήκες υπό τα οποίες συντελέστηκε.

Η ιστορία με τον χρυσό ολυμπιονίκη, τον Μίλτο Τεντόγλου, είναι ενδεικτική ενός τέτοιου μεγάλου αθλητή. Του ακύρωσαν το 8,40 και τη νίκη στο Τορούν, με το γελοίο όσο και προσβλητικό κατά τον ίδιο πρόσχημα, των μη εγκεκριμένων παπουτσιών. Όχι ότι διαμαρτυρήθηκε ιδιαίτερα. Ένας αθλητής με το βεληνεκές και την παγκόσμια απήχηση του Τεντόγλου θα μπορούσε να δημιουργήσει τεράστια φασαρία. Προτίμησε όμως να τους απαντήσει στον στίβο. Προτίμησε να τους ταπεινώσει και να τους καταστήσει περίγελο στη διεθνή αθλητική κοινότητα. Και πήγε στον επόμενο αγώνα στο Λιέβεν και έκανε τέσσερα συνεχόμενα άλματα πάνω από τα 8,30. Το μεγαλύτερο ήταν 8,41. Ένα εκατοστό πιο πάνω από εκείνο που του ακύρωσαν. Και εκεί σταμάτησε. Και έκτοτε γίνεται το έλα να δεις στα σόσιαλ.

Για όσους δεν κατάλαβαν, αυτό είναι το ίδιον του μεγάλου αθλητή: Η αντοχή στις δυσκολίες και την πίεση. Οι πραγματικά μεγάλοι αθλητές σταδιακά αναπτύσσουν μία θαυμαστή ανοχή σε σχέση με την τελευταία. Μια μοναδική ικανότητα, ασύγκριτη με οτιδήποτε άλλο. Είναι απίστευτο ότι δε λυγίζουν. Είναι απίστευτο ότι δε σπάνε. Είναι απίστευτη η ηρεμία την οποία εκπέμπουν, ενώ τίποτε δεν είναι εξασφαλισμένο και έχουν πάντα πολλά να χάσουν. Και τελικά είναι απίστευτο το γεγονός ότι αυτή η χώρα, με τα στραβά κι ανάποδά της, εξακολουθεί να παράγει τόσες πολλές και μεγάλες προσωπικότητες. Απίστευτα κι ελληνικά ένα πράγμα, σε τούτο τον γεμάτο απογοητεύσεις αλλά και ανατροπές τόπο.

Γιατί υπάρχει και αυτή η Ελλάδα. Η Ελλάδα χιλιάδων  νέων παιδιών, τα οποία καθημερινά μετατρέπουν την κοπριά σε χρυσάφι. Κι ας μην έγιναν ποτέ ολυμπιονίκες, παγκόσμιοι ή Ευρωπαίοι πρωταθλητές. Παιδιά που αξίζουν και αγωνίζονται για το καλύτερο με συνέπεια, με αξιοπρέπεια, με επιτεύγματα. Αλλά βλέπεις αυτή η Ελλάδα, με λιγοστές εξαιρέσεις, μένει πίσω. Δεν ασχολείται με διασυνδέσεις, ούτε φιλά «κατουρημένες ποδιές». «Δεν παίζει μπάλα», δεν συνθηκολογεί, ούτε καν ανέχεται.

Ο Τεντόγλου είναι ένα παιδί από τα Γρεβενά που έκανε παρκούρ στο στάδιο και τον παρατήρησε τυχαία ένας προπονητής. Η Ντρισμπιώτη, όταν τελείωνε τη βάρδιά της  στο τσιπουράδικο της μητέρας της όπου δούλευε 7 μέρες τη βδομάδα, άλλαζε γρήγορα ρούχα και πήγαινε στο στάδιο της Καρδίτσας για προπόνηση. Παρεμπιπτόντως, έκανε νέο πανελλήνιο ρεκόρ στα 3.000μ βάδην του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, με επίδοση 12:18.26, συντρίβοντας το 12:21.43 που κρατούσε η ίδια από το 2021. Πρόκειται μάλιστα για την κορυφαία φετινή επίδοση στον κόσμο.

Κατά συνέπεια ποιος να μιλήσει για τον Τεντόγλου, τη Ντρισμπιώτη και τους ομοίους τους; Και τι να πει; Αφού είναι άγνωστος κόσμος για δαύτους. Άλλη χώρα, άλλη κατάσταση. Υπάρχουν βέβαια και ζουν ανάμεσά μας πολλοί οι οποίοι έσπευσαν για ακόμη μία φορά να τους εκθειάσουν στα σόσιαλ, αλλά δεν υπάρχει κανένα σημείο τομής μεταξύ τους. Πασχίζουν να τους κάνουν δικούς αλλά ό,τι και να κάνουν, ό,τι και να πουν, όσους πανηγυρικούς κι αν απευθύνουν, αυτοί θα παραμείνουν απλοί και ανεπιτήδευτοι. Μία άλλη Ελλάδα, που υπάρχει ακόμη ευτυχώς.

Ο εκδότης