ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Τύραννοι επί Κολωνώ
«ἔστιν οὖντραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳλόγῳχωρὶςἑκάστουτῶνεἰδῶνἐντοῖςμορίοις, δρώντων καὶοὐδι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέουκαὶ φόβου περαίνουσατὴντῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».
Αριστοτέλους – Περί Ποιητικής
Την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν…
Κάθαρσις, όπως εξαγνισμός. Όπως ύπνος γλυκός το βράδυ και γαλήνη μετά τη μεγάλη ταραχή. Όπως ζωή ήσυχη, χωρίς σοβαρές αμφιβολίες για την αξία του να την ζει κανείς ή ακόμη περισσότερο για την αδιαμφισβήτητη βασιλεία της δικαιοσύνης και του δικαίου, το οποίο πάντοτε θα επικρατεί σε τούτο τον κόσμο.Κάθαρση από τον πόνο, κάθαρση από τον φόβο, κάθαρση από την βρωμιά. Γιατί όσο κι αν είναι όμορφος ο κόσμος, άλλο τόσο είναι και βρώμικος. Άλλο τόσο είναι γεμάτος από κακία, από μοχθηρία, από αδικία, από πόνο, από εκμετάλλευση, κι αυτή δεν είναι καθόλου παρήγορη σκέψη.
Σοφοί οι αρχαίοι που γέννησαν την τραγωδία. Σοφοί που διέγνωσαν το αδιέξοδο και μετέτρεψαν την απελπισία σε μέγεθος διαχειρίσιμο. Άραγε θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με τις σημερινές τραγωδίες; Με τις μάνες που δολοφονούν τα παιδιά τους; Με τα τέρατα που βιάζουν τα παιδιά των άλλων; Με τους γυναικοκτόνους; Με κάθε λογήςπαλιανθρώπους, σαδιστές, και κοινωνιοπαθείς; Με τους τυράννους; Κι ακόμα, ήταν πάντα έτσι τα πράγματα και η κοινωνία αγνοούσε μία πολλή βασική, αν και αθέατη, πτυχή της πραγματικότητας, ή μόλις τα τελευταία χρόνια ξέφυγε εντελώς το πράγμα;Το ερώτημα είναι θεμιτό και αρκεί μόνο η συχνότητα των γυναικοκτονιώνγια να θεμελιώσει την επιτακτικότητά του.
Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας την πρόοδο, σαν μια έννοια γραμμική. Αν ήταν όμως έτσι, δε θα ξυπνούσες μια μέρα και θα μάθαινες για ένα μικρό κορίτσι και το ασύλληπτο μαρτύριό του. Γιατί αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να τα συλλάβει εύκολα ανθρώπου νους. Χρειάζεται χρόνος. Χρόνος για να μπορέσεις να χωνέψεις ότι αυτό που λένε ότι συνέβη, όντως συνέβη. Χρειάζεται χρόνος για τους υπόλοιπους δέκα βιαστές και τους εκατοντάδες επίδοξους βιαστές οι οποίοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον. Και δεν ήταν «πελάτες» της δωδεκάχρονης όπως επαίσχυντα και ανερυθρίαστα είχαν το θράσος να ισχυριστούν κάποιοι κατ’ όνομα δημοσιογράφοι, σε κάποια κατ’ όνομα μέσα ενημέρωσης.
Αμ αυτό που το βάζεις; Από προχθές έχει ξεκινήσει μια επιχείρηση σπίλωσης και κατασυκοφάντησης του παιδιού, τραγικού θύματος, και αντίστοιχα ξεπλύματος του ανθρωπόμορφου τέρατος. «Επιφανή άνδρα», τον χαρακτήρισε ο συνδικαλιστής αστυνόμος – τηλε-μαϊντανός, ο οποίος σε κάθε δημόσια εμφάνισή του φροντίζει να ντροπιάζει το σώμα και τους ενσυνείδητους ένστολους. Αλλά γι’ αυτό τον καλούν τα κανάλια. Διότι ποιος θα τολμούσε να τα πει; Ποιος θα τολμούσε να δώσει δωρεάν συμβουλές σε υποψήφιους γυναικοκτόνους; Ποιος θα τολμούσε αυτή την ώρα να ξεπλύνει τον θύτη;Και είναι βέβαιο ότι θα ξεπλένει το μίασμα ξανά και ξανά στα τηλε-πλυντήρια, προετοιμάζοντας ουσιαστικά την κοινωνία, ώστε μία ωραία πρωία να ξαναβρεθεί να κυκλοφορεί ανάμεσά μας, όπως ο παιδοβιαστήςΛιγνάδης.
Ο Λιγνάδηςκαταδικάστηκε πρωτοδίκως για τον βιασμό δυο ανηλίκων και πλέον κυκλοφορεί ελεύθερος, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης.Ώσπου να γίνει το δικαστήριο είχε ξεπλυθεί αμέτρητες φορές από μίντια και δημόσια πρόσωπα, τα οποία κατασκεύαζαν με συνέπεια το προφίλ του επιφανούς πολίτη. Αυτή είναι η απονομή της δικαιοσύνης σε αυτή την χώρα. Αυτό είναι το αίσθημα δικαίου, και αυτή η βρώμα μας, η οποία δεν καθαίρεταιμε τίποτα. Όπως κάθαρση δε θα υπάρξειδυστυχώς ούτε για την ηρωίδα αυτής της υπόθεσης. Καμία δια βίου μέριμνα και στήριξη για τα θύματα τέτοιων κτηνωδιών, αφού κοστίζουν πολύ. Κι έτσι θα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο βούρκο μας. Μέχρι να πάμε να πνιγούμε, και εμείς, και οι τύραννοι επί Κολωνώ.
