ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Στην καμένη γη της ματαιότητας
Το πάνελ έδειχνε προβληματισμένο. Άπαντες, με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον διαπίστωναν προβληματισμένοι τη ματαιότητα της κατάστασης. Άπαντες, προσκόμιζαν στο τραπέζι του δημοσιογραφικού διαλόγου τη δική τους προσωπική εμπειρία μέσα από την επαναλαμβανόμενη συλλογική καταστροφή. Στο βάθος του τηλεοπτικού παραθύρου οι φλόγες κατασπάραζαν για μία ακόμη φορά το σκοτάδι(και ό,τι άλλο αυτό κάλυπτε), το οποίο θεωρείται από αρχαιότητας η μεγαλύτερη ποιοτικά και ποσοτικά δύναμη του σύμπαντος. Για μία ακόμη φορά… Πρόκειται για τη φράση κλειδί, μέσα στην οποία συνοψίζεται άριστα το πατροπαράδοτο νεοελληνικό μας δράμα. Για μία ακόμη φορά γίνονται στάχτη ζώα, δάση, καλλιέργειες, σπίτια, περιουσίες. Ευτυχώς όχιανθρώπινες ζωές. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να μένουν άστεγοι, κατεστραμμένοι, αλλά πάντως ζωντανοί. Προς το παρόν…
Για το μέλλον ποιος ξέρει; Ποιος μπορεί να πει ότι με τέτοια συχνότητα δε θα θρηνήσουμε ξανά κάποιοι στιγμή και ανθρώπινες ζωές; Ποιος μπορεί να πει ότι τα «παιχνίδια» με τη φωτιά δε θα αποβούν μοιραία θανατηφόρα, εκτός από καταστροφικά; Σίγουρα κανείς σοβαρός, καθώς και φέτος μετράμε πάνω από 4500 χιλιάδες κενά σε πυροσβέστες, ενώ το 85% των 3.500 οχημάτων του Πυροσβεστικού Σώματοςέχουν ηλικία άνω των δέκα ετών. Επίσης, οι πιστώσεις για τη μισθοδοσία του προσωπικού είναι μειωμένες κατά 7,5 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρσι. Και ας μη λησμονούμε ούτε τον κατακερματισμό του ανθρώπινου δυναμικού σε συμβασιούχους διετείς πενταετείς, εποχικούς κλπ. Μιλάμε για τους ανθρώπους οι οποίοι είναι υποτίθεται επιφορτισμένοι με την προστασία της ζωής, των περιουσιών και τους περιβάλλοντος.
Αυτή είναι η αλήθεια γενικώς και ειδικώς, για ένα ακόμη μεγαλόπνοο εθνικό σχέδιο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι εκτός από τη δημοσιογραφία, θύμα της αδήριτης ανάγκης για τον στοχασμό της ματαιότητας της ελληνικής πραγματικότητας, έπεσε όψιμα και η πολιτική. Από τον μόλις προ δεκαημέρου «πολύ μεθοδικό σχεδιασμό για την αντιπυρική περίοδο», περάσαμε κάπως απότομαστο ότι «ο κρατικός μηχανισμός κάνει το καλύτερο δυνατό» και τέλος πάντων, τι να κάνουμε τώρα αφού «φωτιές είχαμε και θα έχουμε»! Τι κι αν μόνομέσα στις τρεις τελευταίες μέρες έχουν γίνει στάχτη πάνω από 170.000 στρέμματα σε Αττική και Κορινθία;Τι κι αν τον Ιούλιο του 2022 κάηκαν πάνω από 132.000 στρέμματα; Τι κι αν το καλοκαίρι του 2021 κάηκαν μόνο μέσα σε δύο βδομάδες, από τις 29 Ιουλίου έως τις 12 Αυγούστου,1.008.740 στρέμματα; Είναι και η κλιματική κρίση… Είναι και οι επαγγελματίες εμπρηστές με τις 700 φωτιές στην Ηλεία μέσα σε δύο μήνες πέρσι… Είναι και το χάλι μας το μαύρο…
Αυτό υπάρχει μόνο, και η πίστη όσων ακόμα εξακολουθούν να πιστεύουν. Αυτοί, όσοι είναι, ας κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν γιατί κάποιοι έχουμε πάψει προ πολλού να πιστεύουμε όχι μόνο σε θεό, αλλά και σε ανθρώπους, και στην οποιαδήποτε προοπτική ή ελπίδα για καλύτερες μέρες. Οι επιστήμονες είναι οι μόνοι οι οποίοι έχουν κάτι σημαντικό να πουν και γι’ αυτό τους προβάλλουμε διαρκώς. Ίσως κι αυτό ακόμα να είναι μάταιο, εφόσον εκείνοι οι οποίοι όφειλαν να ακούν, δε δείχνουν να ενδιαφέρονται, ούτε να ακούσουν, ούτε να κάνουν κάτι. Γιατί; Γιατί ζούμε στη γη της ματαιότητας, που γοργά μετατρέπεται σε καμένη.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Η Ηλεία ευτυχώς για φέτος – χτυπάω ξύλο μη και το γρουσουζέψω – αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη. Και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Φαίνεται πως η συστηματική, επίμονη και πρωτοπόρα δουλειά που συντελείται από την Περιφερειακή Διοίκηση με την προσωπική επιμέλεια και σφραγίδα του αντιπεριφερειάρχη Βασίλη Γιαννόπουλου και την επιστημονική καθοδήγηση του δασάρχη Πύργου Δρ. Παναγιώτη Λάττα αποδίδει τους θετικούς της καρπούς. Μακάρι οι ανίκητες «αρετές» της φυλής μας που ακούν στο όνομα ανευθυνότητα και βλακεία να μην αναιρέσουν το κόπο τους.
Ο εκδότης
