Όταν κοιμάσαι και χιονίζει, τα όνειρα έρχονται πιο απαλά. Πέφτουν σα νιφάδες ανάλαφρες τυλίγοντας με ψυχρή συγκατάβαση τα βάσανα του κόσμου τούτου. Στ’ αλήθεια νιώθεις πως κάτι όμορφο συμβαίνει αλλά εκείνη την ώρα δεν μπορείς να πεις τι.Μονάχα κλείνεις πιο σφιχτά τα μάτια καθώς το λευκό απλώνεται ολόγυρα και το φως του αντανακλάται στους δρόμους και στις στέγες της πόλης.Το λευκό πέπλο είναι αμείλικτο και καθαγιασμένο. Σκοτώνει τους καθημαγμένους αλλά ταυτόχρονα δίνει μία όψη μαγευτική,ακόμη και στις πιο άσχημες, ακόμη και στις πιο γκρίζες τσιμεντουπόλεις. Όλα αλλάζουν με το χιόνι.

Το λευκό του χιονιού που μας πολιορκεί (και μας κατακλύζει) τις τελευταίες ημέρες είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να σβήσουμε πολλά από το οπτικό μας πεδίο. Γιατί το 2019 σε μία σειρά μετώπων κάθε άλλο παρά λευκό προδιαγράφεται. Ακόμα κι αν βγουν «λευκοί καπνοί» σε κάποιες φάσεις, αυτό δεν θα σηματοδοτεί τίποτα διαφορετικό από την επικράτηση μίας συγκεκριμένης χρωματικής απόχρωσης. Διαφορετικής, σε κάθε περίπτωση, από το λευκό…

Ξεκίνησε λοιπόν το 2019. Όποιες πρόβες έγιναν έγιναν. Τώρα, πια, ο λόγος και το έργο όλο βρίσκονται στα χέρια των σκηνοθετών.  Πλέον θα φανεί αν το πρόσκαιρο μπορεί να επηρεάσει το μεταγενέστερο με θετικούς όρους..

Πλέον θα δημιουργηθούν ελπίδες και προοπτικές, που σύντομα όμως θα διαπιστωθεί αν αφορούν σε εμάς ή απλά «στους άλλους». Πλέον θα δοκιμαστούν ξανά τα όρια ανάμεσα στο (υπαρκτό ακόμα σε αρκετές λαϊκές συνειδήσεις) στοιχείο της κοινωνικής συνοχής και στην απαγκίστρωση από αυτό που προτάσσουν κατά βάση κύκλοι μίας «δεξιόστροφης» διανόησης. Πλέον θα έχουμε ακόμα περισσότερη ανάγκη την προώθηση μίας κοινής συμφωνίας πάνω σε βασικές ιδεολογικές αρχές.

Χρόνος, και υπάρχει, και δεν υπάρχει. Το θέμα είναι να μπορούμε κάποιους μήνες αργότερα, στην είσοδο του 2020, να έχουμε ακόμα ρεαλιστικούς στόχους, να βλέπουμε ακόμα ανοιχτούς τους δρόμους προς «βελτιωμένους» προορισμούς. Οι όποιοι απολογισμοί του τότε πρέπει να δείχνουν πως γενικώς πάμε καλύτερα από το πρόσφατο παρελθόν. Και έξω, και μέσα…

Μα, πάνω από όλα, ας βρούμε τα κατάλληλα εκείνα κλειδιά που θα μας επιτρέπουν να θέλουμε να αναμετρηθούμε με τα κάθε λογής θηρία που μας απειλούν.  Όμως, τώρα, ας χαλαρώσουμε και ας ντυθούμε καλά. Ας πάρουμε θέση, φορώντας ζεστά μπουφάν, κασκόλ και γάντια. Ας υποδεχτούμε την εισβολή του χιονιά.

Ένα αγοράκι παίζει με τον μπαμπά του. Μαζεύει όσο χιόνι μπορεί στις μικρές χουφτίτσες του και τις εκσφενδονίζει με δύναμη επάνω του. Και οι δύο γελάνε δυνατά. Σκέφτομαι πως υπάρχει ακόμα ελπίδα για τον κόσμο.