Το σημείωμα του εκδότη: Όταν αργούν οι…πελαργοί

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”83897″ img_size=”full”][vc_column_text]

Λίγα παιδιά και πιο αργά

Έως και τις αρχές του 21ου αι. ο πληθυσμός της χώρας αυξανόταν διαρκώς, ακόμα και στις ανώμαλες περιόδους που γνώρισε το ελληνικό έθνος. Από το 2011 παρατηρήθηκε, πρώτη φορά μεταπολεμικά, μείωση. Η πρόβλεψη από Eurostat είναι ότι μετά από δέκαχρόνια οι κάτοικοι της χώρας θα αριθμούνλιγότερο από 9.500.000. Η γονιμότητα ανέρχεται σήμερα σε 1,3 (μειώνεται από το 1983), ενώ για την αντικατάσταση των γενεών απαιτούνται 2,1 παιδιά ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας.

Ακόμη και στα χρόνια της «ισχυρής» Ελλάδας, τα νέα ζευγάρια δύσκολα έπαιρναν την απόφαση για δεύτερο και τρίτο παιδί. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των μεταβολών στα αναπαραγωγικά πρότυπα μετά το 1980 είναι η σταδιακή πτώση των δεικτών γονιμότητας στις αποκαλούμενες «μικρές» ηλικίες, 25-29 ετών. Η μέση ηλικία στην τεκνογονία αυξήθηκε από τα 26,1 έτη το 1980 στα 31,5 το 2017.

-Σήμερα οι οικογένειες γίνονται μικρότερες. Οι μονομελείς και οι μονογονεϊκές οικογένειες αυξάνονται. Λίγα ζευγάρια συμβιώνουν και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να μην κάνουν καθόλου παιδιά από ό,τι στο παρελθόν. Η μέση ηλικία των γυναικών όταν αποκτούν το πρώτο τους παιδί αυξάνεται, ενώ αυξάνεται και η μέση ηλικία του πρώτου γάμου, μειώνονται οι γάμοι και αυξάνονται τα διαζύγια. Μέσα στην κρίση, η αύξηση της ανεργίας και η οικονομική αβεβαιότητα οδήγησαν τα ζευγάρια στο να καθυστερούν την απόκτηση του πρώτου παιδιού και στο να αναβάλουν την απόκτηση δεύτερου ή τρίτου. Η αναζήτηση και η αξιοποίηση των ευκαιριών απασχόλησης και για τα δυο φύλα δεν συνοδεύτηκε από την ανάπτυξη επαρκών παροχών καθώς και δομών και υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους για την στήριξη της οικογένειας, με αποτέλεσμα οι Ελληνίδες να κάνουν πολύ λίγα παιδιά.

-Στην Ελλάδα έχουμε το μικρότερο ποσοστό γεννήσεων εκτός γάμου (9,4%) από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη όπου όμως σε 11 άλλες χώρες οι γεννήσεις εκτός γάμου είναι περισσότερες από τις γεννήσεις εντός .- Το 2008 το 58,4 των Ελλήνων ηλικίας 18-34 ετών ζούσε με τους γονείς του. Το 2017 το ποσοστό εκτοξεύτηκε στο 66,7% αν και αυτό -πάντα σύμφωνα με την έρευνα- εξηγείται μόνο εν μέρει από την οικονομική κρίση, καθώς σήμερα οι μισοί Έλληνες νέοι που έχουν πλήρη απασχόληση ζουν με τους γονείς τους.

Στην περίοδο 1951-2011 μειώθηκε στο μισό, στο 14,5%, ο πληθυσμός των νέων έως 14 ετών και η μέση ηλικία του πληθυσμού από 30 έτη το 1951 έφτασε τα 43,5 το 2014.

Υπάρχει μια μακρά συζήτηση για το αν μέσω της μετανάστευσης μπορεί να επιλυθεί το δημογραφικο.  Ενώ το 2010 οι γεννήσεις από Ελληνίδες ήταν 93.192 και από αλλοδαπές 21.574, το 2017 μειώθηκαν αντίστοιχα σε 76.182 και 12.371.

Στο μοντέλο τού «λίγα παιδιά και πιο αργά» των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών,  η Ελλάδα δεν διαφοροποιούνταν σημαντικά και προ κρίσης. Ανεργία, επισφαλής απασχόληση και συνακόλουθη μείωση εισοδήματος, braindrain, συν ανεπαρκείς κοινωνικές δομές και αποσπασματική πολιτική έδωσαν τη χαριστική βολή.

Πώς θα ‘ρθουν περισσότεροι πελαργοί; Το πόρισμα της Βουλής είναι μία αρχή, αλλά η αναγέννηση αργεί . Τουλάχιστον να υπάρξει της τάσης ανακοπή.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]