ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Οι λευκές νύχτες και η άσπρη μέρα

Ποτέ δεν ήμουν οπαδός των πανηγυριών. Αυτή η πολυκοσμία, η διαρκής κίνηση των ανθρώπων που μοιάζει με ανθρώπινο ποτάμι, και ο θόρυβος, ανέκαθεν μου προκαλούσαν μια ελαφριά αναστάτωση. Ίσως βέβαια δεν ήταν πάντα έτσι. Ίσως αν κατάφερνα με κάποιο τρόπο να ανασύρω βαθιά λησμονημένες πτυχές της παιδικής ηλικίας να κατέληγα αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι γιορτές και τα πανηγύρια συμπεριλαμβάνονται βεβαιότατα ανάμεσα στις ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή ενός παιδιού και όχι μόνο. Στη λευκή νύχτα του Πύργου ήταν προφανές ότι όλοι το διασκέδασαν, μικροί και κυρίως εφηβάκια, αλλά και πολλοί μεγάλοι.

Το ίδιο χαρούμενοι έδειχναν να είναι οι έμποροι και οι καταστηματάρχες της πόλης, οι οποίοι είδαν πλήθος κόσμου να κατακλύζει από νωρίς τους δρόμους του κέντρου για να ψωνίσει και να ψυχαγωγηθεί. Ωστόσο το στοιχείο της υπερβολής δεν έλειψε αυτή τη φορά, με τα πυροτεχνήματα να φωτίζουν τον ουρανό της πόλης. «Προς τι τα πυροτεχνήματα; Τι γιορτάζουμε;», φέρεται να ρώτησε με γνήσια απορία Πυργιώτης, ο οποίος έχει φύγει χρόνια από την πόλη αλλά δεν παραλείπει να επιστρέφει κάθε καλοκαίρι μαζί με την οικογένειά του. Κατάλαβε κι αυτός ότι μάλλον το έχουμε πολλή ανάγκη σε τούτο τον τόπο να γιορτάζουμε και καμιά φορά περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε.

Κατά τα άλλα οι στιγμές ήταν όμορφες και δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η λευκή νύχτα του Πύργου στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η αγορά κινήθηκε, η πόλη ζωντάνεψε και αυτός είναι πάντοτε ένας καλός τρόπος να αρχίσει να πέφτει σιγά σιγά η αυλαία του καλοκαιριού, που αναπόδραστα προαναγγέλλει την έλευση ενός ακόμη δύσκολου χειμώνα. Το ξέρουμε καλά πια. Παλιότερα η ημερομηνία ορόσημο ήταν ο δεκαπενταύγουστος αλλά πλέον η λευκή νύχτα έχει πάρει τη θέση της στο τοπικό ημερολόγιο. Όσο λοιπόν κι αν παραμείνει ζεστή η θερμοκρασία, το ευχάριστο διάλειμμα του θέρους θα τελειώσει και αργά ή γρήγορα τα κεφάλια θα μπουν μέσα.

Είναι βλέπεις κι αυτό σαράκι μιας κάποιας ηλικίας, όταν σε κάθε περίπτωση προεξοφλεί σχεδόν ένα λίγο χειρότερο μέλλον. Αλλά δε φταίει μόνο η ηλικία. Φταίει η διεθνής συγκυρία, φταίει η εθνική συγκυρία, φταίει ακόμη και η ντόπια συγκυρία. Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο χώρος και ο χρόνος συνδυάζονται άψογα σε όλες τις διαστάσεις της απορρύθμισης και της καταστροφής. Η πραγματικότητα φταίει και η πραγματικότητα δεν εξωραΐζεται με γιορτές και με πανηγύρια, όσο κι αν πρόσκαιρα ξεγελιόμαστε και ξεχνάμε τα ατομικά και συλλογικά μας προβλήματα, τα τοπικά και γενικότερα αδιέξοδά μας.

Δε θέλω να μεμψιμοιρώ. Στ’ αλήθεια όμως δε μέμφομαι μόνο τη μοίρα μας αλλά και εμάς τους ίδιους. Οι πάντες γνωρίζουν και συνομολογούν ότι μας περιμένει βαρύς χειμώνας. Το γνωρίζουν ακόμη και οι εκλεκτοί μας στις θέσεις και στα κατά τόπους οφίτσια της πολιτικής διοίκησης και διακυβέρνησης. Τι σκέφτονται γι’ αυτό άραγε; Τι κάνουν; Τι προτίθενται να κάνουν; Ανησυχεί κανείς; Ενδιαφέρεται κανείς ή υιοθετούν άπαντες το δόγμα βλέποντας και κάνοντας; Αδιαφορία, ανεμελιά και πανηγυρισμοί για ένα μέλλον το οποίο προδιαγράφεται πιο μαύρο κι από το τροπικό μαύρισμα του πρωθυπουργού. Είναι πράγματι ωραίες οι λευκές νύχτες, μόνο που το διαρκές ζητούμενο γι’ αυτήν την κοινωνία, για κάθε κοινωνία, είναι να δούμε επιτέλους μια άσπρη μέρα. 

Ο εκδότης