Το σημείωμα του εκδότη: Η λεπτή διαφορά ανάμεσα στην ισότητα και την ισοπέδωση

Αφιερωμένο εξαιρετικά  στην υπουργό Παιδείας

Δεν έχω πρόβλημα με την ισότητα. Σε μία δίκαια και δημοκρατική πολιτεία, όλοι οφείλουμε να είμαστε ίσοι και να έχουμε ίσες ευκαιρίες. Είναι δυστυχώς αυτονόητο πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ισχύσει ως κανόνας, παρά μόνο ως εξαίρεση στη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα. Ωστόσο αυτό αναδεικνύει τη σημαντικότητα της πολιτικής και τη δυνατότητά της να διαμορφώνει ένα πλαίσιο ισότητας, εκεί όπου οι «παγιωμένες» συνθήκες του συστήματος, όχι μόνο δεν επιτρέπουν τον επί ίσοις όροις αγώνα, αλλά εξαλείφουν κάθε προοπτική ανάδειξης των πραγματικά άξιων.

Δεν θα μπω εδώ καν στη μεγαλύτερη κουβέντα που σχετίζεται με την ιδιάζουσα αντίληψη περί αριστείας, η οποία κυριαρχεί στους κόλπους της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε περίτρανα ότι παρά τις διακηρύξεις και τα περισπούδαστα διδάγματα, τα πλαστά πτυχία και το «βόλεμα» των ημετέρων, αποτελούν τη μοναδική διαχρονική αρχή των κατά τα άλλα νομιμόφρονων ταγών του τόπου μας.

Για λόγους οικονομίας λοιπόν, θα αποδεχθώ ότι το νομοθέτημα, το οποίο παραχωρεί για πρώτη φορά το δικαίωμα διεκδίκησης θέσης στην δημόσια εκπαίδευση στους κατόχους ενός απλού τίτλου σπουδών των ιδιωτικών κολλεγίων, αποσκοπεί στην ισότητα, και συγκεκριμένα στη δίκαιη αντιμετώπιση των υποψηφίων και την ορθολογική πλήρωση των θέσεων.

Η ισότητα όμως που προσπορίζει δεν είναι η ισότητα των ευκαιριών και σίγουρα δεν είναι η αποκατάσταση της ορθολογικότητας, καθώς θεσπίζει ένα κατάφωρα άδικο και ανορθολογικό πλαίσιο. Δεν πρόκειται για ισότητα, αλλά για εξίσωση. Και για να το πούμε ξανά μέσα από το πρίσμα των αιώνιων αναπληρωτών, δεν πρόκειται για ισότητα, αλλά για ισοπέδωση.

Τι λέει με αυτό το νομοσχέδιο που υπογράφει η κα Κεραμέως σε όλους εκείνους οι οποίοι έχουν οργώσει την Ελλάδα επί τόσα χρόνια; Και για πόσα; Για οχτώ και για εννιά κατοστάρικα; Τι λέει σε αυτούς που έζησαν και ζουν μέσα στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα; Τι λέει σε αυτούς που άσπρισαν τα μαλλιά τους, όχι μόνο από τα χρόνια αλλά κι από την στενοχώρια; Σε αυτούς που στερήθηκαν τα παιδιά τους και έγιναν οι μπαμπάδες και οι μαμάδες του Σαββατοκύριακου; Σε αυτούς που σκότωσαν ένα κομμάτι του εαυτού τους για να επιβιώσει ένα άλλο;

Δεν υπάρχει τίποτε να πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους κυρία Κεραμέως γιατί με την υπογραφή σας, τους ισοπεδώσατε. Δεν σεβαστήκατε την ταλαιπωρία τους. Δεν σεβαστήκατε την ζωή τους. Περίμεναν τόσα χρόνια να δικαιωθεί η προσπάθεια και ο μόχθος τους και εσείς τους πετάξατε στον κάδο. Είναι μεγάλη η ντροπή και θα σας ακολουθεί και μετά το πέρας της πολιτικής σας σταδιοδρομίας.

Ο εκδότης