Το σημείωμα του εκδότη: Η εποχή της ελπίδας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”77237″ img_size=”full”][vc_column_text]Μπορείς να σκεφτείς τα Χριστούγεννα σαν καταφύγιο μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Ειδικά για εμάς τους Μεσόγειους, που μεγαλώνουμε λουσμένοι στο πλουσιοπάροχο φως του ήλιου και αναπνέουμε τον ξαρμυρισμένο αέρα του πελάγου, ο χειμώνας μοιάζει να είναι ένας μικρός θάνατος. Για την ακρίβεια, μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι μερικοί άνθρωποι δεν αισθάνονται ποτέ το ίδιο άνετα το καλοκαίρι σε σχέση με τον χειμώνα, παρότι η ζέστη μπορεί να γίνει το ίδιο ανυπόφορη με το κρύο. Σε κάθε περίπτωση όμως, έχει κι αυτός τις μικρές και μεγάλες χαρές του. Και πρώτα απ’ όλα, για τα παιδιά, για τα οποία τα Χριστούγεννα αποτελούν την μεγαλύτερη και την πιο χαρούμενη γιορτή του έτους. Αν υπάρχει μαγεία στα Χριστούγεννα, υπάρχει ακριβώς επειδή υπάρχουν πάντα παιδιά που πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη και περιμένουν όλο προσμονή και αγωνία να βρουν το δώρο τους κάτω από το ολοφώτιστο στολισμένο δέντρο.
Αλλά και τα μεγαλύτερα «παιδιά», που είναι σίγουρα για την επινόηση του αγαπημένου αγίου, στην πραγματικότητα ποντάρουν όλες τις ψυχικές τους μάρκες στα Χριστούγεννα. Επιστρέφουν έτσι –στον βαθμό πάντα που αυτό είναι δυνατό– σε μία άλλη ηλικία˙ τότε που τα όνειρα ήταν είδος πρώτης ανάγκης και όχι πολυτέλεια. Βοηθά και ο στολισμός της πόλης, τα λαμπιόνια που μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται, τα δώρα που δίνουν και παίρνουν, με μια λέξη, η ατμόσφαιρα που αλλάζει και γίνεται γιορτινή. Έχει ήδη αρχίσει να μυρίζει Χριστούγεννα και όσο πλησιάζουμε στην πρωτοχρονιά θα εντείνεται η εορταστική διάθεση, παρά τα πολλά προβλήματα της καθημερινότητας και τις αναποδιές. Όλοι το έχουμε ανάγκη, φέτος ειδικά περισσότερο από ποτέ. Ίσως μάλιστα αυτά τα Χριστούγεννα να είναι τα καλύτερα των τελευταίων ετών και να σπάσει επιτέλους το σερί του δύσθυμου «κάθε πέρσι και καλύτερα». Ή πάλι, μπορεί ακόμη κι αυτό να είναι μία ψευδαίσθηση, μία πλάνη των ημερών που μας κάνει να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο λίγο παραπάνω απ’ ότι συνήθως. Γιατί τούτη είναι κατεξοχήν η εποχή της ελπίδας. Έτσι δεν είναι;[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
