ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Η αξία της μεταπολίτευσης και η μεταπολίτευση των μασκαράδων
Ήταν όλοι εκεί. Οικονομικοί φορείς, πολιτικοί, επιστήμονες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι. Το μόνο που έλειπε ήταν… η πολιτική! Σίγουρα περιμένεις περισσότερα από ένα συνέδριο το οποίο συνδιοργανώνουν η «Καθημερινή», το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics, με θέμα τη «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: 50 Χρόνια Μετά»: Οι αντιφάσεις, οι προσδοκίες και τα οράματα για τη Δημοκρατία. Εν πολλοίς, όμως,αυτά τα οποία ακούστηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη ήταν οι τοποθετήσεις ανθρώπων οι οποίοι είτε δεν κατάλαβαν, είτε δεν θέλησαν να καταλάβουν ποιο ήταν το θέμα.
Όπως έσπευσε να επισημάνει καίρια ένας εκ των ιδίων των συμμετεχόντων, ο Μαρκ Μαζάουερ, Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης» και βαθύς γνώστης της νεότερης ελληνικής ιστορίας,«είναι δύσκολο να κρίνουμε τη Μεταπολίτευση με κριτήρια ισολογισμού, ζυγίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά σημεία της, και ότι πρέπει να σκεφτόμαστε περισσότερο τι δούλεψε και τι δεν δούλεψε». Στη συνέχεια συνέκρινε την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας το 1974 με αυτή σήμερα και κατέδειξε πως η ελληνική κοινωνία επούλωσε τις πληγές της και διόρθωσε παραδοσιακές παθογένειες (π.χ. ρουσφέτια) με αποτελεσματικό τρόπο. Αν αναλογιστούμε πόσο βαθιές ήταν οι ρίζες της διαφθοράς, θα κατανοήσουμε πόσο καλά τα πήγαμε στην καταπολέμησή της, ανέφερε.
Πέρα από το ελάχιστο πολιτικό κριτήριο, το οποίο επιχείρησε να θέσει στην τριήμερη (!) συζήτηση για ένα πρωτίστως πολιτικό ζήτημα, καθόλου τυχαία ο Μαζάουερ θέτει ξεκάθαρα μία θετική ανάγνωση της επί μακρό λοιδορημένης ιστορικής περιόδου και έννοιας της μεταπολίτευσης. Η μεταπολίτευση όπως και η απαρχή της, η αντίσταση που οδήγησε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά στην ανατροπή της δικτατορίας των χουντικών, έχει υποστεί τη συστηματική βάναυση χλεύη συγκεκριμένων κύκλων. Είναι μία ιστορία που κρατά δεκαετίες και για κάποιο λόγο προσπαθεί να μας πείσει για την «κακιά» μεταπολίτευση, με επιχείρημα την αμφιλεγόμενη συνέχεια ορισμένων, οι οποίοι λοξοδρόμησαν από τον αξιόλογο νεανικό τους εαυτό.
Η αλήθεια, ωστόσο, ήταν και παραμένει ότι η μεταπολίτευση, η οποία τελειώνει μάλλον με την οικονομική κρίση του 2009, υπήρξε η πλέον ειρηνική, παραγωγική και δημοκρατική περίοδος στην ιστορία από την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και όποιος το παραβλέπει ή ακόμα, το αρνείται, δεν ξέρει για ποιο πράγμα μιλάει, ή, ξέρει πολύ καλά γιατί παραποιεί την ιστορία. Πρώτα και κύρια, το προφανές αλλά όχι αυτονόητο: Είναι η περίοδος η οποία εγκαινιάζεται με την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος και την ίδρυση της Γ΄Ελληνικής Δημοκρατίας, της πλέον μακροημερεύουσας στην βραχεία ιστορία του ελληνικού κράτους. Είναι επίσης η περίοδος χωρίς πολέμους, εσωτερικούς ή εξωτερικούς. Είναι η περίοδος όπου αυξήθηκε κατακόρυφα το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Είναι η περίοδος όπου αναγνωρίζεται η Εθνική Αντίσταση και παράλληλα επέρχεται η εθνική συμφιλίωση.
Με αυτά κατά βάση σχετίζεται η Μεταπολίτευση και όχι με το αν έπαιξε ρόλο η Τράπεζα της Ελλάδος στην παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Αυτό είναι απλώς ένα μασκάρεμα της ιστορικής αλήθειας προκειμένου να παραγνωριστεί για ακόμα μία φορά η ανυπέρβλητη αξία της. Γιατί δυστυχώς, παρά την πρόοδο που επετεύχθη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, οι μασκαράδες εξακολουθούν να καιροφυλακτούν, να αναπτύσσουν ρίζες στο υπέδαφος της διαφθοράς, και θα συνεχίσουν να το κάνουν, μέχρι να χτυπηθεί το κακό απ’ τη ρίζα.
Ο εκδότης
