ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Δικαιοσύνη παντού;

Οι τόνοι υψώνονται, οι προεκλογικοί παλμοί ανεβαίνουν, οι διαξιφισμοί εντείνονται, κι όμως τίποτε δε θυμίζει το αντίστοιχο παρελθόν σε αυτήν την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Σα να έχει αλλάξει κάτι, σε σχέση με εκείνα που γνωρίζαμε και εκείνα που έχουμε ζήσει. Δεν απαντάται πουθενά ο πατροπαράδοτος ενθουσιασμός των μαζικών συγκεντρώσεων και των επικών ομιλιών, που έκαναν τα πλήθη να ριγούν από συγκίνηση. Όχι ότι είναι αυτό το ζητούμενο, ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι οι όροι διεξαγωγής των πάλαι ποτέ προεκλογικών εκστρατειών έχουν αλλάξει, και τούτο είναι κάτι το οποίο οι διεκδικητές της λαϊκής εντολής θα έπρεπε να έχουν λάβει υπόψη τους.

Ο κόσμος δε συγκινείται γιατί δεν αποζητά το «θέαμα». Η ζωή έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολη και αγχωτική για τους πολλούς, με αποτέλεσμα να μη δίνει ιδιαίτερη βάση στις φιέστες και στα μεγάλα λόγια. Σήμερα, περισσότερο ίσως από ποτέ, δείχνει να τον ενδιαφέρει η ουσία, και οι ρεαλιστικές, κοστολογημένες προτάσεις. «Ένα», «Δύο», «Τρία», «Τέσσερα». Τα υπόλοιπα είναι γαρνιτούρες, οι οποίες αυτή τη φορά φαίνεται ότι δε θα λειτουργήσουν. Το κλίμα στην αγορά και την κοινωνία είναι πολύ βαρύ, και ήταν ήδη επιβαρυμένο πριν του εγκλήματος των Τεμπών, στο οποίο καταδείχτηκαν με τον πλέον τραγικό τρόπο οι παθογένειες του επιτελικού και όχι μόνο κράτους.

Επιπροσθέτως, υπάρχει και μία άλλη κρίσιμη πτυχή, πέραν των ρεαλιστικών και υλοποιήσιμων καταρχάς δεσμεύσεων και ειδικά σε σχέση με τον έναν εκ των δύο βασικών διεκδικητών. Τούτο αφορά βεβαίως την αποφασιστικότητα να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Στον Πύργο ο Αλέξης Τσίπρας τα είπε καλά, όσο καλά τα λέει παντού το τελευταίο διάστημα. Υπάρχει όμως μία λεπτομέρεια και αυτή δεν έχει να κάνει ούτε με τον εν πολλοίς τεκμηριωμένο καταγγελτικό αντιπολιτευτικό του λόγο, ούτε με συγκεκριμένες επιμέρους δεσμεύσεις, αλλά με το βασικό διακύβευμα και παράλληλα κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΤΟΥ», έγραφε με φαρδιά πλατιά γράμματα πίσω και δεξιά από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μία φράση που επαναλάμβανε σταθερά και στην ομιλία του στο πάρκο Ξυστρή: «Ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει αύξηση μισθών, μείωση τιμών, ρύθμιση στο χρέος και ένα δίκαιο, αποτελεσματικό, βιώσιμο κράτος». Κι αν πούμε ότι η πλειοψηφία των πολιτών τείνει να πειστεί και για την αύξηση των μισθών, και για την μείωση των τιμών, ακόμα και για τη ρύθμιση στο χρέος και την ρύθμιση των χρεών των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τα οποία έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, είναι ομολογουμένως αρκετά δύσκολο να πειστεί για το δίκαιο, αποτελεσματικό και βιώσιμο κράτος.

Γιατί το τελευταίο δε συνιστά απλώς τυπική θεσμική διευθέτηση, αλλά απαιτεί βαθιά αναδόμηση και ουσιαστική επανίδρυση του κράτους, την οποία κανείς μέχρι σήμερα, ούτε πέτυχε, και στην πραγματικότητα, παρά τις αγαθές προθέσεις και τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, ούτε καν τόλμησε. Τουλάχιστον η πρότερη εμπειρία αυτό έχει δείξει. Ακόμη κι αν θέλεις, οφείλεις να πείσεις ότι μπορείς, εξηγώντας με σαφήνεια τον τρόπο και όχι να ψάχνεις π.χ. κατόπιν εορτής να βρεις ανθρώπους για να στελεχώσουν τις υπηρεσίες στα υπουργεία, όπως συνέβη στην προηγούμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κι έπειτα, κάποιος κακεντρεχής θα σου έλεγε ότι λογαριάζεις χωρίς τους ξενοδόχους, οι οποίοι ελέγχουν τη μεγάλη μερίδα των Μ.Μ.Ε. και διαθέτουν σημαντικά ερείσματα σε δικαιοσύνη και κρατικές δομές. Μη λησμονούμε και κυρίως μη λησμονούν ότι ζούμε στη χώρα στην οποία κυνηγήθηκε ανηλεώς η εισαγγελέας διαφθοράς επειδή έπραξε το καθήκον της!

Κατά συνέπεια, το «Δικαιοσύνη Παντού», τίθεται προς το παρόν σε μορφή ερωτήματος, από εκείνους οι οποίοι την επικαλούνται. «Δικαιοσύνη Παντού;». Με τι τρόπο και με ποιους όρους; Ιδού το ερώτημα…

Ο εκδότης