Το σημείωμα του εκδότη: Αλλαγή σκηνικού
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”81446″ img_size=”full”][vc_column_text]Αμέσως μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε και έλαβε η κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μία δήλωση η οποία μάλλον δεν έτυχε της δέουσας προσοχής των ρεπόρτερ και δημοσιογράφων. Εν ολίγοις ο πρωθυπουργός είπε κάτι σαν «έχουμε ξανά δικομματισμό, -τι να κάνουμε».Μόνο τυχαία δεν είναι η αποστροφή του, κάτι το οποίο μπορεί να το αντιληφθεί ο καθένας αν σκεφτεί για λίγο πού βρίσκονται πολιτικά τα πράγματα σήμερα.
Η όξυνση την οποία προκάλεσε η Συμφωνία των Πρεσπών έφερε μεγάλες ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Κοινοβουλευτικές ομάδες διαλύθηκαν και άλλες είναι στα πρόθυρα, βουλευτές άλλαξαν κόμματα, ενώ τα ίδια τα κόμματα διέρχονται, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, μία κρίση διαρκείας, εφόσον η υπακοή στην κομματική γραμμή κάθε άλλο παράσύμπνοια προδίδει. Επίσης, τελειωμένο θα πρέπει να θεωρείται και τυπικά το εγχείρημα του ΚΙΝΑΛ, το οποίο βυθίστηκε στις εσωτερικές του αντιφάσεις και κυρίως στην απουσία δομικού ιδεολογικού και προγραμματικού σχεδιασμού. Δεν αρκούν οι φιέστες, οι πολυσύνθετες συνάξεις και τα φανταχτερά ονόματα ώστε να συγκροτηθεί ένας φορέας ο οποίος να μπορεί να εκπροσωπεί το σύνολο σχεδόν της κεντροαριστεράς.
Όχι ότι είναι εύκολο, και τούτο συνιστά ένα από τα μείζονα συμπεράσματα των τελευταίων εβδομάδων. Από το ανοιχτό προσκλητήριο Τσίπρα στο Μέγαρο Μουσικής μέχρι την πρωθυπουργική παραδοχή για το αναπόφευκτο του δικομματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοσυνειδητοποιείταικαι αυτοπροσδιορίζεται πλέον ως η κεντροαριστερή συνισταμένη που θα συγκεντρώσει γύρω της τις ορφανές συνιστώσες που προέκυψαν από τον ιδεολογικό χαμό του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. Ένα ευρύ σοσιαλδημοκρατικό τόξο, με σαφές θετικό κοινωνικό πρόσημο, διαφάνεια αλλά και συνεπή και υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική.
Από τον Σεπτέμβριο η κυβέρνηση έχει δείξει αδιαμφισβήτητη συνέπεια στη συνάρτηση που αφορά τις εξαγγελίες της και την υλοποίησή τους. Από τα κοινωνικά μέτρα που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ και τα οποία υλοποιήθηκαν ως τα τέλη του 2018, μέχρι την ολοκλήρωση των σχεδιασμών της εξωτερικής πολιτικής, με τη Συμφωνία των Πρεσπών να δεσπόζει, αποδεικνύεται πως όταν υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και τηρούνται οι δεσμεύσεις, τα αποτελέσματα είναι θετικά.
Ουσιαστικά, η κυβέρνηση βρίσκεται ακόμη στην αρχή της άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Ο λόγος είναι απλός. Είναι τόσα τα πλήγματα που δέχτηκε η χώρα τα τελευταία χρόνια με την επιβολή των μνημονίων, που δεν επουλώνονται με μια σειρά μέτρων, όσο και αν αυτά κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση.
Συνεπώς, χρέος της είναι να προχωρήσει συστηματικά και στοχευμένα σε κινήσεις οι οποίες θα δώσουν τη δυνατότητα στην οικονομία να αναπτυχθεί και να ανασάνει περισσότερο, δημιουργώντας τις συνθήκες που θα λειτουργήσουν σαν το απαραίτητο οξυγόνο στην κοινωνία για να αναπνεύσει με τη σειρά της καλύτερα.
Ο πρωθυπουργός σε άρθρο του στον βρετανικό Economist ουσιαστικά δεσμεύτηκε πως το 2019 θα είναι μια ιστορική χρονιά, «όχι μόνο γιατί συμβολίζει το τέλος της Ελλάδας της κρίσης, αλλά και γιατί θα σημάνει την αφετηρία μιας νέας Ελλάδας, της Ελλάδας των ανθρώπων της, της Ελλάδας των πολλών». Συνεπώς η κοινωνία αναμένει από τον πρωθυπουργό να εξακολουθήσει να δείχνει την ίδια συνέπεια σε όσα εξαγγέλλει. Είναι κάτι που το οφείλει σε όλους τους πολίτες.
Προφανώς το εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο και η κοινωνία εξακολουθεί να είναι δύσπιστη για το αποτέλεσμα, ωστόσο δίχως άλλο θα τον παρακολουθήσουμε να το επιχειρεί.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
