ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Κρίση Επιβίωσης
Στους πνευματικούς κύκλους της αρχαίας Αθήνας, ας πούμε ενδεικτικά περίπου τέσσερις αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού, επικρατούσε το εξής «σπορ»: ανέθεταν σε δεινούς ρήτορες να πραγματευτούν διάφορα ζητήματα, υπερασπιζόμενοι ή επιχειρηματολογώντας με τις πιο απίθανες ή παράδοξες θέσεις. Στην εποχή μας, αυτές τις ασκήσεις που τότε γίνονταν προς τέρψη των συνδαιτυμόνων, θα λέγαμε απλά ότι το ζητούμενο ήταν να καταφέρει να βαφτίσει κανείς το κρέας ψάρι, ή να κάνει το άσπρο μαύρο. Περίπου όπως συμβαίνει συχνά στις αίθουσες των δικαστηρίων ή ακόμη συχνότερα στα τηλεοπτικά στούντιο ή καμιά φορά και στις παρέες, με τη διαφορά ότι οι παραδοξολογούντες δε διασκεδάζουν κανέναν.
Σε αυτό το σημείο έρχεται η επιστήμη, με τις μελέτες και τα επιστημονικά της τεκμήρια, η οποία αποτελεί ή θα έπρεπε να αποτελεί αντίβαρο στους ιδιοτελείς ισχυρισμούς κάθε πολιτευτή, δημοσιολόγου ή κοινώς τσαρλατάνου. Και η επιστήμη σήμερα αποφαίνεται, με δύο διαφορετικές αλλά εξίσου σημαντικές μελέτες, οι οποίες μας αφορούν άμεσα ως πολίτες αυτής της χώρας αλλά και ως μέρος αυτού του πλανήτη, ότι βρισκόμαστε προ μίας διπλής ή καλύτερα διττής κρίσης επιβίωσης. Η πρώτη είναι της ΕΛΣΤΑΤ και παρουσιάζει τη φτώχεια που θερίζει στην Ελλάδα, και η δεύτερη ανήκει στο think tank «Global Footprint Network», με την οποία αποκαλύπτεται μια αρκετά τρομακτική προοπτική για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Και ακριβώς επειδή κάποιες από τις ομιλούσες κεφαλές επιχειρούν παραδοσιακά να θολώνουν τα πράγματα παραχαράσσοντας την αλήθεια, εδώ για μία ακόμη φορά θα εξηγηθούμε απλά. Τι λέει η ΕΛΣΤΑΤ στην πρόσφατη έρευνά της; Βασικά ότι μόνο μετά τη Βουλγαρία, η Ελλάδα με την κατά τα άλλα καταπληκτική ποιότητα ζωής έρχεται για το 2021 δεύτερη στην Ε.Ε. στον δείκτη κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Συγκεκριμένα, το σχετικό ποσοστό ανέρχεται στο 29,5% ή σε 3.092.300 άτομα του πληθυσμού της χώρας, παρουσιάζοντας αύξηση σε σχέση με το 2020 κατά 0,6 ποσοστιαίες μονάδες. Και αυτό με δεδομένο ότι το 29,5% ως ποσοστό φτωχών νοικοκυριών, προκύπτει μετά τις χορηγήσεις των κοινωνικών επιδομάτων. Χωρίς τα κοινωνικά επιδόματα, το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα εκτινάσσεται στο 48,2%. Στην έρευνα αναφέρεται πληθώρα άλλων στοιχείων και δεικτών όπως π.χ. για την παιδική φτώχεια, όπου και εδώ το ποσοστό υπολογίζεται στο αποκαρδιωτικό 32%, γι’ αυτό και αξίζει να τη διαβάσει κανείς με προσοχή προκειμένου να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει σε τούτο τον τόπο.
Και μιας και μιλάμε για αποκαρδιωτικά δεδομένα, μη λησμονούμε ότι η 28 Ιουλίου, ήταν η Ημέρα Υπέρβασης της Γης, η ημέρα δηλαδή κατά την οποία για το 2022 έχουμε εξαντλήσει όλους τους φυσικούς πόρους που μπορεί να αναγεννήσει ο πλανήτης που κατοικούμε σε διάστημα ενός έτους. Το γεγονός ότι η ημέρα αυτή ορίστηκε για φέτος στις 28 Ιουλίου, σημαίνει πρακτικά πως μέσα σε επτά μήνες δαπανήσαμε πόρους ενός έτους και τους υπόλοιπους πέντε μήνες θα καταναλώσουμε πόρους που δεν περισσεύουν αφού δεν υπάρχει άλλη Γη για να αντλήσουμε από εκεί.
Όλα αυτά εν μέσω μιας παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης και με το βλέμμα στο χειμώνα, όπου εκτιμάται ότι θα εμφανιστούν πια και οι επισιτιστικές συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία. Εν συνόλω, χωρίς καταστροφολογική διάθεση, πρόκειται αντικειμενικά για μία συνδυαστική κρίση επιβίωσης. Κάθε χρόνο φτωχαίνουμε όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι, και παράλληλα ζούμε εις βάρος των παιδιών και των εγγονιών μας, εφόσον είναι σαφές ότι από το 1971 και εντεύθεν, η ανθρωπότητα έχει συσσωρεύσει ένα τεράστιο οικολογικό έλλειμμα. Αυτή είναι η αλήθεια, σκέτα νέτα και το μόνο ερώτημα είναι για πόσο ακόμη θα καταφέρνουμε να επιβιώνουμε και πως.
