Τo χρονογράφημα: Τις στάχτες μου, στη θάλασσα
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”98255″ img_size=”full”][vc_column_text]Όλοι φοβόμαστε ότι κάποια στιγμή οι γονείς μας θα φύγουν από την ζωή. Είναι σκληρό, είναι αναπόφευκτο και ταυτόχρονα είναι και το πλέον φυσιολογικό να συμβεί. Έτσι φοβόταν κι αυτός. Αλλά το δικό του άγχος ήταν λίγο μεγαλύτερο, καθότι ο πατέρας του του είχε παραγγείλει σε ανύποπτο χρόνο, πως όταν με το «καλό» (δικά του λόγια) έρθει η ώρα του, θέλει να αποτεφρωθεί, και οι στάχτες του να σκορπιστούν στη θάλασσα.
Μάλιστα, πήρε τον γιο του μία μέρα, απροειδοποίητα, και με το πρόσχημα ότι πηγαίνουν βόλτα, τον οδήγησε στο σημείο όπου ήθελε να το κάνει. Ήταν η μέρα που είχε διαγνωστεί ότι πάσχει από την επάρατο νόσο, αλλά κι αυτή την λεπτομέρεια την κράτησε για τον εαυτό του όσο μπορούσε. Έκτοτε πάντως, δεν ξαναμίλησε για αποτέφρωση. Ο γιος όμως ήταν σίγουρος ότι σοβαρολογούσε, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να παρακούσει την επιθυμία του και ιδιαίτερα για ένα τόσο σοβαρό θέμα, αν και δυσκολευόταν να καταλάβει το γιατί.
Ο πατέρας, ήταν μεν μορφωμένος άνθρωπος και μέχρι τα γεράματα περνούσε ώρες ολόκληρες διαβάζοντας φιλοσοφία, ποίηση, επιστημονικά δοκίμια και μελέτες, αλλά δεν είχε δείξει ποτέ να έχει πρόβλημα με την εκκλησία. Ίσα ίσα, επέμενε σχολαστικά σε κάποια πράγματα, όπως φερειπείν στην περιφορά του Επιταφίου, τον οποίο, κατά τα λεγόμενα του γιου, δεν είχε χάσει ούτε μία χρονιά. Ίσως τα βίωνε όλα αυτά περισσότερο ως συμμετοχή σε μία σειρά από πολιτιστικές εκδηλώσεις ή έθιμα της λαϊκής μας παράδοσης, παρά ως αυστηρά θρησκευτικά δρώμενα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, είχε προχωρήσει σε μία κομβική επιλογή.
Στην Ελλάδα, η αποτέφρωση ήταν ανέκαθεν μία δύσκολη υπόθεση, για όλους τους γνωστούς λόγους. Χώρια που αποτεφρωτήριο στη χώρα δεν υπήρχε. Ευτυχώς ο γέρος είχε κανονίσει και είχε καλύψει τα έξοδα για όλα. Το σώμα του ταξίδεψε μέχρι την Βουλγαρία και το μόνο τελικά που χρειάστηκε να κάνει ο γιος, ήταν να σκορπίσει τις στάχτες.
Πριν λίγες μέρες μου τηλεφώνησε, για να μου ανακοινώσει ότι δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη ψήφιση νομοσχεδίου για την καύση των νεκρών και πέντε από το νόμο ο οποίος προέβλεπε ότι η ίδρυση και λειτουργία των αποτεφρωτηρίων επιτρεπόταν μόνο από τους δήμους ή τα νομικά τους πρόσωπα, ξεκινά η λειτουργία αποτεφρωτηρίου στην Ριτσώνα. «Οπότε, έτσι και μου έρθει και μένα η έμπνευση, θα ταξιδέψω μόλις εβδομήντα χιλιόμετρα», αστειεύτηκε μακάβρια…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
