Θύμιος Μπουγάς: «Ευγνωμοσύνη, αυτό νιώθω…»
Η νέα ζωή του Θύμιου Μπουγά λίγο πριν την ιατρική του αποκατάσταση
Γράφει η Κική Κολοβέρου– kkoloverou@yahoo.gr
Τον Θύμιο Μπουγά, τον άνθρωπο με τη μάσκα, όπως τον γνώρισαν οι περισσότεροι, τον γνώρισα το μακρινό 2011 στον Πύργο. Δεν έχει καμία σημασία το πώς και το γιατί. Όταν λοιπόν, πριν μερικούς μήνες, η υπόθεση μπούλινγκ και αναζήτησης του, κατέκλυζε τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, επέλεξα παρά τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα, να μην εκμεταλλευτώ τη γνωριμία και την εμπιστοσύνη που είχε στο πρόσωπο μου, παραμένοντας αθέατος υποστηρικτής του. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να εξακριβώνω κάθε φορά, αν όλοι αυτοί που εξέφραζαν το ενδιαφέρον τους, αν είχαν όντως καλή πρόθεση και αν μπορούσαν να του προσφέρουν πραγματικά ουσιαστική βοήθεια και στήριξη, αντιμετωπίζοντας τον καθαρά ως φίλο. Από τότε λοιπόν, είχα αποφασίσει, ότι δε θα εμπλακώ σε όλη αυτή τη δημοσιοποίηση και θα το κάνω μόνο όταν τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους…
Σήμερα λοιπόν, θεωρώ ότι ήρθε αυτή η στιγμή. Που ο Θύμιος, έχει ανοίξει μια νέα σελίδα στη ζωή του και που η ελπίδα και το χαμόγελο έχουν επιστρέψει στα μάτια του.
Ελπίδα, γιατί παρότι βρίσκεται ένα μόλις βήμα πριν την έναρξη μιας σειράς δύσκολων και επίπονων χειρουργείων, γνωρίζει ότι θα αποκατασταθεί το πρόσωπο του και θα πετάξει μια και καλή την χειρουργική μάσκα και χαμόγελο γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι, νοιάστηκαν και συνεχίζουν να νοιάζονται για αυτόν, για την ζωή του και την πορεία του.
«Ευγνωμοσύνη» αυτό νιώθω, μου είπε χθες σε ένα καφέ στον Πύργο, που συναντηθήκαμε με αφορμή την Επιτροπή ΚΕΠΑ που περνούσε, μιας και το ατύχημα του, του έχει αφήσει πολλές, σοβαρές και ανεπανόρθωτες βλάβες στην ακοή και την όραση του. «Ευγνωμοσύνη για όλους αυτούς τους άγνωστους ανθρώπους που στάθηκαν και στέκονται στο πλευρό μου. Εκεί που ήμουν σχεδόν μόνος, απέκτησα νέους φίλους ενώ μια νέα αδελφή προστέθηκε στα 13 μου αδέλφια και στέκεται στο πλευρό μου όσο κανείς! Η Νατάσα Μποζίνη που όχι μόνο δήλωσε την εξαφάνιση μου (παρότι δεν ήμουν εξαφανισμένος), αλλά είναι δίπλα μου, καθημερινά, και αγωνίζεται για μένα! Το ευχαριστώ μου, μοιάζει πολύ λίγο…».
Ο Θύμιος λοιπόν σήμερα, έχει αφήσει πίσω του, το δύσκολο παρελθόν, έχει μετακομίσει στην Αθήνα καθώς τα χειρουργεία που έχει μπροστά του και η δύσκολη οικονομική του κατάσταση δε του επιτρέπουν να διατηρεί δυο σπίτια όσο και αν ήθελε να παραμείνει στον Πύργο που όπως λέει αγαπά. Μάλιστα, χάρις την οικονομική στήριξη της Μητρόπολης Ηλείας, του πρώην Μητροπολίτη κ.κ. Γερμανού και του νυν κ.κ. Αθανασίου, τους οποίους βαθιά από την ψυχή του όπως μου είπε, ευχαριστεί, έχει νοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα στο Πέραμα και το κυριότερο, έχει αποκτήσει δουλειά. «Δεν ξέρω πώς να περιγράψω τη χαρά που νιώθω και την απέραντη ευγνωμοσύνη, για την εταιρεία Dport Services και τον διευθύνοντα σύμβουλο Γιώργο Πέτση, για την ευκαιρία που μου έχουν δώσει. Αυτό ήθελα πάντα, να έχω μια δουλειά, να μπορώ να συντηρώ τον εαυτό μου. Όλοι οι συνάδελφοι μου στην εταιρεία, μου συμπεριφέρονται άψογα και κάθε πρωί στις 6 που πιάνω δουλειά, ξεκινάω με μεγάλη όρεξη και χαρά».
Πλέον, ορίζει τη ζωή του σε άλλη βάση, δουλεύει, μαγειρεύει καθημερινά, συμμετέχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις για το μπουλινγκ, κάνει παρέες, ενώ έχει διαρκώς συναντήσεις με ιατρικές ομάδες στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, τον Ευαγγελισμό, το Αττικό, το Mediterraneo Hospital οι οποίοι και δουλεύουν πάνω στο σχέδιο αποκατάστασης που έχουν ήδη καταρτίσει και έχει σταλεί στην Αμερική ώστε μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων να ξεκινήσουν τις επεμβάσεις.
Ο αγώνας που έχει μπροστά του είναι πολύ μεγάλος. Γνωρίζει ότι τα χειρουργεία θα τον καθηλώσουν αρκετές φορές, θα χρειαστεί υποστήριξη, θα απουσιάζει από την δουλειά του (με την αμέριστη στήριξη της εταιρείας του), και πως τα έξοδα του μέχρι να τελειώσει όλη αυτή τη περιπέτεια της ιατρικής αποκατάστασης είναι δυσβάσταχτα. Δε το βάζει όμως κάτω. «Μια ανησυχία και μια αγωνία η αλήθεια είναι ότι την έχω. Όχι για όσο δουλεύω. Αλλά για το διάστημα των χειρουργείων και της αποκατάστασης. Μόλις τα τελειώσω, με τη βοήθεια όλων όσων συνεχίζουν να με στηρίζουν, δεν θα έχω να φοβάμαι τίποτα, γιατί έχοντας τη δουλειά μου, θα έχω και τη ζωή στα χέρια μου…».
Ολοκληρώνοντας την κουβέντα μας, ο Θύμιος επαναλάμβανε τις λέξεις «ευγνωμοσύνη» και «ευχαριστώ» για τον απλό κόσμο, τους γιατρούς, το φίλο του Θανάση Μουργελά που έχει πάντα ανοιχτό το σπίτι του για εκείνον όταν έρχεται στον Πύργο, τη Νατάσα Μποζίνη, τη Νίκη Ζαφειροπούλου, τον Γιώργο Πέτση και πολλούς πολλούς άλλους που η ανθρωπιά τους, τον έχουν βαθιά συγκινήσει και θα χρειάζονταν σελίδες για να τους καταγράψουμε.
Το επόμενο «δημόσιο» ραντεβού μας έχει ήδη κλείσει. Και θα είναι, όταν με το καλό, ξανασυναντηθούμε, χωρίς να φορά μάσκα, για να μας χαρίσει το χαμόγελο του, που όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζαμε μόνο μέσα από τα μάτια του…
Σ.Σ. Από επιλογή επιλέξαμε να μην αναφερθούμε στον πριν και το μετά των θλιβερών γεγονότων εκφοβισμού του Μαΐου.
Νίκη Ζαφειροπουλου, Κοινωνική Λειτουργός Δήμου Πύργου: «Πάντα θα είμαστε στο πλευρό του»
Στην παρέα μας, ήταν και η Κοινωνική Λειτουργός της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου Πύργου Νίκη Ζαφειροπούλου, η οποία και συνόδευσε το Θύμιο στην Επιτροπή. Ο άνθρωπος που από την πρώτη στιγμή, βρίσκεται στο πλευρό του, χωρίς να κοιτά το ωράριο στην υπηρεσία της, που έτρεξε και συνεχίζει να τρέχει, επιλύοντας χίλια δυο γραφειοκρατικά εμπόδια. «Η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Πύργου εξακολουθεί να στέκεται αρωγός στην τεράστια προσπάθεια που κάνει ο Θύμιος να ορθοποδήσει, να αρχίσει να κάνει όνειρα, να αρχίσει να βλέπει φως μακριά από τις γκρίζες ημέρες που βίωσε το παρελθόν. Η μόνιμη διαμονή του στην Αθήνα δεν σημαίνει ότι για την Κοινωνική Υπηρεσία μας δεν είναι ωφελούμενος ο Θύμιος. Πάντα θα είμαστε στο πλευρό του, προσπαθώντας για το καλύτερο και θα χαιρόμαστε πραγματικά για οποιαδήποτε πρόοδο σημειώνει στη ζωή του και για όσα βήματα κάνει προς τα μπρος, αφήνοντας στην άκρη τα μαύρα γεγονότα που τον κυριολεκτικά σημάδεψαν».
