The Dark Side of the Moon… ετών 50.
Γράφει ο Παναγιώτης Λιάβας, Φοιτητής στο τμήμα φυσικής του ΑΠΘ, ετών 19.
Τι να πρωτοπώ για το αριστουργηματικό αυτό άλμπουμ από τους Pink Floyd το οποίο έχει συντροφεύσει τόσους ανθρώπους τον τελευταίο μισό αιώνα; Στο τέλος του 1971 μετά το Meddle αρχίζει να σχηματίζεται το dark side και από τα «υπολείματα» των πειραματισμών για την δημιουργία του, το 1972 κυκλοφορεί το Obscured by Clouds.
Το γενικό κόνσεπτ, απλό. Πολύ απλό. Η ιδέα του Ρότζερ Γουώτερς ήταν να αποτυπώσει όλα τα προβλήματα και τα άγχη της καθημερινότητας σε ένα άλμπουμ. Να μας δώσει την δική του οπτική για την ζωή μέσα από από τους στίχους του, στίχους που αφορούν στην «αξία» των χρημάτων,στον θάνατο, στην ταχύτητα που είχε αρχίσει να αποκτά από τότε η ζωή και η καθημερινότητα αλλά και μια γενικότερη αντίληψη και θεώρηση της ίδιας της ζωής, της πραγματικότητας που βιώνουμε. Για αυτόν τον λόγο είναι διαχρονικό, θα μπορούσε να είχε γραφτεί ίδιο και απαράλλαχτο μισό αιώνα αργότερα και να είναι ακόμα πιο επίκαιρο, να δίνει μια εικόνα της πραγματικότητας πολύ πιο κοντά σ’ αυτή του 2023, παρά του 1973.
Όπως όλα τα πράγματα στην ζωή είναι αλληλένδετα και επηρεάζουν το ένα το άλλο, έτσι και η μουσική του άλμπουμ είναι συνεχής, αδιάκοπη, ρέει με τόσο ομαλά που δεν καταλαβαίνεις πότε τελειώνει το ένα κομμάτι και πότε αρχίζει το επόμενο. Ακριβώς όπως και στην πραγματική ζωή, τα πράγματα και οι ρόλοι που έχουμε επιλέξει να «παίξουμε», μπλέκονται και συγχέονται ο ένας με τον άλλον. Σ΄αυτό το εννιαίο 45λεπτο «κομμάτι» λοιπόν παρατηρούμε πολλές αυξομειώσεις στον ρυθμό των κομματιών στην ένταση και στον συναίσθημα το οποίο προκαλούν σαν να καθρευτίζουν ακριβώς τις διαφορετικές φάσεις στην ζωή μας, άλλες ευχάριστες άλλες πιο δυσάρεστες αλλά όπως και τα τραγούδια του Dark Side of the Moon, όλες εξίσου μοναδικές!
Το dark side είναι ένα δείγμα από μια απ’ τις κορυφαίες μπάντες που είδε ποτέ η μουσική στα καλύτερά της. Όλοι οι παράγοντες είχαν έρθει στην σωστή αναλογία, από το ύφος των κομματιών και την μουσική ωριμότητα των Pink Floyd μέχρι την θεματολογία των στίχων και το εμβληματικό του εξώφυλλο και συντέλεσαν στην δημιουργία μιας υπερπαραγωγής, ενός έργου που είναι κάτι περισσότερο από έναν απλό μουσικό δίσκο, είναι στάση ζωής.
Το άλμπουμ αυτό το αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά ανάλογα με την ηλικία, τις εμπειρίες και τον χαρακτήρα σου. Είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα για να καταλάβουμε πως η μουσική δεν είναι ένας συνδυασμός μελωδιών, έιναι μια διαδραστική εμπειρία, είναι ο καλύτερος τρόπος για να παγώσουν ιδέες και συναισθήματα μέσα στον χρόνο και να συνδυαστούν με τον χαρακτήρα του εκάστοτε ακροατή. Είναι ο τρόπος να επικοινωνήσουν άτομα που ποτέ δεν θα γνωριστούν και ποτέ δεν θα ειδωθούν. Προσωπικά, το συγκεκριμένο άλμπουμ και το συγκεκριμένο συγκρότημα άλλαξε όχι μόνο την σχέση μου με την μουσική αλλά και την ίδια μου την κοσμοθεωρία και το συγκεκριμένο άρθρο είναι ένα ελάχιστο ευχαριστώ σ’ αυτούς τους εξαιρετικούς μουσικούς που με έκαναν να νιώσω μ’ αυτό τον τόσο ξεχωριστό τρόπο.
Pink Floyd, The Dark Side of the Moon – 50 years in a heartbeat… Πόσο δίκιο έχουν!
