Θα φτύσω στους τάφους σας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”91913″ img_size=”full”][vc_column_text]Δανείζομαι τον τίτλο μόνο από το μυθιστόρημα του Μπορίς Βιάν λόγω της θλίψης και της οργής που νιώθω αυτήν ακριβώς την στιγμή. Αύριο, μεθαύριο μπορεί να ξεχάσω, όπως έγινε και με το δύσμοιρο παιδάκι τον Αϊλάν, ένα από τα χιλιάδες παιδιά που πνίγηκαν μαζί ή χωρίς τους γονείς τους. Θυμάμαι τότε ότι την επόμενη μέρα πήγα όπως κάθε μέρα στη δουλειά μου, έκανα τα ίδια πράγματα που κάνω και γρήγορα το ξέχασα. Συνέχισα την μικρή ζωή μου όπως πριν.
Τώρα όμως που γράφω τούτες τις γραμμές είμαι ακόμη πολύ θυμωμένος και επειδή γνωρίζω ότι δεν υπάρχει τίποτα να κάνω για να γυρίσω στη ζωή την μικρή Βαλέρια, δηλώνω απερίφραστα ότι ελπίζω μόνο να ζήσω αρκετά ώστε να φτύσω τους τάφους όλων αυτών των «ασυγκίνητων», γιατί σ’ αυτή την κατηγορία θα τους τσουβαλιάσω όλους, εφόσον ειλικρινά δεν τους αξίζει κάτι καλύτερο. Δεσμεύομαι λοιπόν δημόσια ότι σκοπεύω να φτύσω στους τάφους όλων αυτών των εγχώριων μεγάλων και μικρών «Τραμπ» που κυβερνούν αλλά και αυτών που τους ψηφίζουν.
Στ’ αλήθεια είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω προκειμένου να φύγω κάποια στιγμή ήσυχος από τον μάταιο τούτο κόσμο, αντιμετωπίζοντας την αποτυχία μου να τον αλλάξω με την επιθανάτια ικανοποίηση ότι τουλάχιστον το σάλιο μου δεν πήγε στράφι. Είναι το λιγότερο που απαιτώ για την τιμωρία που μου επιβλήθηκε να συνυπάρχω με κτήνη, τα οποία καθορίζουν με την στάση τους και την δική μου ζωή, όπως καθόρισαν, βεβαίως με ασύγκριτα πιο απάνθρωπο τρόπο, τις ζωές τόσων μικρών και μεγάλων αθώων ψυχών, όπως της Βαλέρια και του μπαμπά της, οι οποίοι το μόνο που θέλησαν ήταν η ευκαιρία για μία καλύτερη ζωή.
Δεν θέλω να μιλήσω για τη φωτογραφία, το σώμα του μικρού κοριτσιού που ήταν μέσα στη φανέλα του μπαμπά της, το κεφαλάκι της που ήταν κολλημένο στο δικό του, το χεράκι της που τον αγκάλιαζε ακόμη και στον θάνατο, ή πολύ περισσότερο για το γεγονός ότι τους παρέσυραν τα ορμητικά νερά του Ρίο Γκράντε λίγο προτού φτάσουν στην απέναντι όχθη. Έτσι κατέληξαν να ξεψυχήσουν μαζί. Ακούτε; Τα κτήνη δεν ακούν, αλλά ευτυχώς κάποιοι άλλοι νιώθουν. Σ’ αυτούς θ’ ανάβω καντήλι. Στους υπόλοιπους θα φτύνω.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
