«Θα δέσουμε οριστικά τις τράτες μας»
-Σε απόγνωση οι ιδιοκτήτες σκαφών μέσης αλιείας στην Κυλλήνη λόγω του υψηλού κόστους λειτουργίας και της μειωμένης ζήτησης στο ψάρι
-Ζητούν ενίσχυση από την πολιτεία για να μη συρρικνωθεί ο κλάδος
Tου Παναγιώτη Φωτεινόπουλου
Ένα βήμα από το να αράξουν τις μηχανότρατες είναι οι ιδιοκτήτες σκαφών μέσης αλιείας στο λιμάνι της Κυλλήνης, αφού ο συνδυασμός υψηλού κόστους λειτουργίας και μειωμένης ζήτησης στο ψάρι καθιστά ασύμφορη την επαγγελματική τους δραστηριότητα.
Κύριο πρόβλημα αποτελούν οι τιμές των καυσίμων, οι οποίες έχουν υπερδιπλασιαστεί, ενώ και όλα τα εφόδια που χρειάζεται ένα σκάφος σε καθημερινή βάση, έχουν ακριβύνει υπέρμετρα.
Παρότι τον περασμένο Αύγουστο οι εκπρόσωποι του κλάδου συναντήθηκαν με την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για να συζητήσουν τρόπους στήριξης με εθνικούς ή ευρωπαϊκούς πόρους, μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κάτι στην πράξη.
Όπως τόνισε στην «Πρωινή» ο Μιχάλης Περικλέους, ιδιοκτήτης μηχανότρατας στην Κυλλήνη, τα έξοδα έχουν εκτοξευτεί μέσα σε λίγους μήνες, συμπιέζοντας τους επαγγελματίες.
«Υπάρχει μεγάλη ακρίβεια στα προϊόντα που χρειαζόμαστε για να λειτουργήσουμε. Τα λάδια 0,45€ πέρυσι, 0,72€ χτες. Τα φελιζόλ για τα ψάρια στο 1,40€ φέτος από 0,90€ πέρυσι. Βάλτε μισθούς, τροφοδοσίες ναυτολόγια, πετρέλαια και άλλα έξοδα βασικά για να λειτουργήσουμε. Ειδικά το πετρέλαιο είναι στο 1,10€ το λίτρο και πέρυσι είχε 0,48€. Όταν ένα σκάφος αυτού του μεγέθους θέλει από 180 έως 300 τόνους τη σεζόν για να λειτουργήσει, καταλαβαίνετε τη μεγάλη διαφορά στην τιμή. Έξοδα τεράστια και περιθώριο κέρδους μηδενικό», επισήμανε και πρόσθεσε ότι οι περισσότεροι –αν όχι όλοι- οι επαγγελματίες του κλάδου μπαίνουν πλέον μέσα.
«Ήδη οι περισσότεροι χρηματοδοτούν τα σκάφη για να μπορούν να είναι στη δουλειά και να μη γίνουμε ρεζίλι και σταματήσουμε, για να μην ψάχνουμε να βρούμε άλλη δουλειά. Ένα κιλό μπακαλιάρο έχει όσο ένα κιλό χοιρινό. Δε μιλάμε για τα άλλα ψάρια, που πάνε το φελιζόλ 3 και 5 ευρώ. Με αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να πάμε πουθενά, θα αναγκαστούν να σταματήσουν τα σκάφη. Κατά συνέπεια ο κόσμος της Ελλάδας θα τρώει ψάρια μόνο ιχθυοκαλλιέργειας, γιατί δε θα διοχετεύονται τα ψάρια από τα σκάφη μας στις ιχθυόσκαλες και μετέπειτα στα ιχθυοπωλεία. Η πολιτεία έχει συζητήσει για μια επιχορήγηση από το καλοκαίρι και έχουμε πλέον Νοέμβριο. Θα δέσουμε τα σκάφη. Ό,τι κάνει να το κάνει άμεσα, δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής», δήλωσε.
Ο Δημήτρης Φιντριλής είναι ιδιοκτήτης τριών αλιευτικών σκαφών μέσης αλιείας και εξηγεί στην «Πρωινή» ότι δεν έχει νόημα να αυξηθούν οι τιμές στα ψάρια, διότι ήδη έχει μειωθεί η ζήτηση στην αγορά.
«Κινδυνεύουν να αράξουν μόνιμα τα σκάφη στα λιμάνια, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες να βρεθούν χρεωμένοι και να έχουν ανάλογες συνέπειες και να μην μπορούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Έχουν όλα αυξηθεί τρεις φορές επάνω. Το πετρέλαιο πέρυσι το παίρναμε 0,40 € και φέτος φτάσαμε 1,25€. Είναι ασύμφορο ένα σκάφος μέσης αλιείας που θέλει τουλάχιστον ένα με ενάμιση τόνο τη μέρα για να αντεπεξέλθει. Ενώ ανεβαίνουν τα έξοδα των παραγωγών, λόγω μη ζήτησης των προϊόντων οι τιμές έχουν γκρεμιστεί, έχουμε κατακόρυφη πτώση 50%. Δεν υπάρχει επιβίωση στον κλάδο αν η πολιτεία δεν κάνει κάτι σύντομα για να σταθούμε όρθιοι και να τροφοδοτήσουμε την αγορά με φρέσκα ψάρια, Ειδάλλως θα φτάσουμε στο αποτέλεσμα των ψαριών εισαγωγής από τρίτες χώρες, που είναι διαφορετικής ποιότητας και ο Έλληνας να μην μπορεί να φάει ένα ψάρι», υπογράμμισε και αναφέρθηκε στο δυσβάσταχτο κόστος λειτουργίας ενός σκάφους.
«Κάθε εβδομάδα ξόδευα 250-300 ευρώ για κάθε σκάφος την εβδομάδα, τώρα θέλω 450-500 για τροφοδοσία. Θέλω δηλαδή 2.000 για κάθε σκάφος το μήνα με 4-5 άτομα. Σε όλα τα επαγγέλματα οι τιμές ανέβηκαν, αλλά εμείς δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Το ψάρι είναι ευπαθές προϊόν και η τιμή του είναι κατά μία έννοια χρηματιστηριακή. Όταν η ζήτηση είναι μειωμένη, είναι λογικό να πέσουν και οι τιμές», είπε.
Ο Παναγιώτης Γιαβάσης, ιδιοκτήτης αλιευτικού μέσης αλιείας στην Κυλλήνη, αναφέρθηκε στη συνεισφορά του κλάδου στην ελληνική οικονομία και στις επιπτώσεις που θα έχει η παύση εργασιών.
«Αν σταματήσει η μηχανότρατα, 700.000 άνθρωποι θα βρεθούν στο δρόμο. Ζουν 50 επαγγέλματα από εμάς, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, φούρνοι κλπ. Τα κόστη είναι στα ύψη και τα αλιεύματα ελάχιστα. Η πολιτεία καρπώνεται 80 εκατ. ευρώ από την αλιεία, ας σκύψει να μας βοηθήσει», δήλωσε.
Ο Γεράσιμος Δαμουλιανός ανήκει σε οικογένεια που δραστηριοποιείται 30 χρόνια στην αλιεία και τονίζει ότι οι επαγγελματίες βιώνουν πρωτόγνωρες συνθήκες. «Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το πετρέλαιο είναι στα ύψη, τα έξοδα πολύ ψηλά. Ο κλάδος κινδυνεύει με αφανισμό. Η δουλειά δεν πρόκειται να βγει φέτος αν δεν υπάρχει κρατική ενίσχυση. Ο κύκλος εργασιών έχει μειωθεί και θα αναγκαστούμε είτε να μειώσουμε προσωπικό είτε να αράξουμε τα σκάφη. Οι τιμές των ψαριών είναι πολύ χαμηλά γιατί υπάρχει ανέχεια στον κόσμο και προτιμούν κάτι πιο φτηνό από το ψάρι. Επομένως δεν μπορούμε να μετακυλίσουμε το κόστος στην τιμή», ανέφερε.
Ο Μιχάλης Τσαμπάς είναι συνεχιστής τέταρτης γενιάς αλιέων και θέλει και τα παιδιά του να παίρνουν τη σκυτάλη από αυτόν, αλλά εκφράζει τον προβληματισμό του για την κατάσταση που επικρατεί.
«Δεν πάμε καλά γιατί δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα λειτουργικά έξοδα. Το πετρέλαιο έχει υπερδιπλασιαστεί και εμείς χρειαζόμαστε χίλια λίτρα την ημέρα. Το φελιζόλ, που είναι μιας χρήση, στο ένα ευρώ από τα 0,30€, συν τα σχοινιά, τα δίχτυα κλπ. Ο κόσμος δεν έχει αγοραστική δύναμη και θα χρειαστούμε ενίσχυση για να αντέξουμε. Από κάθε καΐκι ζουν 25 οικογένειες», σημείωσε.
