Τα κατά συνθήκη ψεύδη
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”91883″ img_size=”full”][vc_column_text]Κλασική συνταγή θέλει τα πιο μεγάλα ψέματα να λέγονται πριν από τον γάμο, στη διάρκεια πολέμου και μετά το ψάρεμα.
Ξέχασαν τα προεκλογικά ψεύδη. Ίσως επειδή δεν είναι ακριβώς ψεύδη. Είναι υποσχέσεις. Που ναι μεν οι πολλοί, η σιωπηλή πλειοψηφία –τι «σιωπηλή»; που έτσι και θέλει μια χαρά φωνάζει!– και η ηχηρή μειοψηφία, τις δεχόμαστε σαν αληθείς· άρα ψευδείς κατά συνθήκη, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Μαξ Νορντάου [Διαβάζαμε και αποστηθίζαμε στην εφηβεία τα «Κατά συνθήκη ψεύδη» του· μερικά τα θυμάμαι ακόμα· τέτοια τρέλα!
Μήπως αυτό δεν ισχύει τώρα μ αυτούς που θέλοντας και μη το έχουν πάρει απόφαση να μας κάτσουν στο σβέρκο Με το εγχειρίδιο του «τίμιου κλέφτη» και τα «κατά συνθήκη ψεύδη τους» υπό μάλης περιφέρονται από χωρίου εις χωρίον και από ραδιοφώνου εις κανάλι τηλεοπτικό τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, ανώγεια και κατώγια, με άνεση αυτού που σου ζήτησε δανεικά υποσχόμενος ότι θα σου τα επιστρέψει τη Δευτέρα, 8 Ιουλίου 2019. Κι αν κάνεις το λάθος και τσιμπήσεις… χαιρέτα μου τον πλάτανο
Προσωπικά, αν με στύψεις, που λέει ο λόγος, δύο περιόδους στη μεταπολιτευτική μας ιστορία θυμάμαι που κάπως, κάποιες υποσχέσεις τηρήθηκαν ή επιχειρήθηκε να τηρηθούν: την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ και δυστυχώς -ανάγκα και οι θεοί πείθονται-μόνο τον τελευταίο χρόνο του ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο όμως δεν το λέμε, γιατί βρίσκουν κάποιοι ευκαιρία και καταφεύγουν σε συμψηφισμούς! Μεγάλη ιστορία και μεγάλη συζήτηση!
Τι συμβαίνει εντέλει με τις (προεκλογικές) υποσχέσεις που καταλήγουν φτερά στον άνεμο; Σκορποχώρι; Συμβαίνει το απλό, ότι έχουν το ακαταδίωκτο! Ουδείς διώκεται για ψευδή υπόσχεση (άρα παραπλάνηση), εφόσον δεν τηρηθεί. Δεν υπάρχει δεδικασμένο. Δυστυχώς![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
