Ντέγιαν Μιλοσέσκι: «Ακολουθώ το δρόμο, που μου είχε δείξει η γυναίκα μου…»

Ο Ντέγιαν Μιλοσέσκι μιλάει στην «Πρωινή» – Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Γκελντή

Θεωρείται ένας ποδοσφαιριστής «κόσμημα» και πολυτέλεια για το ηλειακό ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον Ντέγιαν Μιλοσέσκι, ο οποίος μετά από μια άκρως επιτυχημένη πορεία σε Ελλάδα και κυρίως Ευρώπη, που επιβραβεύτηκε με συμμετοχή σε αγώνες του Europa League, είναι πλέον μόνιμος κάτοικος Πύργου τα τελευταία χρόνια και αιτία δεν είναι άλλη από την πολυαγαπημένη του οικογένεια.

Το πέρασμά του από τον Πανηλειακό υπήρξε κομβικό στην ζωή του, αν και τον περασμένο Δεκέμβρη η μοίρα έπαιξε στον Ντέγιαν άσχημο παιχνίδι, καθώς έφυγε από την ζωή η πολυαγαπημένη του σύζυγος Νικόλ.

Ο Ντέγιαν μιλάει σήμερα στην «Πρωινή» και τον Κώστα Γκελντή σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση για όλους και για όλα. Τόσο για τη μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα, όσο και για τις δύσκολες ώρες που πέρασε και περνά ο ίδιος και οι δυο κορούλες του Μύρα και Ιωάννα.

Αναλυτικά τα όσα μας είπε:

–  Αρχικά, θα ήθελα να μας πεις πως ξεκίνησε ο Ντέγιαν να ασχολείται με το ποδόσφαιρο;

“Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρός. Θυμάμαι ήμουν στην ηλικία των εφτά, όταν έκανα τα πρώτα βήματά μου σε μία από τις καλύτερες ομάδες της χώρας μου (σ.σ. Σκόπια) στην FC VARDAR SKOPJE, όπου εκεί λόγω της αγάπης μου για το ποδόσφαιρο, έμεινα μέχρι τα 15 μου”.

–  Από ποιες ομάδες έχεις περάσει στο παρελθόν; Μίλησε μας λίγο για την καριέρα σου.

-“Επαγγελματικά η πρώτη μου ομάδα ήταν η FC CEMENTARNICA (A’ εθνική) και η δεύτερη ομάδα που βρέθηκα ως επαγγελματίας ήταν ο ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΣ, μετά επέστρεψα στη χώρα μου και την ομάδα VARDAR (Α’ εθνική), στη συνέχεια στην FC VETRA LITHUANIA, στην Widzew lodz, Πολωνία (Α’ Εθνική), στην Gornik Lenczna και η τελευταία ομάδα που αγωνίστηκα ως επαγγελματίας ήταν η ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ”.

–  Από όσες ομάδες έπαιξες, ποια έχει μείνει στην καρδιά σου;

“Όλες οι ομάδες που έχω παίξει, έχουν κερδίσει ένα μεγάλο κομμάτι από την καρδιά μου! Σίγουρα δεν μπορώ να ξεχάσω τη στιγμή που βρέθηκα στον ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟ εδώ στον Πύργο… ήταν η αγαπημένη μου ομάδα!”.

–  Ποια θεωρείς ότι είναι η κορυφαία στιγμή που έζησες ως ποδοσφαιριστής;

“Σαν ποδοσφαιριστής έχω περάσει πολλά. Η κορυφαία μου στιγμή ήταν όταν “ακούμπησα” την εθνική Σκοπίων, γιατί ήταν μεγάλο μου όνειρο, καθώς κι όταν κατάφερα να παίξω EUROPA LEAGUE, διότι μου έδωσε την ικανοποίηση ότι κάτι έχω κάνει στην καριέρα μου”.

«Ο Πύργος για μένα σημαίνει το σπίτι μου!»

–  Παρότι είσαι από μια ξένη χώρα και έχεις αγωνιστεί και σε άλλες ελληνικές ομάδες, εσύ προτίμησες τα τελευταία χρόνια να γίνεις μόνιμος κάτοικος Πύργου. Τι σημαίνει ο Πύργος για ‘σένα;

-“Ο Πύργος για ‘μένα σημαίνει το σπίτι μου! Η οικογένειά μου είναι εδώ, η γυναίκα μου ήταν από εδώ, τα παιδιά μου βεβαίως. Ο Πύργος είναι ένας τόπος που τον αγαπάω πολύ και πιστεύω ότι θα μείνω εδώ για πάντα, αρκεί πάντα να έχουμε υγεία και να είμαστε καλά!”

–  Πως κρίνεις αυτή τη στιγμή το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου;

“Θα το έλεγα τραγικό! Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ξεχωρίζουν μόνο δύο- τρεις ομάδες. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ποδόσφαιρο των παλαιότερων καιρών”.

–  Η γνώμη σου για το Ηλειακό ποδόσφαιρο;

“Από παλιά όπως και τώρα, ο τόπος εδώ βγάζει πολλά ταλέντα και πολλοί από αυτούς έχουν καταφέρει να παίξουν και στο εξωτερικό και σε εθνικές και έχουν πάρει και Ευρωπαϊκά… Και ξέρουμε όλοι ποια είναι αυτά τα παιδιά, δεν χρειάζεται να αναφερθώ εγώ”.

–  Πιστεύεις ότι λείπει κάτι από το δικό μας τοπικό ποδόσφαιρο;

“Φυσικά και λείπει… δεν μπορώ να πω ότι δεν λείπει… όπως επίσης δεν μπορώ να πω το τι λείπει. Το καλό είναι ότι χρόνο με το χρόνο, αυτό αλλάζει και πάμε προς το καλύτερο”.

–  Κατά τη γνώμη σου το Ηλειακό ποδόσφαιρο βοηθά τους νέους να εξελιχθούν και να ανέβουν ένα σκαλοπάτι πιο πάνω;

– “Ναι. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που έχουν ξεκινήσει από το τοπικό και έχουν βρεθεί ψηλά! Και έχουμε και ανθρώπους εδώ που βοηθάνε τους νέους να εξελιχθούν και φυσικά υπάρχουν και τα… ταλέντα!”.

–  Περίμενες εσύ προσωπικά να φτάσεις τόσο ψηλά και να καταφέρεις να κάνεις τόσα πολλά;

“Ο στόχος ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή είναι να φτάσει κάπου που να μην το περιμένει. Εγώ για δικούς μου προσωπικούς λόγους – που πολλοί γνωρίζουν – σταμάτησα την καριέρα μου στα 28 μου. Όμως, θα μπορούσα να φτάσω και πιο ψηλά. Και δόξα τω Θεώ είμαι πολύ ευχαριστημένος με όσα έκανα και μέχρι εκεί που έφτασα!”.

–  Πως νιώθει ένας ποδοσφαιριστής, όταν από το τοπικό ποδόσφαιρο καταφέρνει να φτάσει στα σαλόνια της Σούπερ Λίγκα;

– “Είναι πάρα πολύ ωραίο το συναίσθημα και μοναδικό! Είναι ωραίο γιατί αν κοιτάξεις λίγο το παρελθόν σου βλέπεις, που ήσουν και που έχεις φτάσει και αυτό όσο να ‘ναι σου δίνει μεγάλη ικανοποίηση!”.

– Κατά τη γνώμη σου ποιο είναι το Α και το Ω στο σύγχρονο ποδόσφαιρο;

– “Πάντα στο ποδόσφαιρο ένα από σημαντικότερα πράγματα είναι η τεχνική, μετά το ταλέντο και η τακτική. Βέβαια τώρα είναι η δύναμη και η ταχύτητα. Αυτό που χρειάζεται είναι η τεχνική και η γρήγορη σκέψη!”.

«Ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς που με στήριξαν…»

–  Ντέγιαν, πέρασες μια εξαιρετικά άσχημη προσωπική στιγμή. Υπάρχουν άνθρωποι που σε στήριξαν και σε στηρίζουν εσένα και τις κόρες σου;

– “Ναι… εννοείται! Και να σου πω και κάτι… με στήριξαν άτομα που δεν περίμενα καν να με στηρίξουν… που ξαφνικά μου εμφανίστηκαν από το πουθενά και ίσως να με έχουν στηρίξει και πιο πολύ κι από αυτούς που περίμενα να με στηρίξουν. Και εδώ θα ήθελε να πω και δημόσια ένα μεγάλο “ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ” μέσα από την καρδιά μου σε όλους αυτούς τους ανθρώπους!”.

– Πόσο δύσκολο είναι για έναν άνδρα να μεγαλώνει μόνος του τις δύο κόρες τους;

– “Είμαι ένας άνθρωπος που και εγώ και η οικογένειά μου πιστεύουμε πολύ στο Θεό, είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι και το αναφέρω αυτό γιατί είναι πολύ βασικό για εμένα, γιατί έχουμε μια διαφορετική φώτιση από το Θεό. Δύσκολο είναι… δεν λέω ότι δεν είναι δύσκολο, αλλά με τόση αγάπη που έχω για τα παιδιά μου και για τη γυναίκα μου, πρέπει να καταφέρω αυτό που μου είχε μάθει η γυναίκα μου και να ακολουθήσω το δρόμο που μου είχε δείξει. Εγώ αυτή τη στιγμή ακολουθώ τον δικό της δρόμο (της γυναίκας μου) και προσπαθώ να μεγαλώσω τις δυο κόρες μας, όσο πιο καλά μπορώ για να τις βάλω στο σωστό δρόμο για μια καλή ζωή γεμάτη με υγεία πάνω από όλα!”.

–  Είσαι ένας από αυτούς που είχαν την ιδέα για τον αγώνα «ΔΙΝΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ – ΔΙΝΟΥΜΕ  ΖΩΗ». Μίλησε μας λίγο γι’ αυτό.

“Αυτός ο αγώνας ήταν και είναι κάτι πολύ δυνατό! Το ξεκινήσαμε αυτό εγώ, η γυναίκα μου Νικολέττα Παπαδοπούλου – Miloseski, ο Στάθης Χαραλαμπόπουλος και ο Γιώργος Γιαννακόπουλος ένα πρωί προσπαθώντας και θέλοντας να βοηθήσουμε ένα παιδάκι που είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Και όλο αυτό το οργανώσαμε μέσα σε 13 ημέρες και μαζέψαμε αρκετά χρήματα γι’ αυτόν τον σκοπό. Και να αναφέρω ότι αυτός ο αγώνας δεν σταματά αλλά θα συνεχιστεί και φέτος και στις 30 Αυγούστου – πρώτα ο Θεός – θα ξανακάνουμε έναν αγώνα με όνομα “ΔΙΝΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ – ΔΙΝΟΥΜΕ ΖΩΗ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ”  γιατί υπάρχει ένα ακόμα πρόβλημα και πρέπει να βοηθήσουμε και ότι ξεκινάμε δεν πρέπει να το παρατάμε!”.

– Ασχολείσαι παράλληλα και με τη μουσική. Το LK team είναι πλέον καθιερωμένο στη συνείδηση του κόσμου. Πως νιώθεις, που ο κόσμος σε ακολουθεί και σ’ αυτή σου την δραστηριότητα;

– “Αγαπούσα – και – τη μουσική και ειδικότερα το Hip-Hop, RAP και RNB και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα γιατί σε όλες τις στιγμές και σε χαρές και σε λύπες, έχω τη μουσική συντροφιά. Το LK team, το οργάνωσα εγώ και άλλα δύο παιδιά, τα οποία λείπουν και πρωταρχικός μας στόχος ήταν και είναι να περνάμε καλά ακούγοντας τη μουσική που μας αρέσει. Και ξαφνικά αυτό το team μεγάλωνε, τα παιδιά που άκουγαν αυτή τη μουσική στο σπίτι, βγήκαν σιγά-σιγά έξω, ργανώναμε και οργανώνουμε τα πάρτυ μαζί και περνάμε τέλεια!”.

–  Έχεις αποφασίσει σε ποια ομάδα θα σε βρει η νέα χρόνια;

– “Συζητάω με 2-3 ομάδες αλλά μάλλον η νέα χρονιά θα με βρει ξανά στα Κρέστενα. Οι άνθρωποι εκεί με έχουν στηρίξει πολύ σε δύσκολες στιγμές και τους ευχαριστώ πάρα πολύ!”.

– Όνειρα για το μέλλον, κάνεις;

– “Όλοι κάνουμε όνειρα… χωρίς τα όνειρα δεν μπορούμε να ζήσουμε. Απλώς εγώ τα όνειρα που κάνω τα κρατάω μέσα μου”.

– Μια συμβουλή για τους νέους του σήμερα;

“Θα δώσω μια συμβουλή για τους νέους αθλητές του σήμερα… Δουλειά, ταπεινότητα και τα καλύτερα έρχονται!”.

Ευχαριστούμε τον Dejan Miloseski γι’ αυτή την όμορφη κουβέντα!