Στον άγνωστο γονέα

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”75205″ img_size=”full”][vc_column_text]Τίποτε και κανείς δεν σε προετοιμάζει να γίνεις γονιός. Τι κι αν η μάνα σου βάλθηκενα σε προειδοποιεί μια ζωή για τα μελλούμενα; «Μια μέρα θα γίνεις γονιός και θα καταλάβεις»! Υπάρχει βέβαια και η τραγικότερη αλλά εξίσου δημοφιλής εκδοχή: «Μόλις πεθάνω θα με θυμηθείς»! Όλες τα ίδια λένε αλλά εσύ χαμπάρι. Και πώς θα μπορούσες να καταλάβεις όταν μέχρι πρότινος δεν επωμιζόσουν καλά καλά ούτε το ψυχικό και υλικό βάρος της ίδιας σου της ύπαρξης; Άλλος ανησυχεί για σένα. Άλλος σηκώνει τον σταυρό σου ή και αργότερα, όταν πια τα δικά του χέρια δεν βαστάνε, εκείνος σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπό σου και σου λέει να κάνεις κουράγιο και πώς όλα θα πάνε καλά. Η στενοχώρια σου είναι και δική του στενοχώρια. Η χαρά σου, και δική του χαρά. Τα όνειρα συνήθως διαφέρουν αλλά δεν θα ήταν και πολύ φυσικό να ταυτίζονται, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις. Το τόξο πρέπει να φεύγει μακριά από τον τοξότη, αν και ακόμα κι έτσι, ο τελευταίος παρακολουθεί στενά την πορεία. Ο ύπνος του γονιού δεν είναι ποτέ ήσυχος και η μέρα του ποτέ δίχως έγνοια. Είναι η ευθύνη που δεν τον αφήνει ν’ αγιάσει και μόνο με έναν τρόπο θ’ απαλλαγεί κάποια στιγμή απ’ αυτήν. Είναι το τίμημα το οποίο οφείλει αδιαμαρτύρητα να πληρώνει για την απεριόριστη ευτυχία και το νόημα που προσφέρει η γονεϊκότητα. Συχνά μάλιστα οι γονείς δείχνουν διάθεση όχι απλά να ανταποκριθούν στον ρόλο τους αλλά από μόνοι τους αυξάνουν τις υποχρεώσεις τους, επιτείνοντας την κούρασή τους, μόνο και μόνο για να προσφέρουν το καλύτερο στο παιδί τους, πάντοτε κατά πώς το αντιλαμβάνονται. Τρέχουν όλη μέρα σαν τρελοί, να προφτάσουν, να αρχίσουν, να φέρουν, να πάνε, να τελειώσουν, να φύγουν, να κάνουν χιλιάδες πράγματα σε μια μέρα, εκατομμύρια πράγματα σε μια ζωή.

Το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους. Στον άγνωστο γονέα, που κάθε μέρα αξίζει τον σεβασμό μας.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]