Στης ακρίβειας τον καιρό

Με τα ίδια χρήματα, όσο περνούν τα χρόνια, αγοράζουμε όλο και λιγότερα αγαθά και υπηρεσίες, ενώ παράλληλα κοπιάζουμε όλο και περισσότερο για να τα βγάλουμε. Η ακρίβεια, ειδικά τον τελευταίο καιρό, εξαερώνει το εισόδημα των Ελλήνων: έχουμε, για παράδειγμα, το ακριβότερο ρεύμα και την πιο δαπανηρή βενζίνη στην ευρωζώνη, όταν ο κατώτατος μισθός στην πατρίδα μας ( ευρώ) μάλλον πιο κοντά στη Βουλγαρία είναι (312 ευρώ), παρά στο Λουξεμβούργο, με 2.142 ευρώ…

Ακρίβεια η λέξη των ημέρων

Η ακρίβεια, λοιπόν, είναι η λέξη των ημερών. Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας την ορίζει, πρώτον, ως «απόλυτη σαφήνεια και ορθότητα» (παράδειγμα: μαθηματική ακρίβεια), δεύτερον, ως «τέλεια απόδοση οργάνων, μηχανικών μέσων ή λειτουργιών που συντελούνται με αυτά» (π.χ. «ζυγαριά ακριβείας»), τρίτον, ως την «τελειότητα μιας ενέργειας ή πράξης» (λέμε «η ακρίβεια των κινήσεων»), τέταρτον ως τη «συμφωνία λόγων ή πράξεων με την πραγματικότητα» («ιστορική ακρίβεια») και πέμπτον, το Λεξικό ορίζει την ακρίβεια ως «το υψηλό κόστος, η εις βάρος των μισθωτών αναντιστοιχία μεταξύ των ρυθμών μεταβολής των τιμών και των εισοδημάτων».

Βέβαια, η ακρίβεια που μας βασανίζει κατάγεται από το μεσαιωνικό «ακριβός», που είναι ο παράλληλος τύπος του «ακριβής». Σήμερα η ΔΕΗ, για παράδειγμα, είναι ακριβή, δηλαδή δαπανηρή, χωρίς να είναι πολυαγαπημένη και λατρευτή, δηλαδή «ακριβή», όπως εννοούσε τη λέξη και προσφωνούσε μ’ αυτήν ο Γεώργιος Παπανδρέου τη γυναίκα του, τη Σοφία Μινέικο («Ακριβή μου Σοφία»).

Και η γη με δικά μας έξοδα γυρίζει

Ο Αμερικανός κωμικός Χένρι Γιάνγκμαν είχε πει κάποτε πως «οι Αμερικανοί γίνονται όλο και πιο δυνατοί. Είκοσι χρόνια πριν χρειάζονταν δύο άνθρωποι για να κουβαλήσουν ψώνια αξίας είκοσι δολαρίων. Σήμερα, και ένα παιδί πέντε χρόνων μπορεί να το κάνει».

Δεν ξέρω για τους πολίτες των ΗΠΑ, αλλά το απόφθεγμα του μεγάλου ατακαδόρου περιγράφει στην εντέλεια το δράμα που εκτυλίσσεται διαχρονικά γύρω από αυτό το περίφημο καλάθι της Ελληνίδας νοικοκυράς, το οποίο χρειάζεται όλο και περισσότερα χρήματα για να γεμίσει.

Τελικά, ως συνήθως, η ποίηση έχει πάντα δίκιο και τον τελευταίο λόγο στα μείζονα ζητήματα που ταλαιπωρούν το μέσα και το έξω τοπίο του ανθρώπου: ο Οδυσσέας Ελύτης, στο «Σηματολόγιον», είχε γράψει: «Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει».