Σκέψεις για τον Πολιτισμό της επόμενης μέρας…
Γράφει η Κική Ζάγκλαρη
O ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ. Ούτε ένας τρόπος για να περνά ευχάριστα η ώρα. Είναι μια ζωτική ανάγκη, ένα συλλογικό αποτύπωμα και πάνω απ όλα, τόπος ουσιαστικής συνάντησης που αναδύει την ζεστασιά της ανθρώπινης επικοινωνίας…
Αφηγείται εκείνα που έγιναν, ΑΛΛΑ ζητάει επίμονα και νέα από το μέλλον. Μνήμη και προφητεία ταυτόχρονα. Η ιστορία του πολιτισμού ενώνει τις ανθρώπινες ομάδες…
Και τις ενώνει μέσα από μια κοινή συγκίνηση, πνευματική ,αισθητική κωμική, υπαρξιακή… έτσι διαμορφώνει το ιστορικό και πνευματικό ίζημα που θα αποθέσει στο πιθάρι του χρόνου. ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΣΕ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ…
Μοιάζει μακρινή η εποχή που ο Πικιώνης συμμάζευε τα πετραδάκια στον λόφο του Φιλοπάππου, ο Ελύτης ανακάλυπτε το Αιγαίο, ο Εγγονόπουλος τα σπίτια των Ιωαννίνων και ο Μόραλης με τον Νικολάου τις πόρτες και τα παράθυρα της Αίγινας και του Πόρου. Ο Σικελιανός με τον Σπαθάρη στην Κηφισιά και ο Καζαντζάκης που γράφει την Ασκητική του απομονωμένος στην Αίγινα.
Αυτό όμως δεν είναι μόνον ένα κείμενο αναπόλησης… φιλοδοξεί να γίνει ένα κείμενο φυγής προς το μέλλον… Σε ένα μέλλον που θα συναντώνται η γοητεία της αφήγησης και της απαγγελίας, η αισθητική του ήχου, η ακρίβεια της κίνησης ,το χρώμα θα οδηγεί προς τος φως, τα αγάλματα θα διηγούνται τις ιστορίες τους και το καλό γούστο θα ΑΠΟΤΡΕΠΕΙ το πρόχειρο, το εύπεπτο, το ευτελές…
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι ονειροπόλοι είναι οι πιο καλοί πελάτες της απογοήτευσις… Από την άλλη, πως θα μπορούσε μια κοινωνία να ζήσει χωρίς όνειρα…
ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ ΑΠΟ ΑΓΡΙΑ ΠΛΗΞΗ….
