Ο Διον. Σιμόπουλος μιλάει στην «Πρωινή» για το νέο του βιβλίο: «Θέλησα να δημιουργήσω ένα έντυπο Youtube»!

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”128108″ img_size=”full”][vc_column_text]

-Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ με τίτλο «Η μεγάλη περιπέτεια στο Διάστημα»

[/vc_column_text][vc_column_text]Στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας διατίθεται εδώ και μερικές ημέρες το νέο βιβλίο του Ηλείου αστροφυσικού Διονύση Σιμόπουλου με τίτλο ««Η μεγάλη περιπέτεια στο Διάστημα – Από τον Ίκαρο στις διαστημικές απουσίες» από τις εκδόσεις Οξύ. Το βιβλίο είναι το πρώτο της νέας σειράς «Τα Μυστικά του Σύμπαντος» και αποτελεί μια συναρπαστική εξερεύνηση, μέσα από όλες τις αποστολές και τα βήματα του ανθρώπινου είδους, της απέραντης «θάλασσας» του διαστήματος.

Στο νέο του βιβλίο ο κ. Σιμόπουλος συμπυκνώνει όλη τη συσσωρευμένη γνώση του, όπως την έχει αποτυπώσει σε αμέτρητα άρθρα και δημοσιογραφικές του ανταποκρίσεις τα τελευταία 50 χρόνια, σε μια εικονογραφημένη και καλαίσθητη έκδοση.

Όπως ανέφερε στην «Πρωινή», το συγκεκριμένο βιβλίο συνοδεύεται από μια πλήρη σειρά έγχρωμων φωτογραφιών και σχεδίων που παρουσιάζουν μια διαφορετική και ολοκληρωμένη εικόνα της προσπάθειας του ανθρώπου να κατακτήσει το Διάστημα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Κι αν, όπως λέγεται, ο Κομφούκιος είχε δίκιο, τότε το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει συνολικά μερικά εκατομμύρια λέξεις!

«Είναι τελείως διαφορετικό από όλα τα άλλα βιβλία που έχω γράψει. Δεν είναι απλώς εικονογραφημένο, αλλά σύνθεση, διότι ο γραφίστας που έφτιαξε τις 288 σελίδες, είναι συνδημιουργός αυτού του βιβλίου. Δεν είναι μια απλή καταγραφή ορισμένων κειμένων αλλά μια εικονογραφημένη απεικόνιση των προσπαθειών του ανθρώπου να κατανοήσει το σύμπαν, όπως θα είναι και τα επόμενα δύο βιβλία της σειράς. Κακά τα ψέματα, σήμερα με το διαδίκτυο και το youtube, ιδιαίτερα οι νεότεροι δεν διαβάζουν όπως διάβαζαν κάποτε, θέλουν να βλέπουν εικόνα. Αυτή η σειρά επί της ουσίας είναι ένα είδους έντυπου Youtube!», τόνισε και πρόσθεσε ότι η συγγραφή έχει ξεκινήσει εδώ και 50 χρόνια.

«Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια από τότε που ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο! Δεν είναι υπερβολή, γιατί πράγματι η συγγραφή του έγινε σπονδυλωτά σε μία περίοδο που ξεκίνησε το 1968 και σταμάτησε μερικούς μήνες πριν από την έκδοσή του. Η πρώτη μαγιά είχε τη μορφή ανταποκρίσεων για το πρόγραμμα Απόλλων που έστελνα σε μια αθηναϊκή εφημερίδα από το 1968 έως το 1972 και αργότερα ως επετειακά άρθρα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Τα κείμενα αυτά έλαβαν μια πιο ολοκληρωμένη μορφή σε τρία άρθρα που έγραψα, μετά από προτροπή του Χρήστου Χρηστοδουλίδη, για το περιοδικό ΓΑΙΟΡΑΜΑ-EXPERIMENT (2002 και 2003), σε δύο άρθρα μετά από προτροπή του Γιώργου Ζαρκαδάκη, για το περιοδικό FLAME (Φεβ. 1999 και Αυγ. 1999), και αργότερα σε καμιά δεκαριά επαιτειακα άρθρα που έγραψα μετά από προτροπή του Φίλη Καϊτατζή για το ΓΕΩτρόπιοτης Ελευθεροτυπίας (2001-2010)»,επισήμανε.

Όπως εξηγεί, είναι στη Φύση του ανθρώπου να θέλει να μάθει, κατά το αριστοτελικό «ο άνθρωπος του ειδέναι ορέγεται φύσει», κι αυτό είναι που μας κάνει κυνηγούς της γνώσης, πειραματιστές και εξερευνητές. Η σειρά αυτή των εικονογραφημένων βιβλίων παρουσιάζει όλα όσα ανακάλυψαν οι σύγχρονοι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια, με την βοήθεια των οργάνων που διαθέτουν στα αστεροσκοπεία, στους επιταχυντές, στα παρατηρητήρια και στα διαστημόπλοια, για τα διάφορα θαυμαστά που περιλαμβάνει το Σύμπαν.[/vc_column_text][vc_single_image image=”128107″ img_size=”full”][vc_column_text]Πριν από μισό περίπου αιώνα το προαιώνιο όνειρο του ανθρώπου να περπατήσει στην επιφάνεια ενός άλλου κόσμου έγινε επί τέλους πραγματικότητα. Στη διάρκεια τεσσάρων ετών, από το 1968 έως το 1972, η ανθρωπότητα παρακολούθησε από τις οθόνες των τηλεοράσεων την μεγαλύτερη εξερεύνηση στην ανθρώπινη ιστορία, όταν 27 συνολικά αστροναύτες περιφέρθηκαν γύρω από τον φυσικό μας δορυφόρο, ενώ 12 απ’ αυτούς περπάτησαν και εξερεύνησαν έξη διαφορετικές περιοχές στην επιφάνεια της Σελήνης. Οι υπέροχες εκείνες ημέρες έχουν περάσει προ πολλού. Η NASA είχε δαπανήσει δισεκατομμύρια δολάρια στο πρόγραμμα Απόλλων σε μια προσπάθεια να αποδείξει την τεχνολογική ανωτερότητα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Έκτοτε η Σελήνη παραμένει χωρίς ανθρώπινους επισκέπτες. Ο άνθρωπος έφυγε, όχι όμως για πάντα. Γιατί αν υπάρχει ακόμα κάποιο μέλλον για τον πολιτισμό μας, τότε το μέλλον αυτό βρίσκεται εκεί πάνω, στα όρια του ουράνιου ωκεανού, όπου ο άνθρωπος έκανε το πρώτο μοιραίο του βήμα προς τα άστρα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]