Ένα «ενοχλητικό» σχόλιο με αφορμή την δίκη στην οποία παραπέμπονται τέσσερις νηπιαγωγοί στην Κρήτη, επειδή στο πλαίσιο εγκεκριμένου μαθήματος αγωγής υγείας, μίλησαν στα παιδιά για την επιστημονική ονομασία των γεννητικών οργάνων.

Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι γνωστή ως ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα σε βάρος του ανθρώπινου σώματος, αλλά κυρίως της ψυχής και της αξιοπρέπειας. Οι αιτίες που επιφέρουν τέτοιου είδους βίαιες συμπεριφορές είναι κατά κύριο λόγο το κοινωνικό υπόβαθρο, η αγωγή και η παιδεία, η κουλτούρα και τα βιώματα του κάθε ανθρώπου. Κακοποίηση είναι το φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο ένας ή περισσότεροι ενήλικες, που έχουν την ευθύνη φροντίδας ενός παιδιού, επιτρέπουν ή ακόμα χειρότερα προκαλούν οι ίδιοι στο παιδί σωματικές κακώσεις ή συνθήκες στέρησης σε τέτοιο βαθμό ώστε να επιφέρουν σοβαρότερες διαταραχές σωματικής, νοητικής, συναισθηματικής, κοινωνικής μορφής, ακόμα και το θάνατο.  Για τους παραπάνω λόγους είναι σημαντική αλλά ταυτόχρονα δύσκολη η πρόληψη της παιδικής κακοποίησης. Απαιτεί την πρόκληση αλλαγών στην λειτουργία του σχολείου, της ευρύτερης κοινωνίας, της οικογένειας ή του ατόμου. Για την διάγνωση και θεραπεία του σεξουαλικά κακοποιημένου παιδιού όλοι έχουν ευθύνη. Συνεπώς οι γονείς πρέπει πλέον να αντιληφθούν και να κατανοήσουν πως τα παιδιά δεν αποτελούν ιδιοκτησία τους κι ότι δεν μπορούν να τα αντιμετωπίζουν ως αντικείμενα .Το κάθε παιδί είναι μοναδικό.

Τι είναι γνώση; Κατά καιρούς θέτω αυτήν την απλή φαινομενικά ερώτηση σε μικρούς (κυρίως) και μεγάλους. «Πλούτος», λένε κάποιοι. «Χαρά», κάποιοι άλλοι. «Δώρο», «ανάγκη», «ζωή», «εξουσία», «συνείδηση» κλπ. Όλα σωστά και όλα πολύ εύστοχα. Ο καθένας μορφοποιεί λεκτικά την γνώση ανάλογα με τα διαβάσματα, τον χαρακτήρα και τα βιώματά του. Περισσότερο απ’ όλες όμως, μου αρέσει ιδιαίτερα η άποψη που ταυτίζει την γνώση με την «δύναμη». Και η γνώση είναι πράγματι η υπέρτατη δύναμη ή και δυνατότητα, αν το καλοσκεφτείς, γιατί παρέχει στον καθένα την μοναδική ευκαιρία να ανοίξει κάθε ορατή και αόρατη πόρτα σε αυτή τη ζωή.

Πριν από τρία χρόνια, η Μαργαρίτα Γερούκη, επιχείρησε να καταστήσει τα παιδιά του 19^ου νηπιαγωγείου Χανίων κατόχους αυτής της πολύτιμης δύναμης, μιλώντας τους, σε ένα ανάλογο για την ηλικία τους πλαίσιο, για την σεξουαλικότητα, όπως και για την επιστημονική ονομασία των γεννητικών οργάνων. Για το έργο της, θα βρεθεί το επόμενο διάστημα στο Μεξικό, προκειμένου να τιμηθεί με το βραβείο Αριστείας και Καινοτομίας στη Σεξουαλική Αγωγή 2019, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό για τη Σεξουαλική Υγεία. Συγκεκριμένα, διακρίθηκε το ελληνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Παίζω με το Φρίξο (τον σκαντζόχοιρο) και μαθαίνω για το σώμα μου και τις διαπροσωπικές σχέσεις».

Η καινοτομία της έγκειται βεβαίως στην μέθοδο κι όχι καθαυτό στο ίδιο το γεγονός της διαπαιδαγώγησης, εφόσον όπως έχει επισημάνει επανειλημμένως, το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής διδάσκεται εδώ και χρόνια στις ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με την ίδια, αντικειμενικός σκοπός του μαθήματος είναι τα παιδιά να διδαχθούν και παράλληλα να προστατευθούν: «Θα είχαμε για παράδειγμα πολύ λιγότερα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, για τα οποία διαβάζουμε πολύ συχνά στην Κρήτη, γιατί τα ίδια τα παιδιά θα ήξεραν τι επιτρέπεται και τι όχι στο άγγιγμα και θα ενημέρωναν κάποιον από το περιβάλλον τους, ακόμη κι αν ο δράστης ήταν ο γονιός τους».

Παρόλα αυτά, η κ. Γερούκη όπως και τρεις ακόμη συνάδελφοί της θα δικαστούν στις 22 Οκτωβρίου, μετά τη μήνυση γονιού, ο οποίος έχει ισχυριστεί ότι «τραυματίστηκε το παιδί του»… Μεταξύ πέους και αιδοίου δηλαδή, προτιμότερη η κακοποίηση…

Ο εκδότης