Το σημείωμα του εκδότη: Διαγωγή Μηδέν κυρία Κεραμέως
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”110789″ img_size=”full”][vc_column_text]Το «Zero de Conduit» (Διαγωγή Μηδέν) είναι ένα σπουδαίο φιλμ του 1933, από τον εξίσου σπουδαίο Γάλλο κινηματογραφιστή Ζαν Βιγκό . Όλες κι όλες τρεις ταινίες πρόκαμε να δημιουργήσει ο Βιγκό, καθώς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 29 ετών, ωστόσο και οι τρεις αποτελούν αριστουργήματα της έβδομης τέχνης, με τη καθεμιά να επηρεάζει τους κινηματογραφικούς και όχι μόνο δρόμους τους οποίους επιλέγουν κάθε φορά να πάρουν τα ανήσυχα μόνο πνεύματα. Αυτό πραγματεύεται εν πολλοίς και η ταινία: Τα ανήσυχα πνεύματα. Είναι η ιστορία της καταπίεσης και της ανταρσίας των έγκλειστων σε ορφανοτροφείο παιδιών-μαθητών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την δυσμενή τους μοίρα με την ορμή της νιότης, την ορμή για ελευθερία, την ορμή για ζωή.
Τώρα – για να γυρίσουμε στον 21ο αιώνα – στο βιογραφικό της η κυρία Κεραμέως δεν παραλείπει μεταξύ πολλών άλλων να αναφέρει ότι διατελεί και μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης, αλλά ειλικρινά θα μετρούσε περισσότερο, αν στην ενότητα «Λοιπά Ενδιαφέροντα» διακήρυσσε την αγάπη της για τον κινηματογράφο, και ιδιαίτερα για το ανατρεπτικό έργο των πρωτοπόρων Γάλλων δημιουργών. Τις συνηθίζουν κάτι τέτοιες τσαχπινιές οι «έξυπνοι» της πολιτικής. Στη θεωρία τουλάχιστον, φροντίζουν να το παίζουν «αντιεξουσιαστές στην εξουσία» –α ρε Γιώργη Παπανδρέου, τι παρακαταθήκη έχεις αφήσει– ούτως ώστε να ενισχύσουν το καλλιεργημένο και δημοκρατικό προφίλ τους.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η κυρία υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν μπορεί να συμπεριφερθεί έξυπνα ούτε σε αυτό το προσχηματικό επίπεδο. Αντιθέτως, παρά το ιδιάζων των συνθηκών, επέλεξε να επιβεβαιώσει τον άκρατο αυταρχισμό και συντηρητισμό της, τόσο σε ό,τι αφορά τον τρόπο, όσο και σχέση με την ουσία του νέου νομοσχεδίου για την Παιδεία. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση επιχείρησε κουτοπόνηρα να εκμεταλλευτεί πολιτικά την συγκυρία του περιορισμού της κοινωνίας, προκειμένου να δρομολογήσει βαριές όσο και υποβαθμιστικές για την ποιότητα της εκπαίδευσης αλλαγές στο σύστημα, με την ελπίδα ότι θα αποφύγει τα πυρά των αντιδράσεων. Η πραγματικότητα την διέψευσε πανηγυρικά καθώς η ανακοίνωση του πολυνομοσχεδίου-οδοστρωτήρα για όλες τις βαθμίδες είχε ως αποτέλεσμα φωνές αγανάκτησης από όλη την επικράτεια, διαδηλώσεις (!) σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, εκτεταμένες προαναγγελίες κινητοποιήσεων και φυσικά την ακαριαία και εκρηκτική αντίδραση σύσσωμης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Χαρακτηριστικά, αντιγράφω μέρος από την ανακοίνωση της σάρκας εκ της σαρκός της ΝΔ, ΔΑΚΕ πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, η οποία απαιτεί την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου:
«Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έδειξε, για μια ακόμη φορά, το πώς αντιλαμβάνεται την άσκηση της πολιτικής, τόσο σε επίπεδο αρχών, προθέσεων όσο και συμπεριφοράς προς την εκπαιδευτική κοινότητα. Καταπατά κάθε έννοια κοινωνικού διαλόγου που αποτελεί θεμελιώδη λειτουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας και με τα σχολεία κλειστά, εν μέσω πανδημίας, χωρίς κανέναν διάλογο με τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, επιλέγει να αποκαλύψει τα σχέδιά της για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με μια συνέντευξη τύπου! Οποία ευαισθησία!».
Και τι προβλέπει τέλος πάντων επιγραμματικά αυτό το περιβόητο σχέδιο νόμου, που πρόλαβαν να επεξεργαστούν επαρκώς οι αρμόδιοι του υπουργείου, ακριβώς επειδή έχουν επιτύχει να επιλύσουν όλα τα άλλα μείζονα προβλήματα της εξαιρετικά δύσκολης συγκυρίας με την τηλεκπαίδευση; Αύξηση των μαθητών ανά τάξη σε νηπιαγωγεία και δημοτικά, ηλικιακός κόφτης με όριο τα δεκαεφτά στα ΕΠΑΛ, αυστηροποίηση της προαγωγής και της απόλυσης από τάξη σε τάξη σε όλο το Γυμνάσιο και το Λύκειο, επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων, που στο παρελθόν εξαπλασίασε τους μετεξεταστέους και προκάλεσε τριετή μαραθώνιο προετοιμασίας και εξετάσεων από την πρώτη κιόλας τάξη του Λυκείου, σχέδιο για την αύξηση των Πρότυπων Σχολείων, κατάργηση της κοινωνιολογίας (!) και αντικατάστασή της από τα Λατινικά, και τέλος επιστροφή αναχρονιστικών παιδαγωγικών μέτρων, όπως οι πολυήμερες αποβολές αλλά και, η αναγραφή της «Διαγωγής» στα απολυτήρια.
Όλα εκ του πονηρού και όλα τραγικά για διαφορετικούς λόγους που δυστυχώς θα έχουμε την ευκαιρία να τους αποσαφηνίσουμε λεπτομερώς στο εγγύς μέλλον. Το στίγμα πάντως το δίνει το μέτρο της «διαγωγής». Γιατί η υπουργός οραματίζεται ένα σχολείο φυλακή και έναν δάσκαλο χωροφύλακα, ο οποίος θα αξιολογεί κατά το δοκούν την διαγωγή των έγκλειστων. Καλύτερα όμως να παρακολουθήσει την ταινία του Βιγκό ώστε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι για πόσο εκπληκτικά απείθαρχα πράγματα είναι ικανά μια χούφτα πιτσιρίκια. Μέχρι τότε, θα την βαθμολογήσουμε εμείς με «Διαγωγή Μηδέν», ή καλύτερα γαλλιστί, που είναι και πιο σικ, με «Zero de Conduit». Καταλάβατε κυρία Κεραμέως; «Zero de Conduit». Κι αν επιμείνετε, μπορεί να τιμωρηθείτε και με αποβολή.
Ο εκδότης[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
