Rosa, Rosae – La guera civil: Κριτική της ταινίας από την Μαρία Ασμή

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”152948″ img_size=”full”][vc_column_text]Κριτική της ταινίας από την Μαρία Ασμή, 20 ετών, φοιτήτρια

Η εναρκτήρια προβολή του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους που παρακολουθήσαμε στην τελετή έναρξης επρόκειτο για μια μικρού μήκους ταινία animation, από τον σημαντικό Ισπανό σκηνοθέτη Carlos Saura, ο οποίος αν και κλείνει τα 90 του χρόνια, παραμένει ανήσυχος και δημιουργικός. Έτσι, στην τελευταία του ταινία, επηρεασμένος από τις παρούσες ασταθείς πολιτικές συνθήκες της χώρας του, αποφάσισε να θίξει το θέμα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και να αποτυπώσει τις μνήμες και τη βαναυσότητα που προκάλεσε αυτός το διάστημα 1936-1939.

Η ταινία είναι ολιγόλεπτη, μόλις 6 λεπτά, και ντυμένη σε όλη τη διάρκειά της με μουσική υπόκρουση ένα τραγούδι με περιγραφές από τον εμφύλιο πόλεμο. Αυτή είναι ουσιαστικά και η αφήγηση του μικρού ντοκιμαντέρ – animation. Η επιλογή της μουσικής αναμφίβολα μαγνητίζει το ενδιαφέρον του θεατή και διοχετεύει τα μηνύματα της ταινίας με αποτελεσματικότερο τρόπο από την πεζή αφήγηση. Σε ό,τι αφορά στην εικόνα, όλο το animation κινείται σε ασπρόμαυρα σχέδια, ζωγραφισμένα στο χέρι, γεγονός που απεικονίζει με πιο έντονο τρόπο την “σκοτεινή” ιστορική περίοδο για τη χώρα της Ισπανίας. Τέλος, οι συγκεχυμένες σε ορισμένα σημεία εναλλαγές εικόνων στο animation επιτείνουν την απόδοση της βιαιότητας και του μαρτυρίου που έζησαν οι άνθρωποι την περίοδο εκείνη.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]