Κοινωνικό Φροντιστήριο Πύργου: Προσφέρει όνειρα και ελπίδα μέσα στην κρίση

Εννιακόσιοι μαθητές έχουν ήδη περάσει από τα θρανία του Κοινωνικού Φροντιστηρίου Πύργου από την στιγμή που ξεκίνησε τα μαθήματα

«Νιώθαμε, παιδιά τελειωμένα και με την κίνηση αυτή, αρχίσαμε πάλι να ελπίζουμε…». Σε αυτά τα λόγια, του 16χρονου τότε Γιώργου, περικλείεται όλο το νόημα και η σημαντικότητα λειτουργίας του Κοινωνικού Φροντιστηρίου Πύργου, που πριν 4 χρόνια, το Σεπτέμβρη του 2012, άνοιξε μια τεράστια αγκαλιά σε όλα εκείνα τα παιδιά, που η οικονομική κρίση, δεν τους επέτρεπε να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον…

Ένα εγχείρημα, που γεννήθηκε ως αντίδοτο στην κρίση, με πρωτοβουλία του Χρήστου Αθανάσουλα και την υποστήριξη δεκάδων εθελοντών εκπαιδευτικών- κυρίως αδιόριστων- που με απόθεμα ψυχής, έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα, στήριξη σε περισσότερους από 900 μαθητές! Στο πλευρό τους, και δεκάδες πολίτες από τον Πύργο, την Ηλεία, την Ελλάδα ακόμα και το εξωτερικό, που στήριξαν με κάθε τρόπο προσφέροντας υλικοτεχνική υποδομή και όλα τα απαραίτητα για τη λειτουργία του αλλά κυρίως η Μητρόπολη Ηλείας και ο πρόεδρος του ΚΤΕΛ που στέκονται διαρκώς αρωγοί και στηρίζουν τους μαθητές.

Η ανταπόκριση των εθελοντών τις δυο πρώτες χρονιές λειτουργίας του Κοινωνικού Φροντιστηρίου ήταν συγκινητική και τουλάχιστον 60 εκπαιδευτικοί ετησίως είχαν σταθεί αλληλέγγυοι αναλαμβάνοντας τη στήριξη και τη διδασκαλία των μαθημάτων, 250 μαθητών, όλων των τάξεων του Λυκείου (ΓΕΛ, ΕΠΑΛ και Εσπερινού).

Μαθητών όχι μόνο από το Δήμο Πύργου και τους γειτονικούς Δήμους Αρχαίας Ολυμπίας, Ανδρίτσαινας Κρεστένων και Ήλιδας αλλά ακόμα και από χωριά της γειτονικής Γορτυνίας! Ένδειξη, της τεράστιας ανάγκης που υπήρχε και υπάρχει για υποστήριξη, σε μαθητές οικογενειών με οικονομική αδυναμία αλλά με δυνατότητες και όνειρα. Και τα αποτελέσματα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τουλάχιστον 25 μαθητών του Κοινωνικού Φροντιστηρίου Πύργου ετησίως, το αποδεικνύουν.

Οι εγγραφές φέτος σταμάτησαν στον αριθμό 200 γιατί τόση ήταν η δυνατότητα

Στην πορεία ωστόσο, και ενώ οι ανάγκες αυξάνονταν και η κρίση μεγάλωνε, ο αριθμός των εθελοντών εκπαιδευτικών μειώνονταν…  Έτσι, φέτος, τη σχολική χρονιά 2015-2016, οι εγγραφές παιδιών σταμάτησαν στον αριθμό 200 καθώς ενδιαφέρον για τη στήριξη τους υπήρξε από 38 εθελοντές… «Οι αιτήσεις εγγραφής μαθητών, ήταν πολύ περισσότερες, ωστόσο δεν είχαμε ικανό αριθμό εθελοντών εκπαιδευτικών για να τις δεχτούμε όλες» επισήμανε ο κ. Χρήστος Αθανάσουλας προσθέτοντας ότι για όλους όσους προσφέρουν στο Κοινωνικό Φροντιστήριο, σημασία έχει, η διδασκαλία να είναι ποιοτική και να βοηθούν πραγματικά τα παιδιά καθώς «όλο αυτό γίνεται με την ψυχή μας και επιδιώκουμε να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο και αποτελεσματικό». «Τις δυο πρώτες χρονιές αισθανόμουν ότι πετούσα από τη χαρά μου, για όλο αυτό το εγχείρημα και την επιτυχία που είχε σημειώσει. Σκεφτείτε ότι κάναμε 800 ώρες δωρεάν διδασκαλίας το μήνα και όλο αυτό το βίωνα σα μια συνεχή γιορτή αλληλεγγύης. Τώρα η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι, λίγο πιο «βαριά» γιατί ενώ οι ανάγκες μεγαλώνουν, η προσφορά εθελοντών διαρκώς μειώνεται. Θέλω να ελπίζω πως και φέτος θα τα καταφέρουμε, έστω και αν αναγκαστούμε να περιορίσουμε τον αριθμό των μαθημάτων που θα κάνουμε ανά τάξη» είπε και απεύθυνε κάλεσμα προς όλους τους εκπαιδευτικούς να στηρίξουν το Κοινωνικό Φροντιστήριο με τη συμμετοχή τους.

«

… έχουμε ανάγκη τη βοήθεια εθελοντών και απευθυνόμαστε στις «ευαίσθητες ψυχές» λέγοντας τους, ότι η προσπάθεια που θα ξεκινήσουμε από Σεπτέμβρη, θα εξαρτηθεί από το δικό τους ενδιαφέρον! Θυμίζουμε, ότι κάθε εκπαιδευτικός και με δυο ώρες  την εβδομάδα, μπορεί να αναλάβει τη διδασκαλία ενός μαθήματος και να βοηθήσει. Όσο δηλαδή χρόνο θα προσέφερε για έναν καφέ! Έχουμε απευθυνθεί στην ΕΛΜΕ Ηλείας, το Σύνδεσμο Φιλολόγων Πύργου Ολυμπίας και στη Μαθηματική Εταιρεία, αλλά νομίζω ότι το να προσφέρεις εθελοντικά τις γνώσεις σου, είναι κάτι που πρέπει να το ξεκινήσει ο κάθε ένας μόνος του και όχι να χρειάζεται παρακίνηση από τους φορείς».

Τα συναισθήματα που βιώνει κανείς, μέσα στις αίθουσες του Κοινωνικού Φροντιστηρίου, πολλά και ανάμικτα. Η αναγνώριση όμως, της προσφοράς, από τους ίδιους τους μαθητές, όταν μάλιστα καταφέρνουν να περάσουν το κατώφλι της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αποτελεί το πιο ακριβό «δώρο» πόσο μάλλον όταν συνοδεύονται από λόγια αποχαιρετισμού μαθητών που εισήχθησαν σε παιδαγωγικές σχολές που τους ζητούν να κάνουν κουράγιο μέχρι να επιστρέψουν από τις σπουδές τους, για να αναλάβουν εκείνοι τη σκυτάλη…