Η «προκρούστεια» μέθοδος

Για την περικοπή της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο

-Γράφει ο Παναγιώτης Γεωργακόπουλος, φιλόλογος του Γυμνασίου Πελοπίου, Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας

  Και έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Η τωρινή, «αριστερή» και προοδευτική κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε επιτέλους για το καλό των μαθητών και για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Και αποφάσισε να μειώσει κατά μια ώρα τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών σε κάθε τάξη του Γυμνασίου, για να μην κουράζονται τα παιδιά και για να μάθουν καλύτερα τη Νέα Ελληνική.

  Φανταστείτε τώρα πώς θα μισήσουν τα Αρχαία Ελληνικά οι μαθητές που σε λιγότερο χρόνο θα πρέπει να απομνημονεύσουν τύπους Γραμματικής και Συντακτικού και να κατανοήσουν τα βαθιά νοήματα των «κακών» και «συντηρητικών» αρχαίων συγγραφέων.

 Και δεύτερον: γιατί δεν προσθέτουν και την τρίτη ώρα (αντί για μια ώρα Αρχαίων) στη διδασκαλία της Νέας Ελληνικής στη β’ και γ’ τάξη, αφού τόσο αγαπούν τα Νέα Ελληνικά;

  Το μόνο που πέτυχε τελικά το Υπουργείο ήταν για μια άλλη φορά να διχάσει τους εκπαιδευτικούς δημιουργώντας πρωτεύοντα και δευτερεύοντα μαθήματα και να τρέχει κάθε ειδικότητα να περισώσει ό,τι έχει απομείνει σε διδακτικό ωράριο με βάση τον ανανεωμένο και «επιστημονικό» πίνακα αναθέσεων (σύμφωνα με τον οποίο ορίζεται τι θα διδάσκει η κάθε ειδικότητα με γνώμονα την επιστημονική της κατάρτιση).

  Παράλληλα, δημιούργησε ένα ψευδοδίλημμα του τύπου Αρχαία ή Νέα; Κλασσικοί φιλόλογοι ή Νεοελληνιστές; Να τονίσουμε πως η ελληνική γλώσσα είναι μία και συνεχής με διαχρονία και συγχρονία. Έτσι αποπροσανατολίστηκε η κοινή γνώμη για λίγο, προκειμένου να καλυφθούν άλλα φλέγοντα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Επιπλέον, διαπιστώθηκε και το εξής για πολλοστή φορά: άσχετοι γραφειοκράτες από τα κλιματιζόμενα γραφεία με τους παχυλούς μισθούς τους πήραν αποφάσεις για το μέλλον της μαθητιώσας νεολαίας. Και φυσικά δε ρωτήθηκαν οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί της τάξης, που ίσως είναι και οι πιο αρμόδιοι για το θέμα. Έτσι οι σοφοί ρύθμισαν το ωρολόγιο πρόγραμμα με την «προκρούστεια» μέθοδο κόβοντας και ράβοντας ώρες μαθημάτων.

  Ας ειπωθεί, λοιπόν, ανοιχτά: το ζήτημα είναι και πάλι οικονομικό. Η δημοσιονομική πολιτική του Μνημονίου επιβάλλει και άλλες περικοπές. Στη γνώση. Δεν γίνονται διορισμοί. Λείπουν φιλόλογοι. Οι άλλες ειδικότητες (προς το παρόν)δεν δύνανται να διδάξουν τα Αρχαία. Άρα, τι απομένει; Το ψαλίδισμα των Αρχαίων. Αύριο θα είναι κάτι άλλο…