Πόσες ακόμα…

Μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες θρηνούμε ακόμη δύο γυναίκες δολοφονημένες από αντρικό χέρι. Κυριακή στο Ρέθυμνο, Δευτέρα στη Ζάκυνθο, ενώ λίγες ώρες μετά τα στυγερά εγκλήματα, μια 17χρονη εντοπίστηκε νεκρή στο σπίτι της στο Περιστέρι, με την αστυνομία να αναζητεί τον φίλο της, ως κύριο ύποπτο για την δολοφονία της.

Τουλάχιστον 51 γυναικοκτονίες τελέστηκαν στην Ελλάδα το 2019  το 2020 και το 2021, ενώ μέσα στους πρώτους 7 μήνες του 2022 θρηνούμε ακόμη 12 δολοφονημένες γυναίκες.

Χθες στο Περιστέρι, προχθές στη Ζάκυνθο, αντιπροχθές στο Ρέθυμνο. Οι γυναικοκτονίες είναι πια κομμάτι της ελληνικής ρουτίνας και οι ιστορίες φρίκης είναι κάθε φορά διαφορετικές αλλά και πολύ ίδιες: Μια γυναίκα αποφασίζει να χωρίσει και επειδή ο σύντροφός της τη θεωρεί κτήμα του προτιμά να την σκοτώσει παρά να την αφήσει να φύγει.

Οι γύρω πέφτουν από τα σύννεφα: Δεν είχαν δώσει δικαιώματα, ποιος το περίμενε;, είχαν κάτι καβγαδάκια αλλά πού να πάει το μυαλό μας στο κακό…

Ο δολοφόνος της διπλανής πόρτας δεν είναι σεσημασμένος κακοποιός, δεν έχει ποινικό βιογραφικό ούτε είναι κοινωνικά απομονωμένος λόγω βιαιότητας.

Και το θύμα δεν έχει βρει ποτέ βοήθεια ακόμη και όταν έχει καταγγείλει κακοποίηση, ακόμη και όταν οι συγγενείς της ήξεραν ότι φοβάται στο σπίτι.

Το συμπέρασμα είναι ίδιο πάντα: Δεν υπάρχει δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών για να βρουν διέξοδο γυναίκες που ζουν σε συνθήκες ενδοοικογενειακής βίας ή που απειλούνται όταν θέλουν να χωρίσουν.

Δεν υπάρχουν εκπαιδευμένες αστυνομικές και δικαστικές αρχές, για να υποδέχονται τα αιτήματα, δεν υπάρχει νομική καθοδήγηση, ψυχολογική στήριξη και δυνατότητα φιλοξενίας, με ένα κοινοτικό δίκτυο υπηρεσιών άμεσα και δωρεάν προσβάσιμο.

Μια γυναίκα που ζει τρομαγμένη σε έναν γάμο αφόρητο ή σε μια σχέση νοσηρή το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πάρει τηλέφωνο στη γραμμή υποστήριξης και να καταφύγει στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής της όπου μάλλον δεν θα βρει ανταπόκριση, τουλάχιστον όχι όσο γρήγορα απαιτείται.

Χθες, η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και πρώην γ.γ. Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα, δήλωσε πως «από την αρχή της διακυβέρνησής μας έχουμε ως βασική προτεραιότητα τη στήριξη κάθε γυναίκας που έχει δεχτεί βία. Η υφυπουργός δεν ανέφερε τη λέξη «γυναικοκτονία», την απαγορευμένη λέξη στην οποία η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να δώσει νομική υπόσταση. Αν και ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός, Βασίλης Πλιώτας, την υιοθέτησε –εισακούγοντας τα χρόνια και επίμονα αιτήματα του