Κανονικά θα έπρεπε και σήμερα να συνεχίσω με κρεσέντο κατά του μπουρδο-νεοφιλελευθερισμού και των νεοφιλελεύθερων παπαγάλων,οι οποίοι τα τελευταία χρόνια μάς έχουν πάρει τ’ αυτιά, αλλά ξαφνικά σχεδόν όλοι έχουν σιγήσει για τα καλά. Μέχρι και ο Νικήτας Κακλαμάνης ζήτησε από τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια να μην ξαναπιάσουν στην πένα τους το δημόσιο σύστημα υγείας. Και πράγματι τα περισσότερα παπαγαλάκια για την ώρα το έραψαν. Μόνο ο μεγάλος παπαγάλος Άδωνης εξακολουθεί να παπαγαλίζει ακατάσχετα, και να προκαλεί το κοινό αίσθημα με την απαράδεκτη συμπεριφορά του.

Είναι αληθινά πρωτοφανής η αντίδραση κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών στις ασύμμετρες επιπτώσεις της πανδημίας. Eστω και υπό το κράτος του πανικού -μπροστά στην κατάρρευση των αγορών ή στις προβλέψεις για μια άνευ προηγουμένου παγκόσμια ύφεση-, οι ανακοινώσεις των περισσότερων χωρών ακούγονται εντυπωσιακές.

Κυβερνήσεις ορκισμένες στη δημοσιονομική λιτότητα ανοίγουν τα θησαυροφυλάκιά τους και τάζουν δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Κεντρικές τράπεζες, που επί δεκαετίες με τη νομισματική πολιτική τους «ευλογούσαν» τη νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση των οικονομιών, η οποία οδήγησε και στη διάλυση των συστημάτων υγείας με τα οδυνηρά αποτελέσματα που βλέπουμε, τώρα δηλώνουν έτοιμες να σκορπίσουν «χρήμα από το ελικόπτερο».

Κατά τα άλλα, ενας ιδιότυπος αγνωστικισμός που δεν αφορά βεβαίως το μεταφυσικό αλλά την πραγματιστική πλευρά της ζωής, καλύπτει τον ορίζοντα. Κι όχι μόνο, καθώς όσο περνούν οι μέρες τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα αντί να ξεκαθαρίζουν. Πρώτα απ’ όλα σε σχέση με τον ίδιο τον ιό. Είναι επιβεβαιωμένο πλέον ότι έχει μεταλλαχθεί, και σε Γαλλία και Ιταλία σημειώνονται κρούσματα τα οποία αφορούν νέους ανθρώπους, δηλαδή τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, χωρίς ευτυχώς αυτό να σημαίνει ότι τους καταβάλλει το ίδιο εύκολα με τους ηλικιωμένους. Είναι επίσης επιβεβαιωμένο επιστημονικά ότι ο ιός αυτός είναι εργαστηριακός και ακριβώς γι’ αυτό κρίνεται εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση η παρασκευή ενός αποτελεσματικού εμβολίου.

Τα μεγαλύτερα ερωτήματα όμως αφορούν την οικονομία και την ζωή όπως την γνωρίζαμε. Ανεξαρτήτως των μέτρων των οποίων έχει δρομολογήσει Ε.Ε, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και κατ’ επέκταση η ελληνική κυβέρνηση, πλέουμε σε αχαρτογράφητα ύδατα. Και εμείς, και οι Ευρωπαίοι, και σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης. Οι κρατικοποιήσεις και η ολοένα εντεινόμενη παρέμβαση των κρατών στην οικονομία, δεν απαντά διόλου στο κρίσιμο ερώτημα: «τι μέλλει γενέσθαι»;

Η αλυσίδα του εμπορίου, η οποία ένωνε ως κόλλα την παγκοσμιοποιημένη αγορά έχει σπάσει, ενώ με πολλά κράτη να βρίσκονται ήδη σε γενικευμένη καραντίνα, οι χρηματαγορές έχουν καταρρεύσει. Κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι θα συμβεί από εδώ και πέρα, ή να απαντήσει ακόμα και με σχετική βεβαιότητα στο ερώτημα αν και πότε θα επανέλθουμε σε μία κανονικότητα. Ούτε ακόμα το εργοστάσιο του πλανήτη, η Κίνα η οποία προηγείται στις εξελίξεις, εφόσον χτυπήθηκε πρώτη από τον ιό, και είναι αυτονόητο ότι η απάντησή της θα επηρεάσει καταλυτικά την παγκόσμια οικονομία.

Κάπως έτσι, πορευόμαστε στα τυφλά. Δίχως να γνωρίζουμε το που, το πως ή το πότε. Και τα ερωτήματα μεγαλώνουν. Και ούτε που ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Και το άπειρο μας υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες.

Ο εκδότης