Πέτρος Μανταίος: Μέση Ανατολή, Δύση Λογικής
Και πώς αλλιώς να το πεις, να το περιγράψεις, αυτό που συνέβη την Παρασκευή στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, εκτός από δύση, βούλιαγμα, της λογικής; Οχι της λογικής του Τραμπ. Αυτός έχει τη δική του λογική, που είναι λογική της ισχύος, λογική του ηγεμόνα: Αυτός είμαι κι άμα σας αρέσει στο κάτω της γραφής, άμα δεν σας αρέσει μη με ξαναψηφίζετε ή ας βγάλει η Γερουσία όποια απόφαση θέλει για την τύχη της ηγεμονίας μου!
Η δική μας λογική είναι που δύει, που βουλιάζει. Που φτάνει στο ανεξήγητο και το εξωφρενικό. Η λογική του καθημερινού ανθρώπου, που τα ζει όλα αυτά, αγωνιά, για τη ζωή του, τη ζωή των παιδιών του. Για το μέλλον. Πού οδηγείται το μέλλον με τέτοιο αβυσσαλέο παρόν! Ποιοι μοντέρνοι θεοί, με ποια τουίτερ, ποια μη επανδρωμένα αεροπλάνα, αποφασίζουν για μας, για τη ζωή μας, τις ζωές μας. Δείχνοντάς μας ό,τι θέλουν αυτοί να δούμε. Μέσα από προφάσεις (και ποιος τους πιστεύει, αλλά και τι να πεις, ποιος θα σ’ ακούσει;) και από υποτιθέμενες δημοκρατικές διαδικασίες, χωρών με Κοινοβούλια και Γερουσίες και θεσμούς (αυτά πια ούτε οι ίδιοι τα πιστεύουν· ο δε Τραμπ τα χλευάζει κι από πάνω, αδιάντροπα).
Δεν πάω μακριά. Και πού να την πας τη σκέψη σου (στην οικονομία, στην πυγμή, στα πετρέλαια;), έτσι που έμεινε να απορεί στους πέντε δρόμους –στα σταυροδρόμια του κόσμου που φυσάει, όπως λέγαμε κάποτε– ένα μόνο: Ολη αυτή την άθλια επιχείρηση, που δεν ξέρουμε πού θα μας βγάλει, η αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη την ανακοίνωσε στους Αμερικανούς πολίτες που βρίσκονται στο Ιράκ, αφού έγινε! Τους κατέστησε επομένως, ντε φάκτο, ομήρους εκδικητών! Η σκέψη: αντίποινα επί αντιποίνων, είναι η μόνη που έχει μία… λογική ακολουθία!
