Ο συμπατριώτης Μπάμπης Δρακόπουλος, βετεράνος της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος, που διαμένει στην Βρύνα, μου έστειλε ενδιαφέρουσα επιστολή-συμβολή στην ιστορία ίδρυσης του Συνασπισμού.  Ιδού η επιστολή του:

«Έλαβα με πολλή συγκίνηση το τελευταίο σου βιβλίο με τον πολύ επίκαιρο κι εύστοχο τίτλο “Ο ΔΙΑΡΚΗΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ”. Τα λιτά λόγια τής αφιέρωσής σου μ΄ έκαναν να δακρύσω.   Επίτρεψέ μου να θεωρώ την προσφώνησή σου «σύντροφε Μπάμπη» τίτλο τιμής. Θεωρώ επίσης τίτλο τιμής το ότι βρισκόμαστε στο ίδιο μετερίζι τού αγώνα για ένα Κόσμο στο μπόι τών ονείρων μας.

Το βιβλίο σου το ρούφηξα κυριολεκτικά την πρώτη ημέρα που το πήρα στα χέρια μου. Τα θέματα που πραγματεύεσαι είναι πελώρια από κάθε άποψη κι ασφαλώς δεν εξαντλούνται – άλλωστε δεν ισχυρίζεσαι ούτε κατά διάνοια κάτι τέτοιο – μόνο με αναδρομές κι αναμνήσεις γύρω από καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα. Είναι δε βέβαιο ότι ο ιστορικός τού μέλλοντος θα έχει πολλή δουλειά σε σχέση με τα ζητήματα αυτά.

Καταλαβαίνω την διαλεκτική τού προοδευτικού γίγνεσθαι, ήτοι τα περί μικροποσοτικών αλλαγών και ποιοτικού άλματος , όπως και τις αντιφάσεις που εμπεριέχει το εφικτό. Επίτρεψέ μου  να προσθέσω ορισμένα πράγματα χάριν τής ιστορικής αλήθειας.

Η συνάντηση τών αειμνήστων συντρόφων Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου και η δρομολόγηση τού “ΚΟΙΝΟΥ ΠΟΡΙΣΜΑΤΟΣ” μεταξύ ΚΚΕ και ΕΑΡ, παρ΄ ό,τι το απαιτούσε η συγκυρία, για τον κόσμο τής Αριστεράς ακόμη και για τα ανώτατα στελέχη της ήταν «κεραυνός εν αιθρία», πολύ περισσότερο για τον αείμνηστο σύντροφο Λεωνίδα Τζεφρώνη και άλλων οκτώ συντρόφων μελών τής Κ.Ε. τής ΕΑΡ και τών δύο φύλων. Μεταξύ αυτών και εμού τού ιδίου. Διότι μόλις δυό-τρείς μήνες πριν,  αν θυμάμαι καλά,  είχαν προηγηθεί τουλάχιστον δύο συναντήσεις τών Φλωράκη – Τζεφρώνη και κατόπιν συνεννόησης μαζί μου και τής αείμνηστης Άσπας Παπαθανασοπούλου.

Θέσαμε τότε εμβόλιμα το ζήτημα στην Κεντρική Επιτροπή, με εισηγητή τον Τζεφρώνη που μίλησε με πολλή προσοχή και όχι απλά με όρους τακτικών συμμαχιών με το ΚΚΕ εν όψει και τής διαφαινόμενης κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, η εισήγησή μας  αντιμετωπίστηκε με  οργή από τον σύντροφο Κύρκο, με αποτέλεσμα η σύγκρουση, να είναι μετωπική. Τελικά η πρότασή μας για διερεύνηση των  συμπτώσεων και δυνατοτήτων συνεργασίας μεταξύ τών δύο κομμάτων απορρίφθηκε με μεγάλη πλειοψηφία και μόνο εννέα υπέρ.

Τι ακριβώς συνέβη και τα πράγματα άλλαξαν άρδην λίγο αργότερα, με συναντήσεις τού Χαρίλαου – Λεωνίδα επαφίεται στον ιστορικό τού μέλλοντος. Κατά την γνώμη μου αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε προσωπικές στρατηγικές είτε σε παρεμβάσεις τρίτων,  αν λάβουμε υπ΄ όψιν μας ότι και η μεταπολιτευτική πολιτική ισορροπία βρισκόταν υπό κατάρρευση».

Προσθέτω ότι ο παλαίμαχος οικοδόμος Μπάμπης Δρακόπουλος υπήρξε μέλος του ΚΚΕ από τα πέτρινα χρόνια, μετά το 1968, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Εσωτερικού και στην συνέχεια της ΕΑΡ.

*Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία